Tętni_ak

[Nata_Kruk]

                 

                       Tętni_ak

 

 

loteria - pomimo tego - we mnie spokój 
że też rzekom bagiennieją brzegi
nurt czasem zwalnia to znów przyspiesza
zależy - jak utkane dorzecze w głowie -                              
nie w jeden dzień bo czymże jest doba 
dwadzieścia cztery godziny porozdzielane
lub zwarte jak jądro supernowej - jednak

 

dwadzieścia cztery lata już potrafią

 

 

 wrzesień, 2025

 

 

[huzarc]

@Nata_Kruk

To miniatura, która działa swoją prostotą i kontrastem – łączy ulotność jednego dnia z ciężarem lat i wielkością kosmosu. Ma w sobie spokojną mądrość, jakby autor patrzył na czas z dystansu większego niż codzienność. Pozdrawiam:)

[Nata_Kruk]

@huzarc... dygam z wdzięczności, za taki komentarz. Dziękuję.

[andrew]

@Nata_Kruk

...

myśli

dotykają wczoraj dziś jutro 

 

otwierają drzwi

do innego wymiaru 

 

tam spotkania 

drugiego stopnia 

 

także nic nie wyjaśniają 

jesteśmy śladem 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

 

[Marek.zak1]

Tętniak kojarzy mi się z podstępną, bardzo trudną do wykrycia chorobą, która zakończyła życie kilku znanych mi osób. Pozdrawiam

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Dla mnie Twój wiersz jest wierszem filozoficznym, który pod pretekstem medycznego terminu, wyzwala refleksje nad życiem, czasem i świadomością naszej śmiertelności. Tytuł jest bardzo ważny, bo można go odczytać różnie. Jako określenie medyczne, które w każdej chwili może przynieść śmierć, a więc symbolizuje kruchość życia. A zapis z rozbiciem to tętno czyli życie i jego przepływ.

Czyli życie (tętno) jest ciągle zagrożone (tętniak). Dlatego jest ono loterią, ale Ty jesteś spokojna i świadoma. Piękna jest metafora rzeki - symbolu życia, upływającego czasu i krwiobiegu. I kosmiczna, niezwykle filozoficzna refleksja nad miarą czasu. To suma przeżytych lat nadaje ostateczny sens. Trochę się rozpisałam, bo kilka lat temu ktoś z rodziny odszedł w ten sposób. Bardzo poruszył mnie Twój wiersz. Pozdrawiam. 

[Jacek_Suchowicz]

@Nata_Kruk

ładnie 

 

o naszym końcu ktoś przypomina

najczęściej jest to jakiś skorupiak

a my żyjemy dobro czynimy

nie pozwalając już innym upaść

 

jesteśmy nurtem który przyśpiesza

lub czasem zwalnia by zebrać siły

brzegi bagienne - już nie ten etap

bardziej stabilni cisi i mili

 

a lata lecą niepostrzeżenie 

ostatnie przyjdzie nasze zadanie

tu zostaniem wspomnieniem echem

tam na nas czeka powitanie

:)))