Po_ród

[Nata_Kruk]

 

                   Po_ród

 

różnie to robią zanim - potem w sali 
preferują mody lub przyzwyczajenia
dobrze gdy wszystko leci jak trzeba

 

twarz w grymasach bólu pokrzykuje
nadyma policzki jakby to miało pomóc
wrota do życia coraz szerzej otwarte

 

w płuckach pierwszy haust oddechu 
poruszenie - na brzuchu niezwykłe ciepło 
jeszcze takie nieświadome a już 

 

na rozstępach 

 

 

 wrzesień, 2025

 

[huzarc]

@Nata_Kruk

To mocny i szczery tekst o początku życia, w którym cielesność spotyka się z metafizyką. Prostota i naturalność obrazów czynią go autentycznym – i właśnie dzięki temu zostaje w pamięci. a piszę to jako oczywisty laik w odczuwaniu tego co poezja ubrała w symbole.

[Nata_Kruk]

@huzarc... baaardzo dziękuję za ten interesujący komentarz... :)

[Marek.zak1]

Świetnie to opisałaś, a mam ogromny szacunek dla kobiet za ten wysiłek i bóle. Pozdrawiam serdecznie. 

[Nata_Kruk]

@Marek.zak1.... dziękuję za.. świetnie.. i cieszę się, że masz szacunek dla tego trudu. Ja, jako kobieta ogromny.

[violetta]

To wszystko zmienia:) szkoda, że nie wykluwamy się z jajka noszonego w kieszeni:)

[andrew]

@Nata_Kruk

...

zaczyna się życie 

budzi 

zza zasłony marzeń 

zaczynamy je smakować 

a potem 

potem...

świat zmienia barwy 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

 

[lena2_]

Tak właśnie jest:) zaciekawiła mnie puenta:):) serdecznosci Nato:):)

[Jacek_Suchowicz]

życie jest zawsze na rozstępach

masz zapewniony wolny wybór

w tym cały urok zapamiętaj

czasem się sparzysz - proszę wybscz

:))

[Annna2]

@Nata_Kruk  i wszystko przed nim. Życie- to małe i wielkie.

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Twój wiersz to piękny i mocny obraz narodzin w którym są trudne i fizyczne szczegóły.

Podoba mi się ta kontrastowość - zaczyna się od bardzo prozaicznych, niemal klinicznych obserwacji ("różnie to robią", "preferują mody lub przyzwyczajenia"), żeby później przejść w coraz bardziej intymny opis tego momentu przejścia.

"Wrota do życia coraz szerzej otwarte" - połączyłaś to, co dosłowne z tym, co metaforyczne. Bardzo mi się podoba. A ten fragment o pierwszym oddechu, o cieple na brzuchu - to są te momenty, które się pamięta do końca życia, ale rzadko kto potrafi tak je ująć w słowa.

Pięknie balansujesz między tym, co medyczne, cielesne, a tym, co duchowe.

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Boli od samego czytania...