Kamień

[tetu]

Milczysz
a ja chciałabym wiedzieć dokąd
suną chmury ile kropel spadło
nim wyrosłeś

 

z poszarpanego ciała — cień
kładzie się u stóp góry
na podobieństwo i wiarę

 

jestem kamieniem

 

Milczę
a ty chciałbyś wiedzieć dokąd
będę wyrastać cieniem w kamieniu
światło

 

spójrz w górę
chmury płyną brzegiem
mieszczą się w dłoniach

 

 

[huzarc]

@tetu

 Medytacja, pełna ciszy i powolności, jakby sam wiersz chciał płynąć w rytmie chmur. Bardzo udana próba połączenia prostych obrazów natury z głębszą refleksją o relacji, byciu i przemijaniu.

Wizja człowieka zawieszonego między trwaniem (kamień) a ulotnością (cień), ciszą a pragnieniem mowy, ziemią (góra, kamień) a niebem (chmury, światło). To archetypowy obraz kondycji ludzkiej – rozdartej, ale jednocześnie poszukującej sensu i światła. Pozdrawiam:)

[Alicja_Wysocka]

@tetu Dla mnie to jest wiersz o dialogu z wiecznością – człowiek pyta o swoje miejsce w świecie,

a kamień (symbol trwałości) odpowiada ciszą i cieniem, ucząc, że to, co najważniejsze, nie zawsze można wypowiedzieć słowami.

[Berenika97]

@tetuDla mnie Twój wiersz jest jak poetycka gra między milczeniem a pragnieniem poznania, między pytaniem a odpowiedzią. Tworzysz intrygujący dialog dwóch głosów, które noszą w sobie tę samą tęsknotę za zrozumieniem, ale jednocześnie chronią się milczeniem. Ciekawe, jak na różne sposoby można go odczytywać. 

Jeszcze dodam, że końcowe "spójrz w górę chmury płyną brzegiem mieszczą się w dłoniach" to piękna odpowiedź na wcześniejsze pytanie "dokąd suną chmury" - jakby mówiła: przestań pytać, po prostu patrz.

Czasem milczenie może być odpowiedzią na pytania, których nie potrafimy zadać wprost.

Edytowane 2 godziny temu przez Berenika97 (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Poczytałam "podpowiedzi". Rzeczywiście można interpretować wielowymiarowo i to jest fajne.

@tetu... "Kamień", niby tylko kamień, a też rośnie, niezwykłość natury. Wiersz działa na wyobraźnię...
można 'iść' dosłownie, lub, np. jako rozmowa kamienia z... drzewem/ naturą ogólnie.
W każdym razie da się wyczuć swoistą symbiozę, wystarczy tylko chcieć... zmieścić chmury w dłoniach.

Ja chcę... a Ty.?