Dagma z Krainy Śledzi

[Migrena]

 

 

W sklepie pachnącym Atlantykiem i starym szlamem
stoi ona - królowa szczypców,
sirena z plastikowego wiadra.

Włosy - tłuste struny,
na których zagrałby sam diabeł morski,
gdyby nie brzydził się łupieżu.

Dagma, kapłanka sekty dorsza,
głosi kazania do karpi,
że zbawienie przyjdzie w solance.

Każdy, kto przekroczy próg,
czuje, jak wysysa z niego witaminę D
i całą radość z życia,
niczym sum w porze głodu.

Mówią, że nigdy nie widziała mydła,
ale za to wierzy w kryształ,
co oczyszcza aurę z... wątróbki.

Jej uśmiech - jak szczęka rekina po stypie,
jej dłonie - relikwie panierki z wczoraj.
A w oczach świeci sekciarskie „Amen”,
jak neon w barze „U Śledzia”.

Jeśli spotkasz Dagmę - uciekaj,
bo inaczej skończysz,
oprawiony w pergamin z plotek
i jej narcyzmu,
podany z plastrem cytryny,
na ołtarzu świętej Makreli.

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Ale naplotłeś, lubię bajki :)

[Marek.zak1]

Ciekawe, a przypomniałem sobie, jak mama mówiła, że przed wojną takie były i to niemało, nazywano je śledziarami, bo jednak śledź był królem tych zakątków. Pozdrawiam. 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W punkt. To jest jedna z tych kapitalnych metafor, które można interpretować bez końca.

[Berenika97]

@Migrena

Nie wchodzę tam, gdzie śmierdzi morzem z beczki,
omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki.
Niech sireny toną w plastikowym sosie —
ja wybieram powietrze czyste, ląd i słońce w rosie.

 

[Migrena]

@Berenika97

 

 

Bereniko,

Twój komentarz czytam jak głos człowieka, który widzi dalej niż horyzont. W świecie, gdzie tak łatwo dać się porwać prądom cudzych narracji, Ty wybierasz stabilny grunt – powietrze i światło zamiast solanki i sieci. To świadectwo nie tylko inteligencji, ale i filozoficznej postawy: rozróżnienia między tym, co wciąga, a tym, co daje wolność.

W Twoich słowach jest także nuta wrażliwości, która przypomina mi scenę z filmu "Adrift"  (41 dni nadziei)   Shailene Woodley (w roli Tami Oldham) i Sam Claflin (w roli Richarda Sharpa)

- wyspa gdzieś na Pacyfiku, on i ona młodzi i piękni, zachód słońca. Na jachcie Richard mówi: „Przyjdź wieczorem,  przygotuję pysznego tuńczyka. Lubisz ryby?” A Tami odpowiada:

„Jestem weganką. Lubię ryby…... ale żywe!”

Te słowa, w cudownej scenerii młodości i przestrzeni, wywołują we mnie subtelne drżenie serca. To zdanie było jak etyczny manifest w jednej chwili – subtelny, a zarazem mocny.

Tak samo brzmi Twoja fraza: „omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki” – to coś więcej niż obraz, to wybór aksjologiczny, który łączy rozum z empatią. Rzadkie i piękne połączenie: intelekt i serce w dialogu z wolnością.

 

Dziękuję pięknie :)

 

 

@Alicja_Wysocka

Alu. 

Sama kazałaś mi nie przesycać.

To się hamuję.

Wszedłem na chwilę w twórczość lekką.

Dziękuję :)

 

 

@Marek.zak1

"Śledziary".

Nie brzmi apetycznie.

Dobrze, że przed wojną a nie za Tuska.

Dziękuję :)

 

 

@Naram-sin

Nigdy jej nie widziałem, ale tak ją sobie wyobraziłem :)

Dzięki za koment.

Dobrego.

 

 

Edytowane 6 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Kazałaś??

- Tobie? A to w ogóle możliwe? :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           .................... :))

@Migrena... za wiele nie napiszę... to jest świetne.  Po pierwszych wersach, zaleciało.. rybami... ;)

Dobrej nocy.

[Berenika97]

@Migrena

Jestem głęboko poruszona. Tyle miłych słów! Odczytałeś moją intencję z taką precyzją i wrażliwością, że czuję, jakbyś podarował mi lustro, w którym widzę własne myśli jaśniej niż wcześniej.

Porównanie do sceny z Tami Oldham jest dla mnie ogromnym komplementem. Uchwyciłeś w nim esencję – że prawdziwa siła leży w cichym, niezłomnym wyborze, zgodnym z własnym sumieniem. To, co nazywasz „wyborem aksjologicznym”, jest dla mnie po prostu próbą życia w zgodzie ze sobą. Bardzo dziękuję!

 

 

[Migrena]

 

@Alicja_Wysocka

Nooooo !

Ty możesz :)

 

 

@Nata_Kruk

Nata !!!!

Odpowiem filmowo.

"rybami, rybami, bo to sklep rybny jest !!"

Dziękuję:)

Zamaszyście dziękuję:)

Och, Nata :)

 

Edytowane 39 minut temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena Marek napisał przed wojną to były śledzie a jak przed wojną to Żyd na straganie lub w zatęchłym sklepiku śpiewnym głosem namawiający do zakupu śledzi gdzieś w Drohobyczu czy Kołomyji. I jest Adela służka o pięknych smukłych nogach. Jak symbol, złej kobiecości, Czarnego charakteru z egotyzmem i przyziemnością. Męcząca Jakuba ostatniego sklepikarza odchodzącego prowincjonalnego świata. Z tym swoim jak szczęka rekina po stypie uśmiechu snuje oniryczną wizję dobrego przejścia do nowego plastikowego świata. I wchodzę tam gdzie pachnie morzem i świeżą rybą bo śledź dziś już tak niemodny tonie w atramencie kałamarnic i śpiewu dzisiejszych siren ale czyż nie pięknie by było otworzyć taki stary sklep gdzie prym wiedziecie Adelowa i kurz zawija w pergamin na ołtarzu świętej makreli. Omijam beczki pełne rybiej niedoli, ale i w naturze męczą się pływając w plastiku wielkości najmniejszego kontynentu.

[Migrena]

 

@Berenika97

Bereniko miła :)

Tyś moją siostrą przecież :)

Dziękuję.

 

 

@Robert Witold Gorzkowski

Kurcze, Robert.

Kapitalnie to napisałeś :)

I Ty chcesz nam powiedzieć, że Twoim wierszom lepiej będzie w szufladzie ?

 

Pisz proszę !

Dla siebie.

Dla nas.

 

Dziękuję.

 

 

@Migrena

Wszystkim kochanym czytelnikom którzy tutaj zajrzeli - sercem dziękuję :)

 

 

Edytowane 35 minut temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena powiązałem tylko twoje współczesne opowiadanie z wizjami Bruno Schulza, czyż nie było w tym wiele onirycznego polotu tak czytelnego jemu współczesnym i nam jako czcicielom nowego plastikowego ładu w coraz bardziej nierealnym świecie? Z coraz mocniejszym głosem silnych kobiecych inwidualności.

@Robert Witold Gorzkowski a mnie coraz bardziej brakuje tego starego realnego świata.

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

Wstyd się przyznać ale mało wiem o Schulzu.

Czytałem w dzieciństwie i Sanatorium i Sklepy ale mi jego twórczośc nie utknęła głęboko.

Pamiętam, że w moim domu rodzinnym był rysunek Bruno Schulza. Mężczyzna na taborecie. 

Za komuny babcia sprzedała go w Desie.

 

A o kobietach. Nie a propos.

Czytałem kiedyś badania siły ścisku dłoni. Chyba we Francji.

W ciągu ostatnich 20 lat siła dłoni mężczyzn spadła o 6 kilogramów.

Ale siła dłoni kobiet wzrosła o 3 kg.

Kobiety stają się silne i dzikie.

Wystarczy popatrzeć na ich walki w MMA.

O Jezu !