Gołe babki i pośladki
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Weź mnie za rękę
ja wezmę Ciebie za usta
Nasze rozmowy jak promy na rzece
będą między brzegami pływać
Dostarczając myśli między głowami
Pójdziemy polnym szlakiem
w upale i cykaniu polnych stworzeń
Będziemy cieszyć się ciepłem naszych westchnień
Poczekamy tam na kocu
na wieczór, a komary będą naszymi przyjaciółmi
Bo cóż ból może wyrządzić rozkoszy obcowania ze sobą?
I rozpalimy ognisko by noc była nam
jasną latarnią dla pragnień oglądania naszych ciał
Byśmy słowa te wszystkie zamienili w czyn
Później zaśniemy...
Śnić będziemy o czystym powietrzu na tej ziemi
O słabym, spokojnym, cichym, przyjemnym zachodnim wietrze
Rześkim powiewie beztroskiego umysłu
Śnić będziemy o dniach odnowy naszych ślubów
naszego przyrzeczenia pierwszego razu,
Gdy powiedzieliśmy te 3 słowa wyrażające wszystko
O ochłodzie trudów realizujących nasze marzenia
wodą odpoczynku w gorącej wannie spełnionych pragnień
Rozlanych na naszych ciałach, niczym biel czystości jedynej
By zasnąć w tym śnie ponownie
By już śnić o tym czego ręką naszą dokonamy
w chwilach dni następnych..
Lecz szybko się ockniemy, skoczymy dwa poziomy wyżej.
Ponieważ
Tu nie ma incepcji, nikt nie zaszczepi Tobie ani mi nieczułości wobec piękna i siły.
Tu nie ma incepcji, nikt nie zaszczepi Tobie ani mi zwątpienia w dalsze losy, które ukujemy sobie choćby żelazną pięścią manipulacji, podstępu, iluzji
Nie sprzedając swej duszy.
Nie kupująć słów głupców.
Lecz wtedy gdy już będziemy świadomi
I przekroczymy most świtu dzielący ciemność od światła
By narodzić się ponownie dla chwały wieczności dnia
Anonimowo pójdziemy krętą aleją pozapominanych myśli, idei
Przypominając sobie tych, którzy wciąż trzymali nas w niepewności
i w zwątpieniu, w nagości zagubionego, rozczarowanego umysłu, nie pojmującego skali zła
By po cichu znów cierpieć ale już nie tak
Już nie tak..
I znów obudzimy się w środku dnia ale już nie ze snu czy iluzji
Obudzę Cię swoim duchem, bo przecież dotknąć Cię nie mogę
Ponieważ Ty jesteś duchem.
Ty, Konstantynopolitańczykiewiczówna.
To imię jest długie lecz wybrzmiewać będzie przez wieczność i nigdy nie zagaśnie jego donośne echo pomiędzy gwiazdami
Ponieważ świecisz najjaśniej, jesteś synonimem czystości i dobra, zabita w roku 1453, żyjąc 20 lat: zgwałcona i przebita mieczem.
Spalili Twój dom, spalili młyn, którym karmiłaś swoje spracowane nieskalane ciało.
Spalili złote łany na wzgórzach Twojego szlachetnego pochodzenia.
Porzucili Twoje ciało na polnej drodze.
Katarzyno, teraz pozostało tylko jedno.
Nienawiśc i zemsta.
Edytowane przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 33 odpowiedzi
- 370 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 316 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 339 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 359 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 316 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Duch7millenium · Opublikowano
Weź mnie za rękę ja wezmę Ciebie za usta Nasze rozmowy jak promy na rzece będą między brzegami pływać Dostarczając myśli między głowami Pójdziemy polnym szlakiem w upale i cykaniu polnych stworzeń Będziemy cieszyć się ciepłem naszych westchnień Poczekamy tam na kocu na wieczór, a komary będą naszymi przyjaciółmi Bo cóż ból może wyrządzić rozkoszy obcowania ze sobą? I rozpalimy ognisko by noc była nam jasną latarnią dla pragnień oglądania naszych ciał Byśmy słowa te wszystkie zamienili w czyn Później zaśniemy... Śnić będziemy o czystym powietrzu na tej ziemi O słabym, spokojnym, cichym, przyjemnym zachodnim wietrze Rześkim powiewie beztroskiego umysłu Śnić będziemy o dniach odnowy naszych ślubów naszego przyrzeczenia pierwszego razu, Gdy powiedzieliśmy te 3 słowa wyrażające wszystko O ochłodzie trudów realizujących nasze marzenia wodą odpoczynku w gorącej wannie spełnionych pragnień Rozlanych na naszych ciałach, niczym biel czystości jedynej By zasnąć w tym śnie ponownie By już śnić o tym czego ręką naszą dokonamy w chwilach dni następnych.. Lecz szybko się ockniemy, skoczymy dwa poziomy wyżej. Ponieważ Tu nie ma incepcji, nikt nie zaszczepi Tobie ani mi nieczułości wobec piękna i siły. Tu nie ma incepcji, nikt nie zaszczepi Tobie ani mi zwątpienia w dalsze losy, które ukujemy sobie choćby żelazną pięścią manipulacji, podstępu, iluzji Nie sprzedając swej duszy. Nie kupująć słów głupców. Lecz wtedy gdy już będziemy świadomi I przekroczymy most świtu dzielący ciemność od światła By narodzić się ponownie dla chwały wieczności dnia Anonimowo pójdziemy krętą aleją pozapominanych myśli, idei Przypominając sobie tych, którzy wciąż trzymali nas w niepewności i w zwątpieniu, w nagości zagubionego, rozczarowanego umysłu, nie pojmującego skali zła By po cichu znów cierpieć ale już nie tak Już nie tak.. I znów obudzimy się w środku dnia ale już nie ze snu czy iluzji Obudzę Cię swoim duchem, bo przecież dotknąć Cię nie mogę Ponieważ Ty jesteś duchem. Ty, Konstantynopolitańczykiewiczówna. To imię jest długie lecz wybrzmiewać będzie przez wieczność i nigdy nie zagaśnie jego donośne echo pomiędzy gwiazdami Ponieważ świecisz najjaśniej, jesteś synonimem czystości i dobra, zabita w roku 1453, żyjąc 20 lat: zgwałcona i przebita mieczem. Spalili Twój dom, spalili młyn, którym karmiłaś swoje spracowane nieskalane ciało. Spalili złote łany na wzgórzach Twojego szlachetnego pochodzenia. Porzucili Twoje ciało na polnej drodze. Katarzyno, teraz pozostało tylko jedno. Nienawiśc i zemsta. -
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez Groschek · Opublikowano
namalować chciałbym gwizdek nie z pamięci, nie wbrew ogród lecz przed końcem widzę łyżwę której ostrość nie gnie mokrym narysować pragnę dar dzban oś mit główce przez tur lanie; właśnie wtedy gdy ci po rwał stan ostatnim rozwidleniem; wypowiedzieć chcę ci szybko choć miech trzeba słów usilić; byłaś dla mnie bijąc wszystko lampę przed nią, rampą tylną -
Przez Ajar41 · Opublikowano
@Klip Dzięki . Zabawny, Pozdrawiam @Hiala Dzięki. Mądre po szkodzie? Pozdrawiam. -
-
Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano
Przelewa się rzeka obietnic Różowych, lukrowych i złotych, Kraj wolny ma być już – od chamstwa, Zasobny w zapasy zaś cnoty. I w każdej ma wiosce być kino, Dwa parki – i szkoła latania, W Rzeszowie – ma zamek być nowy, W Wąchocku – nauka strzelania. Kolejki i długi już znikną, I nowe nam lasy wyrosną, Nie będzie już błota i mułu, Nie będzie przymrozków – na wiosnę. Gdy naród tym morzem obietnic Ma rozum już całkiem – uśpiony, To trzeba – już teraz na trwogę (Jak dawniej) – w spiżowe bić dzwony. Jak uczy historia dobitnie, Gdy naród mamiony jest kasą, Obudzi się – z pustą kieszenią, Zatruty – wyborczą kiełbasą… A taka wyborcza kiełbasa (To prawdą jest znaną od dawna) Jedynie pozornie jest smaczna I bywa przeważnie – niestrawna…
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się