Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki, tak żywioły nie maja mózgu, systemów wartości i tak dalej. Ja też lubię kobiety, a one to od razu zauważają.  Myślę, że wielu z tego korzysta, a system wartości na inne okazje. Pozdrawiam, a o rozwodach, czy braku słyszałem. W Polsce idzie w tym kierunku, na razie drastycznie mają być podniesione opłaty za złożenie  pozwu w ramach ochrony rodziny. 

Opublikowano

Świetny tekst popełniłeś. Sonecik jak ta lala.

Najbardziej podoba mi się wspólnota pościeli. Najpierw fajne jest ciasne łóżko, a na koniec często oddzielne sypialnie. Jak to powstrzymać? Coraz mniej jest trwałych związków.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki, a jak to powstrzymać? Są czynniki destrukcyjne, jak choćby brak kasy, mieszkania, dłuższe rozstania, zaniedbanie siebie i drugiej osoby, też brak dzieci, różne życiowe cele. Długo by wymieniać, a gwarancji nie ma nigdy, podobnie jak czynniki ryzyka w chorobie wieńcowej, bo nie masz żadnego, a zawał w realu, bo to geny. 

Pamiętaj, że jesteś jednym z moich sonatowych nauczycieli:).  Pozdrawiam listopadowo.

Opublikowano

@Marek.zak1

 

Ha ha. Ja? Napisałem ich kilka zaledwie.

A co do gwarancji, to się zgadzam. Żadnej nie ma.

 

Z jesiennym pozdrowieniem z Podkarpacia.

Opublikowano (edytowane)

@Marek.zak1 Uwielbiam takie wiersze, choć należą do kategorii smutnych. Uwielbiam i sam takowe piszę. 

 

Pamiętam, ktoś kiedyś powiedział, że gdzie zaczyna się smutek, gorycz i cierpienie tam rodzi się poezja. Gdy czytam takie wiersze, przekonuje się, że to prawda i bardzo dobrze. Poezja stanowi dla emocji ujście, pozwala ubrać je w złoty laur. 

 

Kto nie zna poezji, niech żałuje.

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...