Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zachodziłem czerwono wieczorem
za horyzont szczerniały lasami
jeno sosny mazałem kolorem
i sypałem złotymi szyszkami

zachodziłem czerwono na niebie
senne słońce trzymając za rękę
szarym świtem powrócę do ciebie
i na łąkach wiatrami rozpęknę

zafalują pochylą się trawy
kwiaty przetrą zaspane oczęta
skore z rosą do nowej zabawy
gdy zapachem rozleje się mięta

wtedy boso zatańczysz mi walca
w różowiutkiej i zwiewnej sukience
piruetem pofruniesz na palcach
i jak co dnia rozpalisz me serce

Opublikowano

Może puenta nie za bardzo do mnie trafia, ale od strony formalnej w zasadzie nie mam się do czego przyczepić. Utrzymany rytm, niecodzienne archaizmy, trochę słowotwórstwa. Czemu nie?

Opublikowano

Baaaaaaaardzo urocze ;-) Miło staroświecko się mi zrobiło po lekturze... Choć może te rymy są dość mało wyszukane, ale to raczej sprawa drugorzędna...
Nie podoba mi się ostatnia zwrotka, a szczególnie 2 ostatnie wersy - oddsatją od wiersza i niestety go szpecą. Lecz ogólnie to plusik ode mnie!
POZDRAWIAM!

Opublikowano

Hm. Wielu wielkich poetów pisało takimi "kiepskimi" rymami. To faktycznie sprawa drugorzędna. Myślę, że tutaj akurat rymy są idealnie zsynchronizowane z treścią (tak idealną, o takich pięknych sprawach) i z archaicznym słownictwem. Pasują jak najbardziej, dodają tego klimatu.
W sumie podoba mi się. Jest tym, czym być miało, kwestia tego, czy sam przepadam za tego typu utworami, to jedynie sprawa mego gustu. Obiektywnie natomiast wiem, że osiągnął Pan to, co osiągnąć - wydaje mi się - chciał.
Pozdrawiam, Jędrzej.

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

mam nadzieję, że "szczerniały" to błąd machinalny, ponieważ powinno by być sczerniały. Uważam również, że "jeno" co najmniej o 200 lat nie na miejscu w połączeniu ze słownictwem wiersza, a "rozpęknę" musi mieć "się", ponieważ jest czasownikiem zwrotnym, cytuję ze słownika j. polskiego PWN:

rozpęknąć się
rozpęknąć się dk Vc, ~nie się, ~pękł się a. ~knął się, ~kła się, ~kłszy się — rzad. rozpękać się ndk I, ~ka się, ~ają się, ~ał się
«pękając rozpaść się, rozerwać się»
Granat rozpękł się kilka metrów od nas.
Szyba rozpękła się na kawałki.

przen.
Na kawały serce się biedne rozpęka. (Słowacki)

A swoją drogą, aż dziw bierze, że nie wykrzykują, iż jegomość częstochowskie rymy wali itp.
Może to wpływ nazwiska? Ryszard Andrzej Opara - to brzmi dumnie

jak najbardziej złośliwy Lefski

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...