Ballada o Jerzymrowerze

[Antoni Leszczyc]

[Ewie Piotrowskiej]

Żył raz w Kcyni żwawy Jerzy.
Jerzy ciągle był na chodzie
i przed siebie ciągle bieżył,
do czego mu służył rower.

Ten zaś, co tu czas nadmienić,
to nie była zwykła bryka:
koła miał do samej ziemi,
rogi wielkie jak u byka.

I choć źli mówili ludzie,
że rogi przyprawił Jerzy,
rower bił ich szprychą w buzię,
bo ni krztyny im nie wierzył.

Jerzy dbał o niego także:
mazał ramę mu balsamem,
leczył go wciąż na podagrę
i do łóżka niósł śniadanie.

Jeździł na nim świata skrajem,
wizytował miejsca różne.
Widział gaje i ruczaje,
kwadratowe i podłużne.

I był w Brześciu, i był w Chile,
i był w Pizie, i był w Gizie.
I był także w mojej Pile,
czym zgotował mi siurpryzę.

I świat cały tak zwiedzili,
rzeczy rdzeń zgłębili myślą!
A gdy Jerzy znów był w Kcyni
zsiąść chciał - ale mu nie wyszło!

Nie mógł! Przyrósł, gdzie siodełko
się spotyka z posiedzeniem!
W pedały też Jerzy kiełknął
i zapuścił weń korzenie.

Lecz nie płakał Jerzy w kącie!
Włożył dziarsko kask na głowę,
ruszył - i jeździ bez końca!
Easy rider, Jerzyrower!

* * *

Jeśli spotkasz go na drodze
albo wśród uliczek miasta,
niech Ci wbije motto w głowę:
z roweru się nie wyrasta!

[II 2005]

[Franek Klimek]

Bravo easyrider,
bravo easywriter
i - reasumując
dobry z Ciebie fighter .

ef