moja (albo curriculum vitae)

[Sylwester_Lasota]

już od pierwszych wątłych kroków

prowadziłaś mnie gdzieś w pola

łąki lasy i ogrody

nad brzeg rzeki i jeziora

 

potem wiodłaś mnie do miasta

przez bazary blokowiska

w fabryk szumy i hałasy

w tłum spragniony wciąż igrzyska

 

prowadziłaś mnie do szkoły

pierwszej drugiej trzeciej pracy

zapalałaś jasne światła

bym do domu zawsze wracał

 

czasem byłaś dla mnie równa

innym razem kamienista

czasem łatwa czasem trudna

grząska kręta i błotnista

 

jeszcze tylko cmentarz został

jak pokusa lub przestroga

też zadaniu temu sprostasz

tam się skończy moja droga

 

 

 

 

 

 

[Lahaj]

@Sylwester_Lasota  Na cmentarz to najlepiej skrótem.  Bo kto drogi skraca...

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

E tam, ja tam nawet ze cmentarza do domu chcę wrócić. Przecie kiedyś pisali na grobach DOM ;)

 

Dzięki, że zajrzałeś.

Pozdrawiam :)

[GrumpyElf]

@Sylwester_Lasota I niech zawsze potrafi zaprowadzić do domu. Pozdrawiam :) 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki za serce :)

 

 

Niech

 

Również pozdrawiam :)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No, może nie tak od razu, jeszcze swoje trzeba przejść :)

Dziękuję :)

[corival]

@Sylwester_Lasota Spodobał mi się ten wiersz, choć z tym pośpiechem w kierunku cmentarza to się jednak wstrzymaj ;) Kto wie czym Cię jeszcze zaskoczy Twoja droga, zanim tam dotupiesz :)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O żadnym pośpiechu nie ma mowy. Problem w tym, że niektóre rzeczy same do nas w końcu przychodzą i czy tego chcemy, czy nie chcemy, nie ma przed nimi ucieczki. A nawet jeśli jest, to nie da się przecież uciekać w nieskończoność. Taka nasza droga :)

Dzięki za życzliwe przyjęcie wierszydła :)

Pozdrawiam

[beta_b]

Spokojny, zrównoważony, refleksyjny. Niedawno pisałam o drodze (życiowej): ciągnie/prowadzi, czy ją się buduje. U Ciebie: towarzyszy. Pozdrawiam ciepło, bb

[Antoine W]

@Sylwester_Lasota mama... przeszła w drogę ;) i za tym miejscem na końcu, znowu kobieta czeka, by poprowadzić dalej - i kto tu jest przewodnią siłą? z przyjemnością przeczytałem.

[Marek.zak1]

Super wiersz, poruszający i prawdziwy. Akurat w nocy zmarła teściowa na Covid, więc trochę na czasie.

Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:) Dzięki :)

[Wędrowiec.1984]

@Sylwester_Lasota Piękne po prostu. Rytmiczne, a zarazem bardzo poruszające. Im dalej tym bardziej. Świetne.

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo dziękuję.

 

Pozdrawiam.