Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wcale mnie nie dziwisz, bo doskonale to znam i paradoksalnie też nie lubię. 

Odstępstwem jest czasami dobre towarzystwo. I nawet nie chodzi o bycie w centrum uwagi. 

Jak czuję pozytywną energie czasami się wkręcę;) 

Opublikowano

Uwielbiam czytać Wasze komentarze. Czasami bardziej niż wiersze :) :) :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że przede wszystkim szacunek, a dopiero po mim szczerość. Czasami z szacunku dla autora nie komentuję zamieszczanych tutaj tekstów. Ludzie próbują pisać z różnych powodów, (niektórzy np. w celach terapeutycznych), a ci, którzy piszą dobrze, też miewają gorsze momenty. Myślę, że w takich sytuacjach też trzeba być szczerym, ale tę szczerość można zachować dla siebie, bo słowem, niestety, też można komuś wyrządzić krzywdę. Uważam też, że pomiędzy szczerością, a szacunkiem powinna być rozwaga, ponieważ nieszczere pochlebstwa, kierowane nieszczerym szacunkiem, też wyrządzają ogromną szkodę... nam wszystkim. Myślę, że nie muszę tego rozwijać :).

Pozdrawiam Obecnych :)

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma … bardzo niepokojący obraz,  nihilistyczny. Pod wierszem Gramatura Autorka wspomniała, że pisze, bo to Jej pomaga zwłaszcza w czasie, w jakim się znajduje. Trzymam więc kciuki za samopoczucie , bo jednak to, jak opisujemy choćby PL - i w naszych tekstach tak wiele mówi o stosunku do człowieka w ogóle i więcej mówi o piszących niż o ich bohaterach.  Mętna dziewczynka, duszyczka bez imienia - to określenia nie tylko pogardliwe, lecz wręcz dehumanizujące . Mamy u siebie niemieckiego księdza filozofa, który kiedyś prowadził wykład na temat ontologicznych własności nazw :  nadajesz imię - stwarzasz , pozwalasz bytowi zaistnieć; w hitlerowskich obozach koncentracyjnych pozbawianie imion miało wyrugować z człowieczeństwa, numer obozowy był skrajnym już nawet nie materialistycznym a nihilistycznym podejściem do istoty ludzkiej, tak łatwiej było podliczyć masę ludzką, ( przed zmieleniem na popiół).  Bezimienną, jak owa duszyczka z wiersza…no chyba, że ten taniec z diabłem zaskutkował takim wypaleniem emocjonalnym i w efekcie nienawistnym postrzeganiem … siebie? Świat jest nieczuły - to kategoryczne stwierdzenie podkreśla negatywne emocje Autora,  rozczarowanie relacjami, pustkę w której osadza swoją PL - kę/ siebie.   Odbuduj wiarę w Człowieka Autorko, świat wciąż jest pełen dobra, ale też warto nieść je w darze innym :), pozdrawiam.   pozdr.
    • gdy człowiek smutny ciasno się czuje nie tak oddycha   gwiazd nie widzi walczy z myślami   gdy człowiek smutny lepszego nie słyszy o cień się potyka   nie jest sobą lecz wrakiem   któremu trudno od dna się  odbić   a przecież wystarczy się uśmiechnąć i wrócić  
    • @Rafael Marius prawda. @Wiesław J.K. czasami nawet częściej niż czasami. Pozdrawiam również :) @Wiesław J.K.  @violetta żeby tylko :)
    • @Dagna Dzięki, już poprawiam.
    • nie krzyknę że trzeba więcej tu pań kamiennych w słowie przyjmę wręcz prąd na rękę gdzie chce się trzymać obie zawsze nie mówić przecież choć się najwyżej wzbić iść; gdzie brak zaczyna wierzyć tam chce przyczyny słyszeć odstąp szemrania częściom wymów nadobność wielkich poskładaj szczęście dzieciom twój lęk przezwycięż bez nich
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...