Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam -  no to lub tak dalej Alicjo - ładnie nazwany ten  kotek...

Jak to u ciebie  czyli miło.

                                                                                                               Dużo dobrego życzę.

                                                                                                                             

Opublikowano

tak wiele czarów znasz Alicjo

a jeszcze więcej tych nieodkrytych

szuka już pewnie bliska przyszłość

lecz Ty masz do nich własny wytrych

 

ja Twoje Fisie wciąż kupuję

więc gdy uzbieram całą drezynę

to jak szampana odkorkuję

na pełen magii ocean wpłynę

 

w łagodnym ry(t)mie jak panisko

a niechby nawet

                    

 

 

                              jak Robinson?

:)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Janku,

 

przyszedłeś z pięknym z komentarzem

i patrzę jak się gibiesz ładnie

że pomyślałam, którymś razem

jeden krok jeszcze i wypadniesz

 

na klawiaturę z monitora

i powiesz wpadłem na herbatę

(...)

przed chwilą spięcie miałam w zwojach

od tego pióro mam kosmate

 

Dziękuję pięknie, pozdrawiam :)

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czarku,

wyboldowałam rymy, spójrz proszę. Akcent męski, bo wyrazy jednosylabowe

Rym asonansowy -

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

«rym niedokładny,

w polegający na identyczności samych tylko samogłosek»

W drugiej zwrotce samogłoską na której oparłam wspólny rym są samogłoski y i. Brzmieniowo wydał mi się bardzo podobny.

 

W czwartej zwrotce wspólny rym wyznacza samogłoska ą.

Pilnuj mnie, pilnuj i melduj jakby co. 

Serdeczności :)

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam :-) Nieszkodliwy ten Fiś ;-) Każdy ma swojego, ale dobrze że jest, bo bez niego jakoś tak, nie tak ;-) To oczywiście duże uproszczenie w moim wydaniu, ale bardzo szczere. Fajny, zabawny, ale bardzo prawdziwy tekst, pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...