Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam -  no to lub tak dalej Alicjo - ładnie nazwany ten  kotek...

Jak to u ciebie  czyli miło.

                                                                                                               Dużo dobrego życzę.

                                                                                                                             

Opublikowano

tak wiele czarów znasz Alicjo

a jeszcze więcej tych nieodkrytych

szuka już pewnie bliska przyszłość

lecz Ty masz do nich własny wytrych

 

ja Twoje Fisie wciąż kupuję

więc gdy uzbieram całą drezynę

to jak szampana odkorkuję

na pełen magii ocean wpłynę

 

w łagodnym ry(t)mie jak panisko

a niechby nawet

                    

 

 

                              jak Robinson?

:)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Janku,

 

przyszedłeś z pięknym z komentarzem

i patrzę jak się gibiesz ładnie

że pomyślałam, którymś razem

jeden krok jeszcze i wypadniesz

 

na klawiaturę z monitora

i powiesz wpadłem na herbatę

(...)

przed chwilą spięcie miałam w zwojach

od tego pióro mam kosmate

 

Dziękuję pięknie, pozdrawiam :)

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czarku,

wyboldowałam rymy, spójrz proszę. Akcent męski, bo wyrazy jednosylabowe

Rym asonansowy -

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

«rym niedokładny,

w polegający na identyczności samych tylko samogłosek»

W drugiej zwrotce samogłoską na której oparłam wspólny rym są samogłoski y i. Brzmieniowo wydał mi się bardzo podobny.

 

W czwartej zwrotce wspólny rym wyznacza samogłoska ą.

Pilnuj mnie, pilnuj i melduj jakby co. 

Serdeczności :)

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam :-) Nieszkodliwy ten Fiś ;-) Każdy ma swojego, ale dobrze że jest, bo bez niego jakoś tak, nie tak ;-) To oczywiście duże uproszczenie w moim wydaniu, ale bardzo szczere. Fajny, zabawny, ale bardzo prawdziwy tekst, pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...