Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie istnieje.

Przepraszam, że rozczarowałem.
Również przez wiele lat go szukałem,
ale jak widać, na dołączonym obrazku,
bez powodzenia.

Zrozumiałem, że wiersz to rzecz bardzo prywatna.
Jak odzież osobista lub chusteczka do nosa.

Sprawa tak indywidualna jak odmienność charakterów,
mimika, gesty, sposób chodzenia.

Coś, co samo i naturalnie musi wyjść z ciebie.
Tak aby papier, który słowami poplamisz,
pachniał nie tuszem czy atramentem,
a raczej twoim moczem.

Oczywiście, możesz dodać trochę subtelności,
o ile stać cię na nie.

Opublikowano

Coś, co samo i naturalnie musi wyjść z ciebie.
Tak aby papier, który słowami poplamisz,
pachniał nie tuszem czy atramentem,
a raczej twoim moczem.

Oczywiście, możesz dodać trochę subtelności,
o ile stać cię na nie.

Fajne, niegłupie i jednak już "istniejące". "Być sobą", ileż razy padły już te słowa...
:)

Opublikowano
z obfitości serc wiele powstało
adekwatne ich stanom w swej treści
zacnych autorów sporo spisało
wierszy wspaniałych zacny wpływ pieści

forma służebna jest wobec treści
przekazem słusznym wiersz winien błyszczeć
albowiem racja w tymże się mieści
gdy wartościowy to zdoła przestrzec

przepis na życie też wierszom służy
to z jego piękna piękno swe bierze
takich czytanie nigdy nie nuży
pomagać winny wytrwać też w wierze
Opublikowano

Ty marikos nie pisz tych swoich pierdół w komentarzach, tylko miejsce zawalasz.
Przepisu na wiersz nikt nie ma i miał nie będzie. Wiersz powstaje w duszy jako obraz i uczucia, które umysł za pomocą dłoni przelewa w postaci słów na papier czy jak to teraz jest do netu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jestem tylko łzą w oku świata spadam w jednym mrugnięciu tnę poplątane nici uczuć przychodzę jak płacz odchodzę uśmiechem zarażony czasem chwytam bezpańskie chwile jak psy szczekające o zmierzchu czuję oddechy tych co byli dla nich świeże kwiaty ode mnie znicz zegar wariat do grobu złoży poetę który nie czuł że żyje
    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...