Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pieć par oczu
Spogląda z wyczekiwaniem
Pięć par rąk
Sięga by dać
Pięć gąb chce jeść
Pięć języków
Miele krzyczy prosi
Pięć nóg tupoce
Pięć serc żąda czułości
Ona ma
Jedną głowę
Jedną parę oczu rąk i nóg
I jedno serce
Coraz słabsze
Trzy razy dziennie stawiane
Pod pręgierzem kofeiny
Aby się nie leniło
I wytrzymało
Od świtu do nocy
Ma też napięte do kresu
Struny nerwów
By rejestrować każdą potrzebę

Opublikowano

W opisie do pani profilu czytam : sama także popisuję, ale nie mam odwagi się tym chwalić.
Czegoś tu nie rozumiem.Przyznaje pani, że ledwo "popisuje", kryguje się "brakiem odwagi" i konsekwentnie wstawia wszystkie teksty do działu Z, gdzie wymagania i wystawienie na krytyczny ogląd są większe ?
Przed panią jeszcze długa poetycka droga. Na razie realizuje się pani w mało skomplikowanej metodzie "co w głowie, to na języku". Proponuję zacząć od podstaw, poterminować w dziale P. Na razie nie ma nawet czego poprawiać, to jedna z tych prób (bedą ich jeszcze dziesiątki), które muszą powstać, by "wyrobić rękę", i spełniwszy zadanie wędrują do kosza.
:)

Opublikowano

Wiersz zwraca uwagę na poważny problem rodzin wielodzietnych. Przekaz jest prosty i czytelny a szydzenie z tego problemu jest głupie.
Zawsze może być lepiej -tak w kwestii poruszonej( i powinno) jak i w kwestii wiersza. Proszę nad nim jeszcze popracować, warto.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




W pełni zgadzam się z tym komentarzem. To, co Pani wkleiła, trudno analizować. To nie jest poezja.
Próbowałam czytać ten tekst jak diakrostych, dla rozrywki i szukania sensu. Jak u Makuszyńskiego:-)
Jedno słowo mi wyszło: SPIS. Wnioski zostawiam Autorce.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".
    • @KOBIETA To jest wybitnie sensualny fragment: Z prażonej kukurydzy zlizywałam sól językiem twoich ust.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...