Tajemnice życia

[Ewa_Krzywka]

Patrzę na świat
i żyję iluzją, że jest taki, jak go widzę,
a przecież
nasz umysł rozszerza pole widzenia.
Pod powłoką zjawisk
ginie to, co jest ich istotą.
Dlaczego nie mamy oczu
jak mikroskop lub rentgen?
Dlaczego nie widzą drobinek materii?
Dlaczego widzą człowieka obleczonego skórą,
a nie widzę, jak bije jego serce,
nie wnikam do wnętrza?
Ręce mam pełne drobnoustrojów
- i nie tylko ręce.
W powietrzu tętni życie,
wdycham je,
rozwija się we mnie.
Wewnątrz mnie toczy się walka o byt,
w której jedna ze stron przegrywa.
Często jest to człowiek.












Copyright by Ewa Krzywka

[WiJa]

A nawet zawsze jest to człowiek. Pozdrawiam

[aluna]

Ewo , masz rację życie jest iluzją , ale MY widzimy rzeczywistość, przecież w niej tkwimy!

Dobry przekaz !

Pozdrawiam!
Hania

[M._Krzywak]

Mam dobrą radę dla podmiotu lirycznego - niech strzeli banie i przestanie nas zanudzać. A i świat mu wypięknieje.

[Alina_Służewska]

człowiek to krucha istota
więc nie dziwota że przegrywa

refleksyjny wiesz

pozdrawiam

[andrzej_barycz]

nasz umysł rozszerza pole widzenia

W tym przypadku umysł się nie napracował ;)
Truizm, banał i pretensjonalność, to tradycyjne składniki poetyckiego kotleta mielonego.

[Izabela_Iks]

tak, Ewo, często nie mamy prawa nazywać się człowiekiem, gdyż jesteśmy istotą otwartą na zło świata. warto z tym walczyć, ale do tego niezbędna jest wszelaka cierpliwość.

utwór jak najbardziej ponętny.

pozdrawiam ;)

[Piotr_Płoszaj]

Cóż... Jak przez początek da się jeszcze jakoś sprawnie przebrnąć, tak im dalej... tym coś bardziej to mi kaleko wychodzi...