Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dorastasz, córeczko, pora założyć wysokie aspiracje.
zrobimy ci trwałą seksowną, szminka dorysuje
kilka do tych jedenastu lat, bo masz talent.
szkoda byłoby zmarnować, wiesz, że to grzech
zmarnować. Panu by się nie spodobało.

podczas castingu zawsze patrzą, uważnie, na wszystko.
i otwierają się podwoje, później podwajają się potwory.
zrobimy karierę, albo zrobimy ci coś podobnego.

nie bój się. mama będzie zawsze blisko,
najlepiej pod drzwiami i w razie czego
zawezwie się paparazzich.

Opublikowano

Czytając przypomniał mi się zwiastun jakiegoś programu, gdzie okropne straszydło wymalowane w barwy wojenne Irokezów rzuca krytyczne słowa;-) Poz.

Opublikowano

biedne dzieci wykorzystywane do realizacji marzeń sfrustrowanych rodziców , którym nie dane było ... żyć w naprawdę chorych czasach ... Niektóre z nich nie zapamiętają co to znaczy być chłopcem czy dziewczynką . Oglądałem jakiś czas temu urywki programu , jaskrawie przedstawiającego , jak łatwo niby w dobrej wierze , niby przez kochających rodziców - totalnie zjechać dziecku psychikę . Przecież nie każdy może być tym naj ... I pomyśleć , że można było się cieszyć z drewnianych klocków ...
Anno !
Ważki temat , " pora założyć wysokie aspiracje " - zwrot niebanalny , trafiony w sedno !!! Cieszę się , że i Ty potrafisz być " chili " ;-)
Nie będę mieszać bo wiersz Twój , ale ... trochę bym zamieszał dla zwiększenia siły rażenia .
Zobaczymy , jak inni odbiorą ...
Serdecznie pozdrawiam , C :-)

Opublikowano

Niby dla dobra dziecka ale oni swoje aspiracje chcą przez nie wykorzystać. Wrzucają dzieci w świat iluzji dorosłych traumatyczne przeżycie. Takie dziecko zobaczy to strzaszydło wymalowane w barwy wojenne to jest dopiero przeżycie. To jak zostawić dziecko na noc w domu pogrzebowym. Temat jest na czasie i ważki. Strzelę o tym felieton. Boże jaki ja stary jestem;-) Klocki to bajka nie było to się ganiało po drzewach. Byle woda morzem była. Świat tak się po.... że głowa mała. Poz.

Opublikowano

piszesz o życiu życiowo
niby zwyczajnie a jednak
poruszasz daję ci słowo
talentu kolejny to znak

zestrajasz stychy wybornie
kawowe i te o gwiazdach
upraszam ciebie pokornie
wypisz wymaluj o sadach

jakkolwiek o śmierci nie pisz
dramatów jest dość dokoła
wszelako ty jej już nie czcisz
zestrój refleksję wywoła

:)


Opublikowano

Anno, treść "debiutu" przypomniała mi b.ciekawy dokument pokazujący wybory małej mis.
Byłam zszokowana po emisji, bowiem uświadomiłam sobie, że istnieją, niestety, głupie matki, które wpajają własnym córkom
dobro i walory kariery, w ogóle. To, że matki są wypaczone, trudno, ale niektóre dziewczynki strasznie przyżywały porażkę,
bo nie przeszły dalej... Paparazzi, może im samym(matkom) zależy, żeby znależć się w kadrze...
Tu, "wysokie aspiracje" w podwónej roli, tak odbieram.
Dobrze, że.. dobrze.. o tym napisałaś.!
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

....spędy pod tytułem ""mała miss "" sa duperelne...i zazwyczaj mamusie z tatusiami chcą się wbijać w dumę...
ale z drugiej strony
są talenty , które nie rodzą się na kamieniu....

w balecie , muzyce, sporcie...trzeba zaczynać bardzo wcześnie jeśli chce się osiągnąć wyniki... to z pewnością jest bolesne ale dążenie do celu dla tych młodych ludzi jest zdrową motywacją...

również nauka ma swoich małych bohaterów , którym brak kopania w piłke kopaną albo czy też zabawy z Barbie w Barbie...nie przeszkadzają..;-)))) i nie są symbolem straconego dzieciństwa..

wiersz....zbyt czarno na białym ,
mogłabyś ""dać"" z siebie więcej..;-)))

pozdrawiam. agnieszka dla Przyjaciół.. ;-))))

Opublikowano

poruszasz temat, który mnie zawsze buwersuje i robisz to pieknie "po swojemu"; tylko tak wtrącę niezobowiązująco - wydaje mi się tym razem, Aniu, ciut "kawoławowo", ale...to takie moje "zboczenie" w kierunku "okrojonych" ;-)

cieplutko pozdrawiam :)) Krysia

Opublikowano

Aniu , dotknęłaś czułej struny - dzieciństwa - dzieci mają je takie jakie zgotują im rodzice , dzieckiem się bywa a wniesione w nie złe dogmaty
(nie spełnionych , zaborczych rodziców) -odbierają to co w dzieciństwie najważniejsze - radość , uśmiech i poczucie bezpieczeństwa!
Dorosłym się zostaje , i wtedy wychodzą koszmary ...albo wartościowi , empatyczni ludzie!
Ach tak , mnie ruszyło !
To Twoje pisanie !
Wybacz !
Serdecznie!
Ja

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin      Dziękuję za odniesienie się do mojego komentarza. Rozumiem, że możesz mieć inne podejście do poezji i jej funkcji. Ja wierzę, że każdy autor — szczególnie na początku drogi — potrzebuje przestrzeni do wyrażenia emocji i szczerości. Wiersze pisane „prosto z serca” to nie koniec, ale często początek drogi twórczej. Można dbać o poziom literacki, nie odbierając ludziom odwagi, by pisać. Zamiast zniechęcać, lepiej wskazać drogę — delikatnie, z szacunkiem. Sztuką jest pomóc mu wzrastać, nie zniechęcać do dalszego pisania. Przyszłam z plasterkiem na zadrapanie — bo czasem wystarczy trochę empatii, by nie bolało bardziej niż musi :)
    • @Marek.zak1 myślę,że zobojętnienie jest na końcu, po rozczarowaniu i cierpieniu i często towarzyszy mu zniechęcenie, ale te uczucia nie są obecne non stop, przychodzą jak w tytule niekiedy tak jak i te pozytywne, radosne, ucieszne itp. życie póki co trwa Dziękuję za czytanie i komentarz Pozdrawiam serdecznie Kredens 
    • @Natuskaa   A sprawiedliwości nigdy nie będzie, bo: ludzie żyją kosztem innych ludzi - oceniają ludzi na podstawie tego - co widzą, a on ma to - to ja też chcę to - co on! Czysty materializm i niekontrolowane emocje - takie zachowanie jest charakterystyczne dla dwunożnych ssaków agresywnych! Dajmy dobry przykład z życia wzięty: wczoraj wracam od dentysty i po drodze kupiłem sobie hot doga - na rogu Dolnej i Belwederskiej - wracam piechotą na Konduktorską i po drodze mijam stado młodych licealistek, jednej dziewczynie upadła bransoletka...   - Coś pani upadło!   - Nie rozumiem co pan mówi!   Zniechęcony tym wszystkim, podniosłem bransoletkę i pokazałem...   - A to ja zgubiłam!   - Mówiłem, iż pani coś upadło!   Wreszcie ta nastolatka - blondynka i licealistka wyszła ze stada (trzy jej koleżanki to brunetki) i podeszła do mnie po bransoletkę, dałem jej...   - Dziękuję!   To jest właśnie życie: realny świat, a reszta to plotki, złodziejstwo, chamstwo, nieuctwo i wirtualny świat - telewizyjny, oczywiście, taki mały gest i ona zapamięta to do końca życia - na tym świecie istnieją jeszcze dobrzy ludzie...   Łukasz Jasiński 
    • Wiersz mi się bardzo podoba, po pierwsze, bo o sprawach, które są, czy były ważne prawie u każdego. To spięcie 3 wymiarów, czyli głowy, duszy i ciała jest trudne, bo rzadko wszystko pasuje, a jak już, to ten drugi / druga może być z innej opcji i też trudno wtedy. Tak, czy inaczej, najważniejsze są emocje, u niektórych to dusza. Samo łóżko i ten żar to mało na związek, ale na romans w sam raz.  Pozdrawiam z niedaleka:). Udanego dnia. 
    • Dobrze, że jednak jest ktoś, kto kocha i będzie kochać, a co do reszty, to w  miejsce emocji u wielu przychodzi zobojętnienie, które jednak lepsze, niż cierpienie, czy rozczarowanie. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...