Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

napisz wiersz, którym powiesz bez kłody,
o uczuciu, po ludzku, od środka,
ale niechże popłynie bez wody,
niech tam będzie banalna stokrotka,

nawet łza, bo cóż, człowiek wciąż płacze.
jeśli róża-zrozumiem jej zapach,
jeśli slumsy, brud, smrody i sracze,
wiem, co mówisz-finały w kloakach.

kiedy rankiem cię zbudzi śpiew ptaków,
albo trele sąsiadki spod szóstki,
napisz o tym bez ochów i achów,
albo z nimi, lecz nie bądź oszustem.

bowiem strofa jarzmiona wędzidłem,
zaciskana jak płuco w za ciasnym,
staje w gardle zakalcem, przebrzydła.
i nie nazwę jej chlebem ni ciastem.

najpierw pokaż, że dla, do człowieka,
mówisz z troską. i mądrze i stale.
a to słowo, co groby przecieka,
jest prawdziwe, a mówca ma talent.

14.07.12.

Opublikowano

Kloaka ? Smrody ?? Sracze ???
Anno !!!
Zadziwiasz mnie !
Zaskakłujesz ;-))
No niemożliwe , a jednak możliwe !!!
Bez kłody jak nic !!!
W nagrodę jeden z kawałków artystki , której od kilku dni słucham na okrągło . Moje najnowsze odkrycie :
http://www.youtube.com/watch?v=ogr7Px5lO5w&feature=related
Błękity i anioły ... :-)

Opublikowano

Cezarku,

bo tematem wiersza może być i to "brzydkie piękno", jak wiemy od turpistów:)

Byle była w tym jakaś wartość. I zawsze w sprawie... I z jako-takim "polotem".
Ale wiem, że "oburzasz się" z przymrużeniem oka.

Cieplutko dziękuję za muzyczny prezent, pozdrawiam.

Para:)

Opublikowano

Aniu, też uważam, że jeżeli już...to najlepiej bez kłody nawet jeśli chce się wylewać gorycz ...trzeba trzeba pozostać człowiekiem , niestety niektórym wiele brakuje...wiersz może być kulturalną odpowiedzią na "niesmaczne" komentarze ...b. mi się podoba.

Serdecznie pozdrawiam :))) Krysia





























Opublikowano

Uważam, ze pisać można o wszystkim i najważniejsze tak jak serce podświadomość, wena, czy jakieś diabli jeszcze.....dyktują. No ale oczywiście do tego koniecznie dorzucić trzeba talent.
Prześmiewczy troszku, ale fajny.
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Nowiutko,

może nie "prześmiewczy" ale z pewnością "contra" miałkości, bylejakości. Poza tym - ciągle uważam ( za M. R. Mayenową), że liryka - to mowa uczuć.
Forma jest kwestią gustu i wprawy. Aczkolwiek - nie powinna być "wędzidłem" ( a tu już - Słowacki).
Cóż - każdy myśli, że pisze pięknie... Ja tylko mam tę nadzieję. A nadzieja - wiadomo, czyją matką:)))))

Buziak na pożegnanie,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Konrad KoperBardzo dziękuję! :)
    • @Migrena Opis blokady twórczej zamienić w kosmiczny, surrealistyczny teatr - to tylko Ty potrafisz. :)) "Tango groteski" między chaosem a majestatem niemocy - świetne! A puenta o Stwórcy, który gubi długopis i "pisze sobą" - to fantastyczne! Opisana niemoc jest w rzeczywistości aktem największej kreacji. Twój wiersz to jak Big Bang w sklepie z porcelaną metafor z surrealistycznymi wzorkami.
    • szkoda,że dziś mogę tylko ciebie przeczytać miałbym ci tyle do powiedzenia życzę tobie Aniu aby ta wena nigdy ciebie nie opuszczała może jeszcze kiedyś o tym i owym porozmawiamy
    • Tak to już jest Cementowa igła na jeden dzień snu Odlana ze srebra  Kolorowa wściekła czerń  Wybrana wśród osób  Nieważna    Dotyk kolana boli  Wśród tylu nocnych flag - dzień  Dobrostan kiedy polegam na stu Wyobrażam sobie igłę jak się ściera  Zakańcza pewien rozdział od zera  Poczyna stawać niewoli uśmiech  Stawać się wraz z jeansami    Niebotyczne wezgłowia nie nachalne  Jak kosmos przebrane w walące się wieżowce komfortowe  Nigdy dotąd faktem  Plecy wołające o pomstę    Czajnik pieniędzy łzy Moniki  Ekstrawagancko wzniesione ku otchłani  Leżą nożyczki, leży Pani Kleopatra  Na wszechświata stronie  Nieważny lot ponieś   Czy to delikatny zwrot twardego alabastru? Kołnierzyk to sen sprzymierzeńca  Dla duchowych istot poniewierka  Ale czy to już niska powłoka? Kreacja dziwnych stworów  Zdumiewa mnie łączący się wdech na wydechu    Filozofia oferująca różne sosy Światopoglądy reagujące na światło  Myśli które panują nad zamkiem  Aż zamknąć nie da się wzrokiem  Bożym palcem umiejętność ścigania czasu   Kiedy koniec? Dlatego warto umrzeć w kropkach snu jazzu i eksperymentalnej muzyki klasycznej  Bo bojowa troska już się na duży nie uśmiech czai   Walcz o to co się stało, o Ty posępny  Przemyśl każdą chwilę w regresie do poprzedniego życia  Zdaj raport z innych wymiarów  Z daleka echo wielkich rodzajników  Gatunków przyszłości    Refleksja nad kołnierzem drzewa Czy w końcu stanie się płynna?  
    • @Annna2 ...cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy zła w cieniu robią swoje  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...