Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie mam w zwyczaju komentowania wiersza czyjegokolwiek, bez "wgryzania" się w treść, próby zrozumienia co autor chce przekazać. nie mam wykształcenia polonistycznego, więc raczej nie czepiam się błędów w pisowni- nie czuję się uprawniona, ale czytając tekst, wiersz chcę zrozumieć przekaz. zgadzam się, że wiersze niektórych zawierają niecenzuralne słowa, ale to nieliczni; gorzej gdy takie słowa i bluzganie coraz bardziej zaognione zjawiają się w komentarzach i niestety Autor w tym zakresie również się nie kontroluje. nie zamierzam nikogo uczyć manier, po prostu jestem zadziwiona "poziomem" dyskusji - niestety nie merytorycznej. właśnie Twój wiersz Autorze chciałam ogarnąć i zobaczyłam w nim sprzeczności merytoryczne, nie muszę iść do Tybetu i medytować. nie odważyłabym się komentować, gdyby temat i określenia nie były mi bliskie i znane.
pozdrawiam:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mogę się zgodzić, że przemieniony lord może majaczyć w filmie fantastycznym o czym chce, megalomanowi, w którego przeistoczył się Anakin Skywalker nie trzeba zarzucać nawet palenia ziół....
i jego słowa Jeśli nie jesteś ze mną... jesteś moim wrogiem! pasują tu jak ulał. kto się nie zgadza z Autorem- jest wrogiem. Nie chcę być niczyim wrogiem, ale skoro merytoryczna dyskusja nie wchodzi w grę- to się ewakuuję. bez żalu.
pozdrawiam:)
Opublikowano

I co Ci przyjdzie z tego, że admin leniwie pogrozi palcem temu czy owemu, żeby przestał‚ się™ obś›miewa㇠z wyhodowanych przez Ciebie bytozmą…twionych paś›cideł‚?
Zażą…daj wprowadzenia opł‚at za możliwość‡ stawiania komentarzy pod Twoimi przestwórczo rozbryzgnię™tymi wypierdzielimieliznami - wtedy albo prześ›ladowcy Twoich kolejnych wydumaterializowanych mę™kolidzieł‚ stchórzą… i przełkną… je na milczka albo Cię™ ozł‚ocą!

Opublikowano

Przeczytaj to sobie na głos i odpowiedz sam sobie uczciwie na pytanie, jak to brzmi.

Ten wiersz to jest zachłyśnięcie się pojęciami odartymi z kontekstu: "wszechistnieję
w niezgłębionej świadomości
życia w niematerii"

to znaczy tak wiele, że aż nic, przez tak daleko posuniętą abstrakcję wiersz staje się pusty, bez punktu odniesienia. Tutaj tak bardzo go brakuje, że aż nie wiadomo, o czym w wierszu mowa. Autor pisze o duszy i o sięganiu nieuchwytnego. Nie ma to nic do rzeczy. Poeta musi dwie rzeczy: mieć coś do powiedzenia i umieć to przekazać. W tym wypadku poeta nie popisał się w żadnej z tych kategorii.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Znowu to samo. Próbują wcisnąć mi kit, że wiedzą lepiej. Że wersja życia, którą nauczono w reklamach to jedyny sposób, żeby czuć się dobrze. A ja przecież czuję się dobrze. Nawet lepiej niż dobrze. Nic mnie nie gnębi. Myślą, że coś ukrywam. Biorą to za jakąś tandetną tajemniczość. A ja? Chcę tylko… jak myślisz?   Znowu to samo. Tyle do zrobienia, a nie wiadomo w co w ręce włożyć. No dobra. Dobrze wiem. Pranie, gary, całe to życie. Odkładam, no i co? To nie jest tak, że mam depresję. To nie jest nic takiego. To zwykłe przemieszczanie priorytetów. Przecież mógłbym to zrobić, gdybym chciał. To nie jest też tak, że zapominam. Po prostu tego nie robię. Ale to jest decyzja. Jak już nie będę miał wyjścia, to w końcu to ogarnę. A teraz…   Znowu to samo. Obiecanki-cacanki. „Nie, dzisiaj nie mogę.” Przysięgi ze skrzyżowanymi paluchami. Aj tam, paluchy już nawet nie są niepotrzebne. Dawno przestałem widzieć wartość w swoich przysięgach. Ale, żeby było jasne, to nie jest tak, że tych ludzi nie lubię. Że przeszkadza mi ich towarzystwo. Mam po prostu ważniejsze rzeczy na głowie. Ale przecież jakbym powiedział im wszystkim prawdę… no właśnie. Co by było? Nie mam czasu na pierdoły. Na szukanie radości w piwkowaniu czy co tam jeszcze robią „normalni ludzie.” To nie żaden cholerny introwertyzm. Umiem gadać jak człowiek. Po prostu tego nie chcę. Zamiast tego…   Znowu to samo. Lista się poszerza. Miałem zadzwonić do matki. Chociaż dać znać, że jeszcze żyję. Opowiedzieć o pracy i o innych bzdetach, które mówi się matkom. I to nie jest tak, że jej nie kocham. Albo że zapomniałem. Po prostu… jeszcze trochę pobalansuję na granicy. Znajdę lepszy moment. Zadzwonię do tego znajomego – nie dziś – co mu to kiedyś obiecałem. Przyjdzie czas na przerwę. Wiem, że zawalam, ale nie zamierzam się poprawiać. Jeszcze nie teraz. Za dużo mam w głowie i muszę… już się domyślasz? Już wiesz, co chcę powiedzieć?   No właśnie. Coraz tego więcej. Już niedługo trzeba będzie ogarnąć życie. Ale jeszcze nie.   Więc może jestem maszyną, a nie człowiekiem. Bo zamiast troski te wszystkie uciszać, chcę tylko… Pisać. I pisać. I pisać.
    • @Wiesław J.K.Jeżeli są z wiatrem za pan brat to już wiem, dlaczego nie mogę ich złapać ani poskładać. :)
    • @Waldemar_Talar_TalarJeżeli to coś jest z wróżby - to nie warto. :)
    • @Natuskaa Nie wiem, czy można odróżnić spotkania, ale to na które się czeka - najczęściej rozczarowuje. Może lepiej nie żywić wielkich oczekiwań. Rozczarowanie wówczas nie będzie takie gorzkie. A spotkania przypadkowe są różne, ciekawe, radosne i również bardzo niepożądane dla naszego komfortu psychicznego. Tekst bardzo ładny i smutny.    
    • @Annna2 Pamiętałaś o tym strasznym wydarzeniu - jesteś wspaniała, że przypominasz to, o czym świat wolałby zapomnieć. Twój wiersz jest pełen sprzeczności – piękno i groza, niewinność i ból. Te kontrasty są bardzo poruszające i skłaniają do refleksji. Zestawiłaś delikatne, piękne obrazy np. deszcz piór, ażurowy wzór, scherzo tiul z motywami związanymi z bombą atomową. Wiersz jest niezwykle mocny i wzruszający.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...