Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Nie piszę wierszy, tylko się spowiadam:
co tu zastałem, gdy podniosłem rzęsy,
co usłyszałem pierwszej wiosny w sadach,
gdzie odlatując zgubiły mnie gęsi.

I chociaż potem błądziłem po świecie -
widnokrąg skurczył się do obwarzanka,
który kupiłem dziewczynie przy święcie,
a ona do dziś go jeszcze nie zjadła.

Tak wpółzaklęty w ten świat, co mi dany,
drugą połowę rozdaję ubogim,
bo nie widzieli, jak gaj wiosna mai,
mak ich imienia nie wołał z bezdroży.

Nie piszę wierszy, spowiadam się tylko -
jak człek przed końcem siebie albo świata,
oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.

Opublikowano

:)

nie pisać wierszy - ach jakże bym chciała
móc się wyspowiadać tak jak ty poeto
nie pisać wierszy - tylko z Bogiem gadać
móc mu opowiedzieć o swoich zaletach
nie pisać wierszy - lub po prostu milczeć
bo grzechy liczy kalkulator w niebie
nie pisać wierszy - cóż to za marzenie!?
nie muszę pisać - wolę czytać ciebie

:)))))))
dobrze, że wpadasz, dobrze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mam to samo z Marianną. Wystarczy, że ją czytam, a ona czyta w moich myślach.
Ping...pong... - co tam u mojej Magdusi? Powiedz przy okazji, niech mi dopisze
rajstopy bo zimno jakoś w Niebie od tych nowych świętych. Wybrakowani, jacyś tacy
mało święci, ale cóż zrobić, kiedy Piekło pęka w szwach? Ping...pong...

[quote]
:)))))))
dobrze, że wpadasz, dobrze.
Tyle tu wspaniałych osób, że nie można nie wpadać. I Ty jesteś! :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślisz, że żywot razi? Jednak chyba nie ma przemowy przed ostatnią drogą, gdzie nie pada określenie "żywot"? Ale może unowocześnić, powiedzmy tak?:

co na tym świecie oddał mi pod zastaw

Prześpię się z tematem i dziękuję za sugestię :)

A także za wydanie wspaniałego tomiku Magdy Tary!
Podziwiam Cię za to co robisz Bogdanie, nie mniej niż Autorkę i Ilustratora...

Pozdrawiam.
Opublikowano

nie napiszę, jak wspaniały jest ten wiersz
bo nie znam słów, jakimi mogłabym
to wyrazić

napiszę skromnie, o obwarzankach i
z chęcią sama, przed ich zakupem się
wyspowiadam

Tak tylko mogę podziękować za ukojenie zmysłów…

oddaję Bogu z powrotem to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw


Przyznam, że miałam tu problem z pisownią (a to mój wybrany fragment!) ale tylko po pierwszym czytaniu.

Jeśli przyjąć, że: błądziłem po świecie, a wraz z powrotem
oddaję Bogu...

Jest dobrze?
Czy się mylę?

Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz, dałaś mi do myślenia... W Słowniku PWN na powrót, z powrotem traktowane jest jednoznacznie i oznacza w kierunku odwrotnym.
Po tym co napisałaś, przyszło mi do głowy, że lepsze byłoby w takim razie napisanie na powrót

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.

Po pierwsze - ładniej brzmi :)
Po drugie - mamy dodatkowe znaczenie i "na powrót" oznacza teraz także coś w rodzaju biletu powrotnego, nie tylko jak poprzednio "kierunek odwrotny".
Po trzecie - zyskujemy coś w rodzaju efektu pozbywania się bagażu (doświadczeń) - im więcej peel oddaje siebie, tym staje się lżejszy, a tym samym "bliżej mu" do Boga.

Bardzo Ci dziękuję za sugestię :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz, dałaś mi do myślenia... W Słowniku PWN na powrót, z powrotem traktowane jest jednoznacznie i oznacza w kierunku odwrotnym.
Po tym co napisałaś, przyszło mi do głowy, że lepsze byłoby w takim razie napisanie na powrót

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co pod żywota powierzył mi zastaw.

Po pierwsze - ładniej brzmi :)
Po drugie - mamy dodatkowe znaczenie i "na powrót" oznacza teraz także coś w rodzaju biletu powrotnego, nie tylko jak poprzednio "kierunek odwrotny".
Po trzecie - zyskujemy coś w rodzaju efektu pozbywania się bagażu (doświadczeń) - im więcej peel oddaje siebie, tym staje się lżejszy, a tym samym "bliżej mu" do Boga.

Bardzo Ci dziękuję za sugestię :)
Nie napiszę, że jestem za
czy też przeciw.
Jak zauważyłeś, poprzednią wersję też byłam gotowa przyjąć, na swój sposób.

Jednak, po namyśle...
:)))
Brakowało mi tego. Na powrót... jest tak właśnie, jak stwierdziłeś!
I pozostanie moją dewizą!
Ukłon zostawiam, Grażyna.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeszcze raz bardzo dziękuję.
A skoro jeszcze nie śpisz, zapraszam na chwilę melancholii przy Milesie Davisie:

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=128763#dol

Dobranoc :)
Byłam tam, nie żałuję.
Dobrej nocy również dla Ciebie.
Grażyna.
Opublikowano

No oczywiście - świetny wiersz! Jak zwykle!

"Tak wpółzaklęty w ten świat, co mi dany,
drugą połowę rozdaję ubogim,
bo nie widzieli, jak gaj wiosna mai,
mak ich imienia nie wołał z bezdroży."

No właśnie.
Przypomina mi się tutaj jeden z moich ulubionych wierszy Makuszyńskiego:

Inwokacja

Może się łaską Twą na chleb zamieni
me słowo że nim nakarmić potrafię
albowiem cisi są błogosławieni
albowiem cisi są...
naucz modlitwy serce moje młode
o jednym bowiem marzy w snów pogodę
oto chce szczere być i chce być proste
spojrzyj w me serce Najjaśniejsza Pani
i choć przez chwilę usłysz co w nim śpiewa
a ujrzysz wielką miłość w tej otchłani
co kocha ludzi kamienie i drzewa
chcę serce moje jako bochen chleba
pokrajać dla tych których głód uśmierca
Ty proszę spraw to o Panienko z nieba
aby dla wszystkich mi starczyło serca


Rozumiem, o jakim ubóstwie mówi Twój wiersz, i że o zupełnie innym ubóstwie, niż wiersz Makuszyńskiego. Rozumiem. Ale i tak mi się to przypomina. Bo jedni i drudzy "nędznicy" są tak samo żałośni (dla mnie), i tak samo warci współczucia.
Aczkolwiek brak wiary dla mnie nie jest tym samym, co brak poczucia poezji w świecie i w samym sobie. Dla mnie to drugie jest ubóstwem, pierwsze zaś nie. Ale to dla mnie. :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czytałam sporo wierszy, gdzie poeci modlili się wierszami.
Ostatnio Joanny Kulmowej fragment poematu "Suplement mój":


Świecie mój
któryś jest ze mnie
pacierzami zmawiam cię codziennie
abyś słowem wrastał w mój dom.
I do ciebie modlę się wierszami
któryśmy w inności tożsami
człowieku
co jesteś ze mną.
Przeciw niepokojom conocnym
przeciw lękom uciułanym przez dzień
przyjmij strofy moje
narzędzie
nieustającej pomocy
wywar z modłów najskuteczniejszych
najprostszy z pradawnych leków —
pij go duszkiem duchem pij człowieku
sok moich wierszy.
[...]


Po raz pierwszy słyszę tak piękną spowiedź.
Tak piękną, że zabrakło mi słów, by wyrazić podziw.
Pozostało mi więc powtórzyć pytanie spod utworu "Istoty Momentalne"
www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=128763#dol.

jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dobry wiersz, świetne metafory - "obwarzanek" majstersztyk :)
Jedna drobna uwaga do ostatniego wersu, dotycząca składni. Moim zdaniem czytelniej byłoby:

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co mi powierzył pod żywota zastaw.


ewentualnie, zostawiając poprzednią wersję, zamiast 'pod' zastosować "za", ale tu wypadałoby dołożyć jeszcze "w".

oddaję Bogu na powrót to wszystko,
co za żywota powierzył mi w zastaw


Obecna forma wprowadza (przynajmniej u mnie) wrażenie, że coś tu nie gra, właśnie ze składnią.
Ale to drobiazg przy całej reszcie. :)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Wiersz ładny ujmuje treścią

"Nie piszę wierszy, spowiadam się tylko"
jak mam uwierzyć słowom chyba pustym
które owinąłeś zgrabną rymów chwilką
aby pokorą zasłoniły usta

ale napisałeś przypomniałeś światu
kijem z metafor walisz między oczy
zmuszasz do myślenia to tych strof jest atut
jako spowiedź wiersz mnie nie zaskoczył

ps
HAYQ ma rację coś jest w puencie - może

co powierzył mi pod żywota zastaw.

pozdrawiam Jacek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...