Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chciałabym z żalu po tobie zapłakać
zatrzymać czas na jedną symboliczną minutę
wiatr pouczyć by milczał zamiast ganiać po lasach
zamknąć niebo zatrzasnąć na kłódkę
każdą myśl niepotrzebną

chciałabym łzy zeskrobać które skrzepły i wysłchły
ożywić wspomnienia płaczem głośnym serdecznym
nie mów że cię nie ma
że nie widzisz nie słyszysz
i nie uśniesz już nigdy snem krótkim niewiecznym

chciałabym jak kiedyś zawołać - już wstawaj
podnieś się uśmiechnij
powiedz czemu płaczesz
nie pozwól by znowu wystygła nam kawa
chcę płakać nad sobą że tęsknię za wiatrem
albo za rozmową

Opublikowano

Anno, nie jest to warsztat, więc przepraszam z góry: Piękny wiersz "przegadują "dopowiedzenia":

chciałabym z żalu po tobie zapłakać
zatrzymać czas na symboliczną minutę
wiatr pouczyć by milczał zamiast gnać po lasach
zamknąć niebo zatrzasnąć na kłódkę
każdą myśl niepotrzebną

chciałabym łzy zeskrobać które wyschły
ożywić wspomnienia płaczem głośnym i serdecznym
nie mów że cię nie ma
że nie widzisz nie słyszysz
i nie uśniesz już nigdy snem nigdy dość wiecznym

chciałabym jak kiedyś zawołać - już wstawaj
podnieś się uśmiechnij
powiedz czemu płaczesz
nie pozwól by znowu wystygła nam kawa
chcę płakać nad sobą że tęsknię za wiatrem


Jak Ci się podobają poprawki? Jasne - to Twój tekst i nie musisz się ze mną zgadzać. Poza tym - tekst jest niby - wolny i niby - rymowany... wersy niby - regularne... Więc w ogóle - trudno się czyta, trudno sytuuje w czytelniku... Zatem spójrz: jest rytmiczniej.

Cieplutko pozdrawiam,

Para:)

Opublikowano

Podoba mi się tytuł. Bardzo adekwatny do nostalgicznej treści. Ostatnie dwa wersy z sugestią Pary - bardzo mi się.
Mam też małą:

chciałabym łzy zeskrobać które skrzepły

chciałabym zeskrobać łzy które skrzepły

Pozdrawiam, Aniu.
Grażyna.
:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to jest fajna klamra,
ino pomiędzy dzieje się byle jakie słowo :(

czasem lepiej mniej niż więcej
;)
W twoich wierszach jest dużo elementów przyrody - jako metaforyka, i to mnie urzeka za każdym razem...w wierszu jest tęsknota, bardzo smutna, jakby już nigdy nie miała się skończyć:) pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



fisiowe podszepty bardzo smaczne
tekst bardzo emocjonalny, ale moim zdaniem momentami za dużo słów
np. łzy zeskrobać i już wystarczy bo wiadomo że zeschły czy wyschły itd itp

takie moje subiektywne marudzenie(((-:
pozdr
Opublikowano
chciałabym z żalu po tobie zapłakać
zatrzymać czas na minutę
wiatrowi usta zatkać
każdą myśl niepotrzebną
chciałabym ożywić
wspomnienia płaczem głośnym

nie mów że cię nie ma

chciałabym jak kiedyś zawołać - wstawaj
podnieś się na uśmiechu

nie pozwól by znowu wystygła nam kawa
skoro jesteś



wiersz wymaga dopracowania /
nie może być tak żałośnie rozżalony
nie możesz go utopić w łzach i rozpaczy /

t
Opublikowano

Wszystkim bardzo dziękuję za uwagi. Z pewnością je przemyślę. Wiem, że w wierszu jest zbyt dużo emocji i wymaga poprawki, ale akurat na ten wiersz potrzebuję więcej czasu. Wszystkie dotychczasowe wiersze były swego rodzaju kreacją, a ten jeden jest bardzo osobisty. Stąd pewnie różnica.
Myślę, że z pewnością uwzględnię Wasze uwagi, ale dopiero jak nabiorę więcej dystansu do treści.

Bardzo, bardzo dziękuję za wnikliwe czytanie, wszystkim razem i każdemu z Was osobno - f.isi, Grażynie, elizie, Tomkowi, januszowi i Maciejowi. Pozdrawiam. A

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • znów jesień i z drzewa liście spadają wicher jesienny we włosach pieśń rozbrzmiewa spaceruję w parku i o życiu myślę a ciebie tu nie ma wiatr jedynie powiewa własnymi ścieżkami chadzam do puszczy i niestety samotnie się teraz czuję wiem, że nie będzie już twego imienia wstać z kolan co dziennie próbuję wspomnieniami otaczam się tym co jesienią gdy ty przy drodze zbierałaś szyszki dla miłości urosły nasze dwie dłonie a ja spijałem miód z twojej ciepłej łyżki do ciebie to me serce wciąż zarywa wielce tęsknota ściska mnie z żalu po moim czole spływa kropelka rosy chciałbym cię widzieć znów w tym nocnym balu gdzie miłość rosła i wdzięczność prawdziwa we dwoje zwijane są nasze myśli a dziś tak już pusto nie ma tu nikogo chciałbym aby się tobie coś w nocy wyśnij
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Taka smutna prawda.
    • Powinieneś umyć od tego ręce. Nie bądź sędzia we własnej sprawie. Ale przecież to lud wydał wyrok Ukrzyżuj ją! Ukrzyżuj nierzadnicę! A gdy gawiedź pragnie tak sprawiedliwie przelanej krwi. Wtedy tym chętniej składam podpis na wyrok. Bez zbędnego wywyższania. Rzym przemówił i sprawa jest zakończona. Przy mojej potędze, Ty jesteś jak to ziarnko piasku. Skarlała, niewielka. Podziwiam, pełen łez wzrok Twoich bliskich, gdy strażnicy uwiązali Cię nagą do słupa. Sam chętnie zamieniłbym się w kata i wymierzył Ci zasłużone razy. Bo czuję w sobie coś więcej niż zwierzęcą radość patrząc na scenę biczowania. Zawiśniesz na szczycie Golgoty. Shańbiona, skrawiona do obłędu i nieprzytomna z bólu. Będziesz wisieć aż umrzesz w mękach, szczeźniesz i wreszcie odpadnie od drewna Twe pogniłe truchło. Zdechniesz jak szmaciana lalka.   Od Ciebie odwróci wzrok ojciec i matka Nikt nie będzie na tyle głupi by nieść z Tobą ten krzyż. Ciebie siostra bliźniaczka na pożegnanie przy drodze ku śmierci, nie utuli. Ale ja będę przy Tobie aż obrócisz się w proch. By mieć pewność, że przepadłaś na wieki. Sprawiedliwości jednostka. Przybijcie jej nad głową tabliczkę. Honorata ex Polonia Maiore Regina meretricum, venundata argenteis regibus ignobilibus. Przeklęte na wieki Twe łono, do ostatniego potomka. Przeklęte na wieki Twe korzenie, aż do pierwszego przodka.
    • @Rafael Marius Tak, to o tych utraconych umiejętnościach. Poza tym jedni maja do tego zdolności, innym jest pod górkę, a z bagażem nienajlepszych doświadczeń, jeszcze trudniej.  Pozdrawiam.
    • Mnie również urzekła puenta:):) pięknie piszesz:):) serdecznosci:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...