Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zranię cię lekką ręką matadora bez fleszów i mikrofonów
cicho zjem kolację w towarzystwie tępego ciała
odgryzę język i wyślę go pocztą Judaszowi

codziennie mimo wszystko idziemy do piekarni
w bezszelestnym brudzie ślizgamy się próbując przetrwać
życie toczy się serialem dla człekokształtnych
którzy genialnie operują samogłoskami

kradnę minuty zegarkom lecz nie pójdę do spowiedzi jako złodziej
wina nie umie się bawić w chowanego
kara jest sztuczna jak drzewko bożonarodzeniowe i kryzys gospodarczy
na szczęście jestem nikim wśród trupów

nawet
jeśli są kobietami niech się ślinią
jeśli wiecznymi chłopcami niech będą wściekli
wyobraźnia to kula u nogi
a ja mam ją gdzieś

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję Doroto za czytanie:)
komentarze pod wierszami częściej bywają nie konstruktywne, a wyrażają swoją aprobatę bądź słowo "nie podoba mi się" i te opinie też są istotne. jest to najprostsza metoda na wyrażenie się po przeczytaniu tekstu i jest ok
najlepszego
r
Opublikowano
nawet
jeśli są kobietami niech się ślinią
jeśli wiecznymi chłopcami niech będą wściekli
wyobraźnia to kula u nogi
a ja mam ją gdzieś


:D


deja vu czy sen
tak mi jakoś
tupta w pamięci
ta wściekłość
zawiść kobiet
jawi się
śladem w archiwum


czy tylko?

;)

dotykasz natchnieniem, Biały Panie
:)))))
Opublikowano

Nasycony treścią, składanka refleksji o życiu, chaos, jak w głowie faceta myślącego...no i dobra, niech się ślinią, jak takie śliniaki! Tak się pięknie wyprzedałeś z maskulinizmu, że mnie wzruszyłeś Rafale! Piękny ten wiersz! Pozdrawiam, Para:)

Opublikowano

nie wiem, czy Ci to już pisałem, ale i tak napiszę :)
choćby po raz piąty - masz stajla. Twoje wiersze
stają się rozpoznawalne i mają to coś, co przyciąga.
Dobry tekst, świetnie się czyta. Nie mam właściwie uwag, poza jedną
- "wina", przeniósłbym za "złodzieja" w poprzednim wersie,
trochę efekciarski szczegół, ale moim zdaniem jeszcze lepiej zabrzmi.
Trzymam kciuki za następne, pozdrawiam.

Opublikowano

tak, jeśli chodzi o rozpoznawalność to bez dwóch zdań, najszczersza prawda :)
mnie zawsze interesują w Twoich wierszach Rafale ukryte konteksty, podteksty, nie zawsze mi się udaje je wychwycić - oczywiście cieszę się gdy znajdę jakiś przekaz niekoniecznie zbieżny z zamysłem autora. ale taka też jest prawda, że przekaz czasem jest mimowolny od zamiaru piszącego. ja myślę, że to jest cecha dobrego wiersza wyłuskać coś nie zamierzonego przez autora (coś takiego dodatkowego). kwestia interpretacji to oczywiście domena czytającego ale jakieś warunki muszą być ku temu stworzone, tak myślę. ty stwarzasz je wyśmienicie!
jak dla mnie ten wiersz jest o wzajemnym docieraniu się w związku. a nic nie ma wpływu na prawidłowy związek. są "ja i ty" i nic więcej.
pozdrawiam i powodzenia jutro życzę Rafał. Tobie i wszystkim uczestnikom wieczoru ;))))
(newsy czytam i śledzę bacznie).

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przeanalizuję szczegół, to miło że uważnie czytasz;)))
cieszę się że się rozpoznaje to moje pisanie, to dobry omen
dziękuję HAYQ za dobre słowo
pozdrawiam i najlepszego
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


staram się w możliwie najprostszych słowach opisać jakąś historię, epizod czy fragment otoczenia, a to że między wersy wtykam kij w mrowisko robię to z premedytacją, nie zawsze i wszędzie oczywiście;)))
dziękuję Krzysztof za wszystkie słowa tego komentarza:)
najlepszego
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wersja AI.    Utkana z siniaków, idę jak ktoś, kto zapomniał, że kiedyś tańczył.   Kolana pamiętają kamienie, dłonie – ciężar bez imienia.   W świecie, gdzie blizny nie pasują do sonetów, próbuję wymyślić lekkość:   czy to gest? czy krzyk? czy może pozwolenie, by ziemia mnie chwilę niosła?
    • Jakże doceniam chwile spokoju, które mnie czasem łapią za gardło, bo dla mnie spokój jest wart zachodu, jakby wartościa był nieprzemijalną. Wzrusza mnie kiedy spokój dotyka łagodną dłonią ramienia duszy. Codzienność w niebie się wtedy mieni. Nic więcej nie chcę - pancerz się kruszy.   XxxxX     Spokój czasem dusi mnie ciszą, a wtedy wiem – warto żyć dla tego ciężaru.   Gdy dotyka ramienia duszy i codzienność mieni się jak szkło w słońcu, pancerz pęka  
    • Fajne jak duchy przeszłości. 
    • widzisz te oczy i czytasz jak przydaje intuicja się nie myli - tak, to ona   wiesz dlaczego cię mdli i unosi - tak nie czułeś żadnej więc pożądasz   t e g o   języka   wchodzi w ciebie od nowa   oblepia rozpychając naskórek rośniesz i bez dotyku  gotowy   tęskniłeś   zwinnie  dobiera maskowanie sprawdza jak - przereagujesz (?)   lecz rozpoznasz zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje   liczysz pętle i zapominasz o prostych   ***   ja? chyba umiałabym zważyć (mówią, że wszystko można     jeśli w imię miłości)   lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona z kiepem w dłoni od środka podeszła żółcią - odrzucam   współczucie   w źrenicach toczy się czysta przegrana kroku nie może zrobić w a r u j e   tam, gdzie wystarczą słowa wierzysz, że mogą być - doczekanym cudem   pod koniec drży krztusząc się płaczem   "jedyne co chciałam   ja...ciebie naprawdę"   przechodzi, a za nią echo domawia:   przez dni i noce na służbie   będziesz mi nieustannie i nawet chwili nie dojdziesz   *** tylko czy jeszcze rozumiesz?    
    • @Bożena De-Tre do usług

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...