Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kosmos jest wystarczająco tajemniczy
nie sposób bardziej kołować

więc odpuść


to nie w porządku wołać
kiedy nie ma się nic do powiedzenia

nikt nie przesłuchał tego utworu tyle razy

co najmniej dualna
już nie przyłożę dłoni
nie będę cię dłużej tworzyć

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę

gdybym miała odwagę
mówić o winie

lubię czerwone
koniecznie półsłodkie

Opublikowano

świetny wiersz, przemyślany.
Puenta jest wycofaniem, ciekawym, jednak szkoda,
że się nie dowiem. Chyba trzeba sobie odpowiedzieć samemu.
A może o to chodziło?
Pozdrawiam.

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś to określę

gdybym miała odwagę
mówić o winie

lubię czerwone
koniecznie półsłodkie

Opublikowano

Dziękuję ślicznie za opinie:)

Zastanawiam się nad drobną zmianą:

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś to określę

na:

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę


co myślicie?

pozdrawiam ciepło:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zastanawia mnie sześciokrotnie w wierszu użyte słowo "nie",
czy świadomie?
Dalej piszesz:

"co najmniej dualna
już nie przyłożę dłoni ......"przyłożę dłoni" - do czego?
nie będę cię dłużej tworzyć

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę"

może coś w tym rodzaju (to tylko przykład):

"co najmniej dualna
już nie przyłożę dłoni
do tworzenia ciebie

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę"

Nie jestem pewna, to tylko moje wątpliwości, wiersz
dobry, podoba mi się, wart dopracowania.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zastanawia mnie sześciokrotnie w wierszu użyte słowo "nie",
czy świadomie?
Dalej piszesz:

"co najmniej dualna
już nie przyłożę dłoni ......"przyłożę dłoni" - do czego?
nie będę cię dłużej tworzyć

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę"

może coś w tym rodzaju (to tylko przykład):

"co najmniej dualna
już nie przyłożę dłoni
do tworzenia ciebie

jeżeli błędy są tworzywem mądrości
może kiedyś cię określę"

Nie jestem pewna, to tylko moje wątpliwości, wiersz
dobry, podoba mi się, wart dopracowania.
Serdecznie pozdrawiam
- baba


Chciałam, by wiersz był pod znakiem "nie", przerwaniem pewnego ciągu, więc świadomie użyłam tego słowa tyle razy.

'nie przyłożę dłoni' do tego co z tobą związane do współtworzenia ciebie, twojej legendy- więc dalej - 'nie będę cię dłużej tworzyć'

Dziękuję za przeczytanie i cenny komentarz, pozdrawiam ciepło.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...