Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeszcze umiem marzyć
bo wciąż kocham

świetliki nad doliną
uśmiechnięta mgła
i samotne drzewo
między stokrotkami

twoje oczy we śnie
mój skrawek ciszy
jaśnieją ciepłem słów
co dzień czekam

przy oknie
ogrom win i kamieni
cierpliwie kruszysz
we mnie wierzysz

mimo wszystko
latam

Opublikowano

Wzruszająca prostota uczuć - ogrom tęsknoty za ukochaną, poruszająca do głębi miłość, która ogarnia nie tylko marzenia, ale i nieprzyjazną rzeczywistość (winy i kamienie, jakaś niemoc), lecz "ukochana" "kruszy" te ciężary, bo wierzy w "ukochanego", w jego miłość, a więc i "ona" go kocha ... wyobrżam sobie to "latanie" zakochanego serca :) wciąż do "niej" :):):) bardzo romantyczny obrazek :)

"mimo wszystko" - ileż treści w tym krótkim stwierdzeniu: być może dzieli ich odległość, jakieś przeszkody nie do przeskoczenia (winy i kamienie)...Autor, stosując niedomówienie, pozwala czytelnikowi na dowolność interpretacji i za to brawo Zbyszku!!! /

poza tym piękna dwuznaczna przerzutnia w puencie

cierpliwie kruszysz ----kruszysz (we mnie)
we mnie wierzysz -----(we mnie) wierzysz

mimo wszystko -------(wierzysz) mimo wszystko
latam --------(mimo wszystko) latam

i jeszcze klamra spinająca całość - tytuł + puenta

spójrz
(...)
mimo wszystko
latam
------(czyli nie załamuję się, mam nadzieję, czekam)

Ech, zazdroszczę peelce ...chciałabym usłyszeć takie "wyznanie" :)
jednym słowem: sz cz ę ś c i a r a :)))))
a Twój liryczny wiersz naprawdę bardzo się podoba :)
garbulki Zbyszku!
*D*D
*D
Serdecznie i ciepło pozdrawiam -
Krysia

Opublikowano

Mówisz szczęściara z tej peelki, Krysiu :)
Myślę, że peel to też szczęściarz
bo dzięki niej może jeszcze latać :))

Dziękuje za wnikliwą interpretację
i pokazanie zamysłu prostych słów
użytych... przez peela :))

Serdecznie i ciepło pozdrawiam Krysiu :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...