Rafał Gadomski

;)

jacek, coś ja. Rafał Gadomski

jacek coś ja, Rafał Gadomski

przepraszam że nie pomyślałem wcześniej - pewnie "obrzezany"? ;)

odp. (choć nieretorycznie) na ww. pyt. na pewno dobrze "wypasiony" model. jak kogoś stać, to już wie, do czego mu się może przydać... to faktycznie - ale można nie dopłacać można robić imprezki dla kumpli najbardziej kontrowersyjny i dołujący, moim zdaniem, fragment wiersza i prawdopodobna przyczyna jego napisania pozdr

ja bym to skrócił: z oszczędności ;)

Świetne, choć to pewnie nie łatwo...

Mnie się bardzo podoba egzystencjalne przesłanie wiersza. Lubię właśnie takie klimaty - jak ktoś potrafi połączyć ze sobą kilka prostych spostrzeżeń w spójny obraz emocjonalnej rzeczywistości. pozdr

Założenie samo może fajne (jako metafora) ale wyszedł lekki misz-masz. Ja bym proponował zostawić tytuł, ale z treści wywaliłbym wszystkie najdrobniejsze nawet skojarzenia biblijne. Bo to wychodzi niesmacznie jakoś: niby tytuł jest metaforą ostatniej kolacji z ukochaną (?), a tu nagle się okazuje, że w tym wszystkim ukryty jest Judasz, Szatan i może jeszcze sam JCH? Po prostu nie wytacza się armaty, żeby zabić muchę... ;) . Poza tym określasz się tutaj sam jako "król swojego świata"; w tym kontekście to można by zrozumieć, iż sam jesteś Chrystusem (nie ma takiego "lola", ale gdyby był taki, który wyraża: "kurczę, lekka przesada", to bym go tu wstawił). A tak na marginesie: może brak mi doświadczenia, ale rozstanie z moją poprzednią "eks" nie miało w sobie nic z posmaku odkupienia świata z win (wręcz przeciwnie ;) ). pozdrawiam

Dzięki. Właśnie o to chodzi. To jest pewna myśl.

ciekawa konstrukcja. podoba mi się to przejście przez "wąskie gardło jutra"

Dzięki za koment. Już wyjaśniam 1. To jedna wyprawa - wyprawa która jest życiem. 2. Poza tym jest tu ukryta przezornie istotna metafora - przesłanie (ale jaka - nie powiem, żeby za łatwo nie było ;) ). To jest bardzo osobiste wyznanie, chociaż miło, że ktoś może pomyśleć podobnie...

Fajnie napisane, ale temat trochę trywialny. Taki... mało filozoficzny.

Ten początek jest, moim zdaniem, trochę konfundujący. Rozumiem, że tu chodzi o wyrażenie uczucia pustki spowodowanej brakiem bliskiej sercu osoby, ale tak naprawdę ten zwrot ma znacznie większy potencjał twórczy i można by go np. z powodzeniem zastosować do wiersza wyrażającego treści metafizyczne (taki stan jest np. możliwy do osiągnięcia w niektórych systemach medytacji, jak np tantra). W przypadku takiego "zwyczajnego" wiersza o tęsknocie, myślę że wystarczyłoby "spokojniejsze" wprowadzenie. Np. Wsłuchany w pustkę Jaką zostawiłaś Słyszę jak twój cień Odbija się echem od pustych ścian albo coś w tym stylu pozdro

Najważniejsze jest jednak to co "pod tapetą" - i nie mam tu na myśli tylko "make upu" ;)

Ja bardzo lubię inteligentne komentarze. Dzięki ;)

a kto ma o tym decydować? w swojej wersji można sobie dopisać więcej pozdrawiam również

Czasem myślę In cognito Jako ja lub Pan Cogito Drążę słowa - Odpowiedzi Zrzucam to co we mnie siedzi Wy Dla których tak się zmuszę By roztrząsać Czy być muszę Wyprawy świat daleki Myśli nurt Jest nurtem rzeki Brak sensu jest moim protestem Ponoć jestem Gdyż myślę Więc myślę, że jestem 19.02.2010

Naprawdę świetne. Zwłaszcza podoba mi się ten kawałek: Po czwartym powtórzeniu "a gdyby tak móc" - już tak nie wkurza, jak po trzecim ;) . pozdro

Dla mnie trochę za blisko "reportażu". Italikiw BBC wstawia się w nawiasie kwadratowym. pozdr

bardzo jest "duszna" ta nagła zmiana rytmu wiersza; zaczyna się fajnie - jest takt na 3 ...1,2,3,1,2,3,1,2,3,1,2,3... a potem ni z gruszki ni z pietruszki na 2 Trzeba jakoś "ostrzec" czytelnika, za rączkę wprowadzić...

japońskie uczucie miłość w za ciasnym bucie słowa w górę unoszą to o co same proszą pozdro

no, chyba że tak... ale ten program też "podkreśla na czerwono"

przed "publikacją" dobrze jest też przeczytać "wsjo" ze dwa trzy razy i sprawdzić w "abc" Worda :)

wiersz mógłby moim zdaniem mieć dedykację - byłby wtedy bardziej zrozumiały