Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ja-zagadka

Ania_G.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ania_G.

Ania_G.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

świeży jak świtanie
pod palców opuszkiem
wędruje twój zapach
drapiąc mnie za uszkiem

szuka po omacku
szczytów niezdobytych
dolin niezgłębionych
lądów nieodkrytych

a serce aż pała
do tych dzikich włości
dowiesz się w ukryciu
jak tu dojść najprościej

krew korytem toczy
pożądania fale
bliżej nie dopłyniesz
tak mi się wydaje

czekaj ze mną świtu
co pachnie oddaniem
będę ci smakować
świętym wyuzdaniem

po kawałku dotrzesz
do sedna spełnienia
pozostaniesz sługą
własnego zdumienia

patrzą na nas słońca
i nie dają wiary
że miłość wyrosła
ze sukni ofiary

dziwią się świetlówki
nieba uwieszone
że zagadki takiej
nie chcesz wziąć za żonę

Marcin B

Marcin B

Opublikowano
Opublikowano

Widzę, że literówka już poprawiona ;). To ja może jeszcze zwrócę uwagę na to pałanie w 3 strofie. Pałać trzeba czymś, nie tylko do czegoś :). Stylistycznie jeszcze koryto trochę mnie gryzie, nie pasuje mi stylistycznie do reszty utworu. Pozdrawiam :)

teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

ale fajny! z okiem "przymrużonem" czytam strofki one i aż mnie coś korci, by "zoczyć" jak skończy :) jednak ...nie chciał "za żonę" :)
we frywolności peelki sprytnie ukryłaś Aniu morał ...
podoba się
:)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Prawda

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Monarchie są dziś tylko wydmuszkami, odzianymi w złoto i klejnoty swoich potężnych przodków. Demokracja, jest głupią i ułudną efemerydą dla ciemnych umysłów słabych ludzi. Totalitaryzm to piękny a zarazem drapieżny ptak, który najpierw wychowuję jak najlepiej umie swe młode w gnieździe. Lecz pewnego dnia, bez powodu brutalnie je zabija. Przyszłość jest zbyt przerażająca, by w nią nieroztropnie patrzeć. Na szczęście wszystko co zdarzyć się mogło już kiedyś nastąpiło. Tylko przeszłość jest nauką i nadzieją. Krwawiącego świata. Konającego państwa. Księgi i żywioły mają wieczną pamięć. Kształcą mnie stare tomy i manuskrypty. Piękną i bogatą wiedzą jak bursztyny z Bałtyku. Tylko znajomość praw i pojęć obnaża świata prawdę a kłamstwo tnie na pół jak bezduszna brzytwa Ty masz władzę i wiedzę milionów. Poeto, filozofie, historyku. Lubię widzieć wszystko takim jakie faktycznie jest. Bez zbędnych zdobień wyobraźni. Zabawy i głos serca to wierutne bzdury i tania szopka. Okazywanie uczuć to słabość najgorsza. Lepsza jest nieruchoma maska. I gruby jak zbroja, zimowy, dwurzędowy płaszcz dekadenta wełniany. Na cóż mi uśmiech fałszywy towarzystwa. W mej lichej, zimnej i trąconej rozkładem suterenie. Mi towarzystwa dotrzymuję wiatr i deszcz za oknem. Karta wiersza przed oczyma. Pistolet i napoczęta wódka na stole. Tylko tak poznasz świat i piekło ludzkiego umysłu. W najniższym jego kręgu pokutuje, za grzech prometejski, poeta. Dla mnie za anioła. A dla ludzi za diabła przebrany.
    • Tectosmith
      Portret kochanki

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @huzarc Bardzo plastyczny, sensualny wiersz — pełen gęstych obrazów i konsekwentnie prowadzonej metafory ciała oraz przemiany. Podoba mi się, jak łączysz intensywność języka z rytmem bardziej czułych, spokojnych wersów. Najmocniej działa środkowa część, gdzie obrazy dotyku i zmysłów układają się w spójną, sugestywną narrację. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Tectosmith
      Ojciec

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @huzarc Ciekawie poprowadzona narracja pokoleniowa, spokojna, ale pełna ciężaru i konkretu. Podoba mi się sposób, w jaki łączysz obraz pracy, migracji i historii miejsca z osobistą pamięcią. Motyw ‘pokolenia niepotrzebnych’ i pytanie z końcówki zamykają wiersz w mocnej, refleksyjnej klamrze. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Nata_Kruk
      Zegar

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Wiesław J.K.... w mieście, gdzie mieszkam jest jedyny zegarmistrz, którego ostatnio także odwiedziłam... bo mój malutki na rękę, coś się ociągał w chodzeniu.. ale "medyk" od zegarków zaradził. Wiszą też u niego stare zegary, na które zawsze z chęcią popatrzę. Tylko to..:) bez kupowania. Dziękuję Ci za wspominki.
    • Tectosmith
      o kamieniu który stał się człowiekiem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @tie-break Bardzo ciekawa metafora przemiany z kamienia w człowieka. Niby oczywista, bo tytuł wszystko zapowiada, ale interesujące jest to, że ta przemiana dokonuje się za sprawą pierwiastka żeńskiego. To jak symboliczne yin i yang w odwiecznym tańcu. Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...