Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

przesuwać krzesło

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
"kiedy mi było bardzo smutno
zachód słońca oglądałem czterdzieści trzy razy"

jak długo można przesuwać krzesło
by patrzeć na słońce uciekając przed nocą
spadające gwiazdy nie spełniają życzeń
a ludzie zabiorą to czego jeszcze nawet nie masz

ile można wybaczyć kolejnej bandzie
złapani na gorącym uczynku przypominają o miłosierdziu

seria z kałasznikowa nic już nie zmieni
tak łatwo zostać terrorystą ale czy o to chodzi
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

cóż, z kałacha seria
wręcz pogmatwa sprawę.

ktoś w helikoptery...
ech, nie załadujesz!

toto znad przepaści
najostrzejszą krawędź
stępi, nim cokolwiek,

nawet, zanim spluniesz.

Joka

Joka

Opublikowano
Opublikowano

Piękny wiersz. Nie wiem, czy smutny - napewno refleksyjny. O co chodzi w życiu? - każdy musi na swój sposób szukać odpowiedzi (...) Ale Ty z pewnością wiesz już dobrze o co chodzi w poezji. Gratuluję.

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


terror ma w sobie coś z miłości jest bezwzględny i nie pozostawia złudzeń, więc dlaczego nie
kałsznikow szkoda mi chłopa, powinien być milionerem a system zrobił go w chuja
złodziej też człowiek, a kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamieniem
podoba się krzesło ma w sobie coś z krzesła łaski Nick'a Cave'a
zainteresował i +
pozdrowienia
r
Fly Elika

Fly Elika

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


do poczytania pisałem dużo dłuższe teksty

pozdrawiam Jacek


odkąd tu jestem twoje czytałam :), nie chciałam się wtrącać, skoro były związujące :)
ten jest z tych mniej wiążących i zawiera treść z meritum - zainteresował do czytania i odczytania
jeszcze raz serdecznie :)
Mrucz mi

Mrucz mi

Opublikowano
Opublikowano

pierwsza strofa bardzo dobra.

nie podoba mi się 'banda złodziei' - strasznie wyświechtane określenie, zarówno w mediach jak i w mowie potocznej.

pomyśl nad dwoma ostatnimi wersami, bo są zbyt lekkie w porównaniu z resztą wiersza - tekst wydaje się niedokończony.

P.S: czasem sobie myślę, że chętnie bym postrzelała.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Niedziela handlowa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Sylwester_Lasota
      Na dwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • Wiechu J. K.
      Krótko i mroźno

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Dekaos Dondi
      Krótko i mroźno

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • Robert Witold Gorzkowski
      Kłącze ajeru

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...