Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zachwyciła mnie grudniowa kałuża
oszklona przez mróz
a w samym środku stojący na baczność
usztywniony szronem dębowy liść

i było tak jakby za ekranem lodu
ukrywało się rozłożyste drzewo
szturchające oblodzonymi konarami
równoległe niebo obcego nam świata
a niepozorny listek był szczęściarzem
obdarowanym podszewką tajemnicy

kryptonimowi mistrzowie kabały
spekulowali o tej i o tamtej stronie
twórcy witraży wiedzieli że do blasku
najlepiej podchodzić od strony ciemności
zlodowaciała w marmurze ręka Rousseau
wynurza się z sarkofagu w paryskim Panteonie
by kamienną pochodnią rozpraszać mrok
wśród tych którzy jeszcze nie umarli
a ja skromnie choć na chwilę
chciałbym być dębowym liściem

kiedy byłem dzieckiem
w czasach beztroskiego barbarzyństwa
łatwiej przychodziło przełamanie lodów
dzielenie się ze światem opłatkiem poznania
wystarczyło skoczyć w sam środek kałuży
teraz boję się że przemoczę buty

Opublikowano

Ładnie poprowadzony wiersz, z nieco kulejącą końcówką

a ja skromnie choć na chwilę
- skromność nakazuje aby skromność nie wypowiadała się na swój temat ; )

wystarczyło skoczyć w sam środek kałuży
teraz boję się że przemoczę buty
- strach o przemoczone buty dialogujący z beztroskim barbarzyństwem, to nieco spłycające i infantylizujące potraktowanie tematu

W sumie - nieźle.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Niezłe... ale "listek szczęściarzem", "być dębowym liściem" troszkę infantylne... no i to "beztroskie barbarzyństwo" :) (ono zawsze jest przecież beztroskie! niezależnie od wieku)

Ogólnie pozytywnie,

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...