Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
ludzie
ziarna piasku
dalej im do siebie niż do gwiazd


przenikać
w zgłębianiu dostrzec
toczyć
z logiką współtworzenia

mozolnie
przenosić góry
ziarnko
po ziarnku pieszczotliwie

aż wydma zaśpiewa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przyciągnął mnie tytuł, gdyż wprowadzam go w życie z różnym skutkiem i mam nadzieję że nauka nie na marne:)
dalej również się nie zawiodłem, no może poza "pustynią świata"
skromnie i z rozwagą można stworzyć coś i o to chodzi:)
pozdrawiam
r
Opublikowano

nie chciałam
pierwsza
ale musiałam
:))
podchodzę, podchodzę, chociaż już znam
:))
i patrzę sobie i słucham tej śpiewającej wydmy
i buch w nią! i mandat płacę, bo wydmy są pod ochroną
tak se gadam gadam żeby łzy osuszyć
:*

Opublikowano

ilu ludzi tyle światów w ludzkim świecie.
odnoszę wrażenie, że dwie czterowersowe strofy konkurują ze sobą, względnie uzupełniają się. pierwsza zakotwiczona w sferze sekularnej, a druga w sferze mistycznej (czy jak by je tam nazwać :)).
ostatni wers byłby w tym układzie podsumowaniem całego procesu.
tak mi się to widzi :).

kłaniam się i pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przyciągnął mnie tytuł, gdyż wprowadzam go w życie z różnym skutkiem i mam nadzieję że nauka nie na marne:)
dalej również się nie zawiodłem, no może poza "pustynią świata"
skromnie i z rozwagą można stworzyć coś i o to chodzi:)
pozdrawiam



r
Dziękuję za czytanie i słuszną uwagę. Poprawiłam, tak dużo lepiej, mniej "pompy", skromniej.
Najlepiej zacząć od siebie choć to nie takie łatwe jak się wydaje, prawda?
Uczyć się również drugiego; próbować rozumieć, umieć znaleźć się w jego skórze.
Dość z mojej strony nuty dydaktycznej, obiecuję, że się poprawię.
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ale co sobie posłuchałaś, Magdusiu, to posłuchałaś!
Ona śpiewa bardzo głośno, dla niektórych chropowato,
trochę podobny odgłos do lecącego odrzutowca.
Jak zwykle jesteś i jesteś rozbrajająco ochocza
do niesienia otuchy i radości.
Kocham takie pisanie!
Ściskam, dziękuję do n-tej,
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


od wrrrrr do ugryzienia jeden krok :)))
a tak poza końkursem to wr to dechy niejakiego miasta Radomia
za nadużycie Izby Baby przepraszam więcej grzechów nie pamiętam:))
Nadużycia nie było i nie będzie, włączę się niegrzecznie do Waszej konwersacji:
a co to za dechy w pięknym Radomiu? Scena jakaś?
Pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Marcinie B! Bardzo dziękuję za sugestię, poprawiłam, znaczy się wywaliłam pustynię świata,
moim zdaniem jest dużo lepiej. Bardzo lubię krytyczne uwagi, bo z jednej strony
świadczą o wnikliwym czytaniu, z drugiej pomagają mi w dopracowaniu wiersza.
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



o "pustyni świata" wiedzą kobiety! chłopy tam nie mają wstępu!
ja nie powiedziałam, przepraszam!
:P
Dzięki Taruniu, jednak nie musimy się tak odkrywać,
niech to zostanie między nami! Fakt!
Cmoczki
- ba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję, miło mi niezmiernie! Tak nawiasem mówiąc; mam czasem ochotę napisać wiersz
ze znakami interpunkcyjnymi, mam jednak wielki kłopot w umieszczaniu we właściwych
miejscach kropek, przecinków, nie mówiąc już o myślnikach stosowanych w dialogach.
W razie czego, poproszę Cię o pomoc i z góry dziękuję.
Najserdeczniej pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo mi miło, że tak uważasz, to takie przyjemne odczucie, kiedy ma się świadomość,
że KTOŚ się "wczytał" w wiersz i wyłuskał co najważniejsze.
Dziękuję, serdeczności odwzajemniam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...