Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rzeka łopocze falami na wietrze
niczym dla niej spragniony motyl
jak plusk pary kochanków
związanych na wieczność

rwącymi nurtami podmywa skały
żłobi koryto w gniewie
wodą spienioną krztusi
spękane kamienie

miesza w zatoce słonej
swoją barwę i słodkość
w tańcu podwodnym
zdejmuje jeńcom powrozy
puszcza ich wolno
w głębiny tonących

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, zwykle ufam Twoim opiniom. Dzięki. Pozdrawiam.

Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, zwykle ufam Twoim opiniom. Dzięki. Pozdrawiam.

Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
reanimowałem kiedyś złotą rybkę, udało się na jakiś czas;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
reanimowałem kiedyś złotą rybkę, udało się na jakiś czas;)


usta-usta ?? czy był masaż klatki piersiowej?? ;)
dobra, nie marudzę. zobaczymy, co inni powiedzą.

:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Leszku, tu jest kilka jędrnych fraz.
Np. o rzece, która "żłobi koryto w gniewie"
I jest jakaś dobra anegdota ukryta w ostatnim fragmencie
o jeńcach, którym:

"zdejmuje powrozy
puszcza ich wolno
w odmęty tonących".

Ale tu nie ma żadnej calości.
A niektóre określenia niezbyt finezyjne.
Chocby "nieogarniona slodycz".

Propozycja: rozwiń ostatni fragment, bo tam jest
to coś. a reszta krajobrazu może się tu pokazać
raczej przy okazji,a nie na pierwszym planie.

Stefek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Leszku, tu jest kilka jędrnych fraz.
Np. o rzece, która "żłobi koryto w gniewie"
I jest jakaś dobra anegdota ukryta w ostatnim fragmencie
o jeńcach, którym:

"zdejmuje powrozy
puszcza ich wolno
w odmęty tonących".

Ale tu nie ma żadnej calości.
A niektóre określenia niezbyt finezyjne.
Chocby "nieogarniona slodycz".

Propozycja: rozwiń ostatni fragment, bo tam jest
to coś. a reszta krajobrazu może się tu pokazać
raczej przy okazji,a nie na pierwszym planie.

Stefek
dzięki Stefku, zmieniłem...Pozdrawiam. Leszek
Opublikowano

...a czy ja mogę jedynie pozdrowić...?(pytanie retoryczne:))bo jakoś trudno odnaleźć mi się w tym wierszu...Jestem bliska w opinii przedpiszących... Kurcze masz takie fajne pomysły...wiem trudno to wszystko ubrać...:))


Pozdrawiam...pierwszym śniegiem Leszku...

Opublikowano

Leszku, ja Cię rozumiem. Jest tyle do nazwania. Fotografie to mało, chce się jeszcze postawić słowo, podpis - byłem tu, widziałem, czułem, chwytam to coś, co mnie otacza, jestem w tym. Tak rozumiem ten wiersz. W pierwszej wersji przeraziły mnie "odmęty", ale podobał się "motyl, który pragnąc się utopił", bardzo był to dobry pomysł, jakże prawdziwy. Druga wersja generalnie lepsza; lubię Twoje patrzenie na przyrodę - pamiętam "lodowiec ociężale cieli się w morze".
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Franko, pięknie to określiłaś, właśnie nazywanie wciąż na nowo otaczającego świata jest tą niszą, w której poezja ma coś do powiedzenia. To nie może być łatwe i nie zawsze przynosi satysfakcję. Pozdrawiam serdecznie. Leszek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cieszę się, że tak to odbierasz, chciałem zawrzeć w tym obrazie pewne subtelności, ukryć sens. Może przekombinowałem...Pozdrawiam. Leszek

nie wiem, czy przekombinowałeś, nie jestem najlepszym odbiorcą takiej liryki (cierpka ze mnie franca); miło jednak wiedzieć, że są tak subtelni faceci. najserdeczniej pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krótki, zastanawiający. Dużo w tym wierszu ukrytego niedosytu. Piękno, które powinno ukoić, nakarmić, wymyka się, jak te nienamalowane ptaki. To może być chociażby niedosyt twórczy. Istota rzeczy, którą chciałoby się utrwalić, jest poza zasięgiem, jest w innym folderze. Czeka na odkrycie, ale podmiot liryczny patrzy w innym kierunku. Tekst próbuje też zgłębić sam proces przetwarzania dziś zobaczonego na obraz poetycki i przez to jest, z pewnej perspektywy, autoteliczny.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        rozwinął się   Na hip hopie znam się średnio. Mogę tylko pobieżnie ocenić, że tekst ma cechy charakterystyczne - używa  przejaskrawień, posługuje się karykaturą i elementami groteski, reprezentuje postawę buntu, zdecydowanie anty-mieszczańską. Podejmuje typowe tematy, np. blaski i cienie dorastania w mieście (świat blokowisk), próby ucieczki od nudy, marazmu, bylejakości, muzykę traktuje jak drogę do wolności. Mocne jest poczucie przynależności grupowej, nawiązanie do wspólnych doświadczeń. Uliczny język ma podkreślić odcięcie się od konserwatywnej rzeczywistości. Znaczy się, chyba jest dobrze. Ale jako boomer, to co ja tam wiem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tylko film? To wcale nie brzmi uspokajająco. Wiele filmów potrafi siedzieć człowiekowi w głowie przez całe życie. Zostaje jakiś wstrząsający obraz, jakaś przeżyta emocja, jakiś trigger, który później w najmniej oczekiwanych momentach uruchamia rozmaite psycho-reakcje. Np.obejrzane w dzieciństwie filmy dla dorosłych albo horrory. W wierszu film można rozpatrywać niedosłownie (np. przenośnia życia), rzecz jasna, i wtedy jeszcze bardziej potęguje się to coś niepokojącego. Jest takie internetowe powiedzenie, że' tego się nie da od-zobaczyć.' Zjawiska, osoby,sytuacje wdrukowane w podświadomość są w stanie nękać bardzo długo. Ogród na końcu - to, bez wątpienia jest to - powrót do raju, gdy filmy (kolejne epizody życia) się skończą. Wtedy następuje także uwolnienie.
    • @Naram-sin Ty żądasz ode mnie skupienia się na warstwie fakograficznej, a do tej pory wszyscy krytykowali moje długie wiersze za brak metafor, parafraz, czy niedopowiedzeń... Ech... wszystkim nie dogodzi... Pozdrawiam!   @wierszyki Ale właśnie chodziło mi o to by ten tytuł przykuł wzrok jak największej liczby potencjalnych czytelników... Pozdrawiam!
    • Coś tu jest nie tak z rytmem. Brakuje średniówki, więc wiersz gubi swoją naturalną melodię. To jest zdecydowanie do poprawienia. Druga sprawa - przerzutnie są bardzo ciekawym środkiem poetyckim, który pozwala uzyskiwać bardzo ciekawe efekty, zaskakiwać czytelnika, tworzyć wieloznaczności. W tym wierszu jednak jest ich zbyt dużo, a w poezji wszystko musi być zrównoważone i nie należy przesadzać z ilością czegokolwiek. Sposób ujęcia tematu jest całkiem przyzwoity, wiersz ma klimat leciutko barokowy, albo stylizowany na taki. Dobrze sobie radzi, bo choć motyw bzu jest oklepany, to utwór skupia się na stworzeniu konceptu (na szczęście), nie brnie w infantylny sentymentalizm.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...