Ranking

nigdy nie ma pewności co jutro przyniesie czy będzie to pogrzeb a może wesele nigdy nie ma pewności kto do drzwi zapuka czy bedzie to nadzieja czy chwile złości nigdy nie ma pewności że las bedzie szumiał a człowiek ubierze szaty uszyte z dobroci nigdy nie ma pewności czym poczęstuje noc czy dzień będzie od wczoraj piękniejszy nigdy nie ma pewności jest tylko wiara w to że Bóg się odważy o lepsze dla nas poprosi

"przebudzenie" kiedyś . . . z miłości tchnął w grudę ziemi życie moje patrzył jak dorastałem moimi śladami wiernie podążał zawsze ufał nigdy nie zwątpił zbyt często cierpiał w milczeniu czekał każdego dnia prosił potem . . . zniecierpliwiony z troski z zazdrości ślepym mnie uczynił bym przejrzał głuchym bym usłyszał jego wołanie niemową by mowa moja była czysta wzgardzonym bym siebie pokochał na koniec żarem z głębi ziemi wypalił mą duszę upadłem ja nędzarz dziś za nim zatęskniłem

Znudzona mieszkanka Konina, chciała bliżej poznać Murzyna, bo donieśli kolesie, że dorodny w "zakresie", gdy poznała - zrzedła jej mina.

jakżem zbłąkanym w mej duszy splocie zgniłych owoców spleśniałych lśnieniach pośród stokrotek gdzie cienie złotem tam promień ciemność próbuje zdzierać lecz w strofach inne uśpione słowa na horyzoncie mgłą tam spowite wciąż w tajemnicy muszę je chować do chwil ostatnich gdy skończę życie

Wakacje, 2022 I oto nadeszła tak długo oczekiwana chwila są wakacje po całym roku ciężkiej pracy jestem na urlopie jutro po południu ruszamy tym razem do Chorwacji zaplanowałem drogę przystanki gdzie zatankować punkty widokowe zaczynam odliczać do wyjazdu pozostało kupić świeże krótkie spodnie parę przewiewnych koszul krokodyle na kamieniste plaże nową gaśnicę do samochodu właśnie wykupiłem winiety na Słowację, Węgry przeciągam kantem dłoni po policzkach trzydniowym zaroście przygładzam jeżyka na głowie zastanawiam się, czy o czymś nie zapomniałem przecież nic nie może zepsuć mojego urlopu w Chorwacji na wszelki wypadek już teraz jestem szczęśliwy. Łódź, 25. 07. 2022.

to odmierzany śmiercią rozbiór Rosji cisza amerykańskich gabinetów niemiecki taniec francuski rozsuwają się kry ruskiej Pangei Kazachstan Tatarstan Czeczenia zaczyna się rwa pierwsze spłonie Świnoujście starcie machin gospodarczych metali ziem rzadkich barbarzyństwa Daszka z klasy mojej córki została matką dla trzech sióstr nie mamy broni lotnictwa siły fosfor nocą pakowanie ciał kolegów nad ranem jestem w piekle

szkoła. to wszystko zaczęło się chyba za wcześnie gdy trudno mi było rozbiegane ciało zatopić w kątach prostych krzesła doświadczenie. za duże już na to żeby być szczęśliwym by bielmo spadło jeszcze za małe zainteresowania. przeważnie nie swoimi sprawami i nie tym chyba czym by wypadało języki obce. i ten własny w gębie najczęściej za zębami się trzymało

mkną drogą hulajnogi na ich pierwszym postoju podchodzi przechodzień skąd jesteście pyta poruszony jak słupek na wietrze kołysze butelką zupełnie pustą pragnienie swoje przytrzymując żeby nie wpadło w żebractwo żeby kolan nie pobrudziło prosząc o kilka kropel wnikam w obrane z tajemnic jego spragnione spojrzenie czy chce jechać na drugi postój pod wiarę w szczere intencje i prawdziwie trzeźwy osąd nie do podważenia

skowronek tknął moje ucho spojrzałam nań polotnie ten zaś uraczył swą nutą siadając obok swobodnie nim się spostrzegłam już było głucho w bezkresie zniknął przyjaciel mały wrócę w to miejsce również i jutro tu gdzie świat wyobraźni tkwi cały

Si Deus nobiscum quis contra nos tak myśli dobry książę Ekkehard mój mąż lecz ja płaszczem delikatnie otulam piękną twarz by nie sądził, że może patrzeć na mnie dłonią na której palcach długich i szczupłych świeci wilczy diament przytrzymuję płaszcz by wiedział że dotyk nie jest dobry jeśli jest jego albo gdy go nie chcę nie kocham go ani jego korony ani wysokiej krwi kamienna już za życia które nigdy się nie skończyło gotycka z kroplami nieba błękitnymi w oczach z łukiem ust karminowych wygiętych w architektonicznej doskonałości ukrywam się za szatą złotą i purpurową, tak drogą że poddani Ekkeharda mogliby za jej skrawek uratować te dzieci które właśnie umarły im z głodu spinam ją i kurczowo zamykam w pięknych dłoniach a perły krzyża pamiętają światło wschodu nie żyłam nigdy i nigdy nie umarłam pozwalam ci na mnie patrzeć i o mnie pisać gdybyś żył wtedy wszystko byłoby inaczej ...

w tych oczach został tylko mrok światło odcięła ślepa furia siekiery wydobyta z piwnicy sąsiadów udało się uciec tylko świetlikowi pozbawionemu znaczenia uniósł się ponad horyzont nieludzkich wydarzeń niosąc w sobie promyk piekła emitował promieniował krzyczał przybierając na masie aż stał się ciężkim kawałem historii nie do przełknięcia

@Waldemar_Talar_Talar No właśnie, im dalej w życie, tym częściej odczuwa się tę huśtawkę. Trzeba starać się trzymać równowagę mimo to.

rozmawialiśmy ze sobą przez tyle dni i nocy a teraz stoję przed tobą z krwi i kości w elektryzującej ciszy nieśpiesznie chłonę energię przyciaganie niepostrzeżenie zatraca dystans nos przy nosie zapach oddech zahipnotyzowany spojrzeniem podciągam materiał uwalniając skumulowane pragnienia dla tej chwili warto było czekać

Jan, inżynier z Polany Halnej jest orientacji manualnej, z czego się bardzo cieszy, ale żeby nie grzeszyć jest z ręką w relacji formalnej. ­­­­­

Ona: Możemy do siebie na ty? On: Jasne, że tak, jestem Daniel. Ona: Mam na imię Ania. On: Aniu ze mną to tylko umiarkowane jestestwo, a nie wyolbrzymione człowieczeństwo. Ona: Aha, no tak. On: Cóż, bez słów się nie zrozumiemy. Warszawa – Stegny, 24.07.2022r.

Jutro poczynię ogłoszenie na sympatii pl z tytułem – schizofrenik szuka agentki ha, z pewnością zgłosi się kilka dziewczyn wybiorę tę najinteligentniejszą !! Warszawa – Stegny, 26.07.2022r. Inspiracja, a nawet podpowiedź: przyjaciele z dzieciństwa Rafał i Piotrek :)

Jest dobrodziejem. Następna złodziejem.

A kiedy pęka czyjeś serce I nie jest to zawał Ani znużenie Ani chwila mroczna Rozkrusza się cukier Na miał niewidoczny Oczy w słup stają Nie - czas ich, czas płynie Nieustraszenie Ręce złóż do modlitwy I proś bezgłośnie By jego pisk ucichł To ty go usłyszysz I jeszcze jeden.. A może nikt wcale Tak jest w przestrzeni Gdy ból jest nieznośny I puste widzenie Tam za zasłoną Na ścianie obrazy Tam pomazanie Tam żyje.. Człowiek umarły Czegoś żałuje Tam z jego serca Wstaje poranek..

Jak smakuje Miód z twoich ust? Czy tak samo Gdy pociągam za spust? Nie wiem I nie chcę wiedzieć A prawda rozchodzi się Na wszystkie strony Czy dla ciebie Zostałem poświęcony? Nie wiem I nie chcę wiedzieć A prawda umiera I jest starta na proch A ty rzucasz słowami Jak o ścianę groch Czy dla ciebie Wciąż rodzę się na nowo? Czy umiera Każde wypowiedziane słowo? Nie wiem I nie chcę wiedzieć

Odnalazłam Cię po drugiej stronie lustra, pośród zdradzonych marzeń, o których nikt zdrowy na umyśle już nie pamięta. Zadurzona w Twoich konających wspomnieniach, karmię się żyznym kłamstwem, spowijam w wykrochmalony całun. Pazur Twojego języka rozdarł czarną skórę nieba, płosząc gwiazdy, które nie zasłużyły na nieśmiertelny grzech. Obiecałam Ci jeszcze jeden bezsenny dzień, przysięgłam ból, na który wszyscy cierpliwie czekamy. Niezdrowo blade serce mojego serdecznego przyjaciela suszy się na sznurze, w raju jest miejsce tylko dla zdziczałych archaniołów. Nie wiem, które łzy wybrać, które sny powierzyć komuś innemu. Przyozdobiona w wypożyczony uśmiech, wątpiąca w istnienie gwiazd, szukam ciemności, by ubrać w nią moje najładniejsze sny. Nie, to nie ból jest winny. Wszystkie tutejsze dusze zgubiły swoich właścicieli, tylko w smutku jest mi do twarzy. Moje usta, okraszone kapryśnymi pocałunkami, szepcą słowa modlitwy, której nikt już nie zna. Pozostał mi ostatni człowiek, z oczu podobny do Boga, o głosie mojej siostry syjamskiej. Błądząc między zamkniętymi drzwiami a otwartym oknem, szukam nieba, które zapomniałeś zabrać ostatniego wieczoru. Figlarnie iskierki w Twoich oczach zwiastują raj, do którego wejścia pukamy, choć drzwi są uchylone. Nie kłaniajmy się aniołom, nie udawajmy męczenników - jest tu dostatecznie dużo światła, aby oswoić tych, którzy powracają o zachodzie słońca.

---?/–– w kołysce z pięciolinii na łące gdzie okno świtu budzi źrenicą rosy nuty uśpione jutrzenką leciutko zaspane krzyżyki bemole płyną w komnacie ze snu łódką kołysane muzyki powiewem gdzie klucz wiolinowy drzwi do kwitnienia brzmień otwiera czas wstawać maluchy kochane założę wam kubraczki z dźwięków delikatne przeplatane cierniem i niebem już na każdym kwiatku inny instrument rozkwita dźwięków przebudzonych płyną niczym strumień drzewa wokół szumią ton nadają wysoko w białych chmurach rytm pulsuje na horyzoncie pan dyrygent ma w opiece łąkowy koncert tylko dzwonków nagle nie słychać są nadal w muzyce lecz tuli je cisza

@Anna_Sendor myślę że swoje CV dawno wypełniłeś swym życiem dla innych,nie potrzebujesz zatrudnienia,wypełniłeś swoje zadanie a teraz poszukaj słońca i żyj dla siebie... Pozdrawiam serdecznie

@Gosława @Radosław Renia + Radek - zatrudni mnie Brygada RR ;)

@Anna_Sendor Stawiam na aktywny wypoczynek ;)

@Radosław Czyli jak to w Polsce - robota „na okrągło”:)

@Anna_Sendor Taką bez kątów prostych.

@Radosław Hehe, a jaką posadę oferujesz?

przyjmuję. Nie musi Pani pisać listu motywacyjnego.

I taka postawa na starcie to jest to. Jest po co jechać na wakacje. szerokości.

"Mam do chłopów pociąg duży" Rachela w Weselu St. Wyspiańskiego. Niechęć ma dzierżawca gruntów w Morągu do dziewczyn co to w przeciągu na drągu. Nie skuszą go wdzięki ponętnej panienki. Winny? Znak przy drodze: "Strzeż się pociągu".

@Cor-et-anima No to ja dentystkę poproszę, ale nie dzisiaj, bo dzisiaj jestem zmęczony, może jutro? To nie Ty?

@[email protected] - witaj - miło że czytasz - dzięki - Pozdr. Witam - prawdę napisałaś za którą ślę uśmiech - Pozdr. serdecznie.

Udanych wakacji zatem i raportu dla forum.

Nad krawędzią stanąłem, w prawo, lewo, na wprost? Ostre granie się śmieją... pozostań w rozkroku. A może zadufanie? Ja wolę niepokój, do tej samej kałuży nie wchodzi się dwakroć. Rozpisałem się chyba, bo pióro poniosło, w tematy niebotyczne bliżej mi nieznane. Może trochę po wierzchu, rozsierdziłem szkwałem, nie wystarczy mój stwórco, dzierżyć w ręku wiosło. Trzeba wyczuć kierunek, pociągnąć uchwytem, dulka mocno zaskrzypi, o nic nie zapyta. Co zostanie z przypływu - może tylko szczypta, ponownie nie utonę... zacznę trochę płycej. Pióro zmierzwi nurt wody, drugie wznieci ogień, pofrunę ponad myślą, wirem... śladem prądu. Wiosłuję, płynę... piszę, a natchnienie wokół, Powiedz jakim sposobem do celu mam dotrzeć. Spacerkiem, truchtem... wierszem - jakie obrać medium? Góry, woda czy słowo - nieśmiałość ich wzorem. Ustroję jak podołam... wizją ad valorem, ktokolwiek je przeczyta, za mgłą wiatrem przemkną. "Gdy złapiesz falę to siedzisz na szczycie świata." - The Beach Boys.

Witam - super pisanie - ma moc - Pozdr.serdecznie.

Witaj - ciekawie dziś piszesz jestem na tak - Pozdr.

Bardziej pasuje mi określenie: Pierścień władzy :-) Zgadzam się.

Sygnecik ;) Ale kolor ma zabójczy, no nie? Nazywają go "papieskim" :)

Świetna satyra! Cóż - to sobie pogadali - dysonans intelektualny :) (aha, yhy... :) )

Witaj - miło że tak widzisz moje pisane - dziękuje za to - Pozdr Witam - cieszy że się podoba - Pozdr. Witam - prawdę napisałaś za którą ślę uśmiech - Pozdr. serdecznie.

@iwonaroma Fajne, sekundy są ostre, minuty nudne, a godziny ciężkie... Pozdrawiam ?

@Natuskaa niech niesie się dalej ten wiersz. Pozdrawiam serdecznie

Z mojego punktu widzenia "jednostki" są bardziej uniwersalne, ale jak najbardziej rozumiem Twoje nastawienie. :) Zresztą, to Twój wiersz - a moje wariacje na temat. :) Dziękuje i pozdrawiam

Ja też :) Bo chyba własnie on najszybciej czy najcelniej wskazuje nam drogę do pokoju... Ciekawy treścią i piękny słowem wiersz, Grzegorzu :) Pozdrawiam!

The Tease Let me guide you on your journey; Free all cravings and temptations. Let me tickle, touch your senses; Give up worries, hesitations. I will show you unfulfillment, Make you want it, want so badly. You are naked, out of control; My submissive always submits. Spread your legs now, be a good girl; Ride those edges of excitement. Feel your pleasure, do it for me, Be obedient, spread them wider. ---

DRYLOWANE WIŚNIE Upalne lato w pełni leje słońca złoto. Wiem, że nic to nowego i często się zdarza - A ja wiśnie dojrzałe dryluję z ochotą. Błękit nieba głęboki rozciąga się, oto W wyobraźni zajęła miejsce dzika plaża. Upalne lato w pełni leje słońca złoto. Granatowy sok tryska, wsiąka w palce, bo to Świat natury witamin cennych w bród przysparza. A ja wiśnie dojrzałe dryluję z ochotą. Nenufary rozkwitły na wodzie bogato, I tym pięknym widokiem natura obdarza. Upalne lato w pełni leje słońca złoto. Wiatr czasami powiewa sprzyjając łopotom, W porywach zadziwiając na łódce żeglarza. A ja wiśnie dojrzałe dryluję z ochotą. Błękit nieba głęboki rozciąga się potąd, I widokiem rozległym wzrok nadal obdarza, Upalne lato w pełni leje słońca złoto. Wiśnie wydrylowane, nic się nie powtarza.

wszyscy święci balują w niebie złoty sypie się kurz a ja włóczę się wciąż bez ciebie i do piekła mam tuż Saturn. Mars. Jowisz. miliard kwarków jak złoty szal owija centrum Drogi Mlecznej czy wiosenne bzy zaczarują zapachem miłości Calineczkę i Tomcio Palucha? dwóch Rumcajsów Trzy Hanki i czterech Cypisków orbitują na pasie asteroid carpe diem... waszmoście kurdesz kurdesz nad kurdeszami! na bok kieliszki pijmy pucharami!

@Marek.zak1Tak go zżerała zazdrości żółć mglista - więc został bigamista. ;-))))) pozdrawiam :-)

@Pan Ropuch "Głębia to spokój" - zapraszam na dno, bo zawsze, tak myślę najpiękniej jest pod. Pozdrawiam.