„Marcin Kozera” to opowiadanie z roku 1927, którego autorką jest Maria Dąbrowska. Przedstawia ona losy dwunastoletniego Marcina, który pochodzi z Polski, ale urodził się i wychował w Anglii. Chłopiec nie mówi po polsku, zatem ojciec zapisuje go na lekcje tego języka z rówieśnikami o takim samym pochodzeniu. Wszystko to sprawia, że bohater przeżywa kryzys tożsamości narodowej, nie rozumiejąc, kim właściwie jest i czemu sprawia mu to tyle trudności w codziennym życiu.
Marcin Kozera ma dwanaście lat i od urodzenia mieszka w Anglii, mimo iż pochodzi z Polski, ze wsi pod nazwą Strzałkowo. Jego ojciec to starszy już mężczyzna, stolarz znany jako Mateusz Kozera. Matka Marcina od dawna już nie żyje - zmarła, kiedy chłopiec miał zaledwie dwa lata. Od tego czasu ojciec wychowuje go sam. Przebywanie w obecności Anglików i uczęszczanie do angielskiej szkoły sprawiają, że Marcin mówi tylko po angielsku i nic nie rozumie po polsku. Z tego powodu ojciec zapisuje go na lekcje w polskiej szkole, gdzie chłopiec poznaje ojczystą mowę, ale początkowo nie uczy się jej z zapałem.
Autorka nie opisuje, jak Marcin wygląda. Pierwszy raz czytelnik widzi go, gdy razem z ojcem chłopiec czeka przed Domem Towarzystwa Polskiego, gdzie ma się zapisać do szkoły. Marcin siedzi i gwiżdże, ale jednak bez wahania pomaga Włodkowi, gdy ten wpada na skwer, po którym nie wolno chodzić. Mocne ręce Marcina pomagają chłopcu wydostać się przez ogrodzenie. Świadczy to o tym, że Marcin jest pomocny i nie waha się, kiedy trzeba kogoś wesprzeć, nawet, jeśli ten ktoś jest obcy. Dzieci w szkole interesują się Marcinem i szybko staje się on dla nich kimś w rodzaju przywódcy ich grupy. To on wymyśla najlepsze zabawy i psoty, nie bojąc się na przykład wskoczyć na grzbiet figury konia, która zdobi wejście do budynku. Sam też zaplanował i zorganizował wycieczkę nad Tamizę z Krysią, doskonale orientując się, gdzie i jak należy pojechać. Gdy dziewczynka upadła, szybko zorganizował dla niej pomoc i zszył podartą sukienkę. Marcin jest zatem bystry, inteligentny i działa zdecydowanie oraz błyskawicznie. Zdaje się, że nie ma dla niego trudności nie do pokonania.
Kontakt z polskimi dziećmi sprawia jednak, że Marcin zaczyna się zastanawiać nad własną tożsamością. Do tej pory znał tylko Anglię, mówił w języku tego kraju i czuł się dumny z tego, że tu mieszka. Jednak nad Tamizą zorientował się, że jego przodkowie nie przyczynili się do zbudowania tego kraju, zatem nie powinien czuć z tego powodu dumy. Z Polską chłopiec nie miał jednak żadnego związku, zatem poczuł się osamotniony i doskwierał mu brak zrozumienia i przynależności. Polskiego początkowo uczył się niedbale, dopiero z czasem zaczął przyswajać ten język. Kryzysem był dla niego udział w polskich jasełkach, w czasie których czuł się, jakby jedynie naśladował swoich rodaków. Marcin nie umiał sobie odpowiedzieć na pytanie, kim właściwie jest. Płakał z tego powodu i uciekł po przedstawieniu do domu.
Przełom nastąpił w czasie lekcji geografii w angielskiej szkole. Nauczyciel wspomniał wtedy o Polsce, która przestała istnieć na mapach. To poruszyło Marcina i pierwszy raz przyznał się przed klasą, że jest Polakiem. Nauczyciel nie miał o tym wcześniej pojęcia i w tamtym momencie nazwał postawę chłopca godną szacunku całej klasy. Wydarzenie to uszczęśliwiło Marcina, który wreszcie zrozumiał, kim jest i skąd pochodzi. Podzielił się tym odkryciem z ojcem, Krysią i nauczycielką, która zdradziła mu, że zawsze to wiedziała i tego się właśnie po nim spodziewała.
Marcin to chłopiec, którego życie postawiło w trudnej sytuacji, doprowadzając do kryzysu tożsamości i zaburzeń w widzeniu obrazu samego siebie. Był on rozdarty pomiędzy krajem, z którego pochodził, a państwem, w którym żył. Marcin wiele czasu poświęcił na to, by zrozumieć to wszystko i móc z pewnością określić, kim tak naprawdę jest. To odkrycie uszczęśliwiło go. Marcin to inteligentny, wrażliwy chłopiec, który zmagał się z licznymi trudnościami z powodu sytuacji politycznej swojej ojczyzny, którą stracił, zanim się urodził.
Aktualizacja: 2024-12-03 16:58:46.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.