„Dom numer pięć” Justyny Bednarek to niezwykła opowieść dla młodszych czytelników, która w subtelny sposób dotyka trudnych tematów takich jak przemoc, wykluczenie i dojrzewanie do empatii. W centrum tej historii znajduje się dwunastoletni chłopiec, który przez swoją niepełnosprawność wzrokową doświadcza niezrozumienia i odrzucenia. Autorka z dużą wrażliwością ukazuje, jak jedna drobna zmiana – pojawienie się wymagającego, ale sprawiedliwego nauczyciela – może uruchomić lawinę wewnętrznych przemian. To książka o przekraczaniu własnych granic, nie tylko tych fizycznych, lecz także emocjonalnych.
Jednak prawdziwa siła tej opowieści ujawnia się w symbolicznej przestrzeni tytułowego domu, który okazuje się czymś więcej niż tylko schronieniem. To metaforyczny świat, w którym dziecięce konflikty nabierają zupełnie nowego wymiaru. W tej alegorycznej rzeczywistości chłopcy zmierzą się nie tylko z wojennym chaosem, ale przede wszystkim z konsekwencjami własnych działań i słów. „Dom numer pięć” to głęboko poruszająca przypowieść o tym, jak łatwo można zranić drugiego człowieka — i jak trudno później to naprawić. To opowieść potrzebna, piękna i dojrzale opowiedziana — taka, która zostaje w czytelniku na długo po zamknięciu książki.