*** (Kto zawsze tylko żył w pustyni...)

Kto zawsze tylko żył w pustyni...
niechaj nikogo ten nie wini,
że nie podniosą się rozpacze
i tylko nad nim kruk zakracze.

Kto się nie imał ludzi sprawy
ani się wcielał w ból ich krwawy,
niech nie narzeka ten spod ziemi,
że ludzie nad nimi idą niemi.

Kto kochał tyko wichr i skały,
od skałl iwichru li ma prawo
żądać, aby go żałowały,
kiedy pod zimną legnie trawą.

Czytaj dalej: Lubię, kiedy kobieta... - Kazimierz Przerwa-Tetmajer