Cantate Domino canticum novum
Nowy monarsze możnemu
Rym zacznicie niebieskiemu;
On sam, jako Bóg prawdziwy,
Niepodobne czyni dziwy.
Ręką to swą tylko sprawił,
Że nas z niewolstwa wybawił;
Jego to moc, Jego siła
Niewysłowiona sprawiła.
Okazał, co może bojem,
Wojując za ludem swojern;
Dał znać, jako sprawiedliwym,
Mszcząc się złych spraw na złośliwym.
Ziścił się w słowie zacnemu
Domowi izraelskiemu;
Dobrodziejstwo Jego wielkie
Oglądały kraje wszelkie.
Panu g'woli, wielka ziemi,
Śpiewaj z mieszkańcy swojemi;
Panu g'woli w lutnie grajcie
I kornet z trąbą sprzągajcie!
Niechaj zagrzmi morze słone
I dusze w morzu zrodzone;
Niech się krąg ziemski raduje
I co się na nim najduje.
Niech przed Pańską oblicznością
Rzeki kleszczą, niech z radością
Góry Pana przywitają:
Czasy wdzięczne nadchadzają.
Idzie, idzie Bóg prawdziwy,
Idzie sędzia sprawiedliwy;
Ten świat prawnie będzie sądził,
A lud wedle prawdy rządził.