Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

narysowałam cię na ścianie
czy się udałeś tego nie wiem
jak wpadną goście zawsze da się
zastawić sprytnie jakimś meblem
teraz już mogę łatwo dotknąć
chwycić za rękę pocałować
pić razem kawę bardzo śmieszne
mam chore serce doszła głowa
i nie zależy już od ciebie
jak długo będziesz czy zostaniesz
jeśli za bardzo czymś mnie wkurzysz
wtedy zamówię malowanie

Opublikowano

Chciałbym by wiersz się powiększył o kilka wersów, był opowieścią w klasycznym ujęciu: początek, rozwinięcie i zakończenie; wszystko bardziej jesienne, nostalgiczne, pełniejsze i smutniejsze w wymowie.
Być może dlatego, że pamiętam "Gwóźdź" J.Kofty i pięknie ukazany w jego wierszu upływ czasu i metaforę: gwóźdź - pamięć.
Dlatego doprasza się autorkę o rozwinięcie opowieści i nie wzywanie w epilogu malarzy, bo trywialne i szkodliwe może to być dla peelki; lepiej samemu zamalowywać cienie, te pod oczami, i te na ścianie.

Pozdrawiam. :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


namalowałaś mnie na ścianie
mój zarys chyba ci się udał
codziennie ze mną jesz śniadanie
przed spaniem widzę biodra uda
słyszę jak mruczysz słodko sobie
pod kołdrą lekką chyba z puchu
i tylko tyle wam opowiem
lub może kiedyś coś do ucha
a teraz cisza buzia w kubeł
bo usłyszałem czułe granie
i wiem że jak za dużo powiem
wtedy zamówisz malowanie
:)))

pozdrawiam Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jakie tam znowu rozwinięcie
jak mnie to wzięło z bicza strzelił
aniśmy się nie zobaczyli
aniśmy okiem nie mrugnęli
a cienie owszem pod oczami
niczym u bratków granatowe
to chyba od tęsknienia wierszem
bo on od dawien dawna słowem
nie zgrzeszył choć poezją pono
kochanie czyste i prześwięte
bo przecie ten kto wierszem mówi
nie plami nawet atramentem


:) Dziękuję
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to się poecie wiersz zmalował
a najładniejsze w wierszu uda
lekuchnym piórkiem wymuskane
nawet domysły porozzuwał
a wszystkie dąsy oraz chmurki
metaforami porozganiał
udałeś mi się jak nic w życiu
zatem nie będzie malowania

Dziękuję Jacku i pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A wierszem, wierszem tak myślę sobie
lecz zamiast pędza użyłam słowa
być może kilka błędów zrobiłam
lecz trzeba było sens dopasować
jeśli ornament wyszedł jak mówisz
przyznam się szczerze chyba przypadkiem
mam jeszcze sufit caluśki biały
a skoro chwalisz wspomnę posadzkę


:) Dziękuję serdecznie
Opublikowano

Bardzo na tak!!! Sprytne i zabawne.
Moim skromnym lekko zgrzyta:

pić razem kawę bardzo śmieszne
mam chore serce doszła głowa

- trochę "zapchajdziura" z tego wyszła.
Ale ogólnie na wielki "+"
Bardzo przypadło mi do gustu :)

pozdr serdecznie
weronika

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Verka,
wiersz jest bez interpunkcji.

(...)chwycić za rękę, pocałować,
pić razem kawę. Bardzo śmieszne?
Mam chore serce, doszła głowa(...)

I tak należy czytać.
Interpunkcja czasem mnie rozprasza, bez niej wiersz wydaje mi się czysty, nieupstrzony.
Kiedyś bym sobie na to nie pozwoliła, to przyszło z czasem. Nawet duże litery przeszkadzają mi w tekście.
Dziękuję i pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...