Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiem że chcesz na ostro
analnie bez pytania
z nożem na gardle i dłonią na ustach

nie przejmujmy się szybami
w drzwiach trzaskajmy nimi do woli

taka noc to cicha modlitwa
o poranny spokój
żeby kilka dni nie zamieniło się w zawsze

*

a na wakacje maleńka
pojedziemy nad morze
zbuduję największy zamek po tej stronie bałtyku
pozwolę ci rozjebać go jednym kopnięciem

  • Odpowiedzi 41
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

...jestem w szoku...To chyba wiersz dla mężczyzn... bo ja nie znam takich kobiet...;)

Pozdrawiam...

Ps :

wiem że chcesz na ostro
bez pytania
z dłonią na ustach

nie przejmujmy się szybami
w drzwiach trzaskajmy nimi do woli

taka noc to cicha modlitwa
o poranny spokój
żeby kilka dni nie zamieniło się w zawsze

*

a na wakacje maleńka
pojedziemy nad morze
zbuduję największy zamek po tej stronie bałtyku
pozwolę ci rozpieprzyć go jednym kopnięciem


;))

Opublikowano

Moja propo...
a na wakacje maleńka
pojedziemy nad morze
zbuduję największy zamek po tej stronie bałtyku
pozwolę ci go zniszczyć jednym dotknięciem paluszka

przecież "ONA" taka maleńka i urocza na tej foci :))

ale wola autora...

Reszta zostanie milczeniem.

plusa nie dam z wiadomej przyczyny ;)
Serdeczności.

Opublikowano

To chyba jednak jest wiersz dla kobiet, bo mnie sie podoba. Od dzikej namietnosci wprawiajacej szyby w ruch po oschlosc i strach przed zblizeniem. Szalenie straszny, miejscami brutalny. ukazujacy meska slabosc, wrazliwosc i kobiecy szal. Lubie,
tez tak robie ; )
dygam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może ma Pani rację.
Przecież kobiety to takie same dzikie zwierzaki jak mężczyźni.
A może jeszcze dziksze. Ino my je swoją dzikością, po prostu,
stlamsiliśmy.
St.

sklanialabym sie ku stwierdzeniu, ze dziksze jeszcze. Mozliwe, ze z nimi jak z kotami. Niby udomowione, niby ulaskawione, ale jak sie czlowiek zagapi moga wygryzc jablko
adama ;)
Stamszenie? hmm raczej moze wyciszenie, co by uwage tlamsiciela uspic:P
dyg :)

p.s. wystarczy Nessa, bo tej Pani nie znam;p
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może ma Pani rację.
Przecież kobiety to takie same dzikie zwierzaki jak mężczyźni.
A może jeszcze dziksze. Ino my je swoją dzikością, po prostu,
stlamsiliśmy.
St.

sklanialabym sie ku stwierdzeniu, ze dziksze jeszcze. Mozliwe, ze z nimi jak z kotami. Niby udomowione, niby ulaskawione, ale jak sie czlowiek zagapi moga wygryzc jablko
adama ;)
Stamszenie? hmm raczej moze wyciszenie, co by uwage tlamsiciela uspic:P
dyg :)

p.s. wystarczy Nessa, bo tej Pani nie znam;p

czyli ONI JE kochają za to, że ONE mruczą cicho
z ICH nożem przytkniętym do gardla...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



sklanialabym sie ku stwierdzeniu, ze dziksze jeszcze. Mozliwe, ze z nimi jak z kotami. Niby udomowione, niby ulaskawione, ale jak sie czlowiek zagapi moga wygryzc jablko
adama ;)
Stamszenie? hmm raczej moze wyciszenie, co by uwage tlamsiciela uspic:P
dyg :)

p.s. wystarczy Nessa, bo tej Pani nie znam;p

czyli ONI JE kochają za to, że ONE mruczą cicho
z ICH nożem przytkniętym do gardla...


bardzo ladnie ujete!
tylko fraza z ICH nożem przytkniętym do gardla... przekornie mi brzmi.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czyli ONI JE kochają za to, że ONE mruczą cicho
z ICH nożem przytkniętym do gardla...


bardzo ladnie ujete!
tylko fraza z ICH nożem przytkniętym do gardla... przekornie mi brzmi.

Bo to bylo przekornie i ironicznie.
Inaczej się na tym poziomie na ten temat -nie da.
Opublikowano

Sentymentalny Żubr, tego jeszcze nie było :)
dobry wierszyk, nawet bardzo. obawy i oczekiwania obu stron, zaledwie podskórnie, feria emocji w formie gwałtu na czytelniku, nic to, przeżyłam.

plusik :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Goździków w deszczu to nie widziałam, ładne ma kolory:)
    • To prawda wszystko jest po coś i ten wiatr i deszcz i słonko... można sobie zrobić eksperyment i spróbować w każdym dniu zobaczyć cos pięknego. Zawsze się znajdzie.   Pozdrawiam :)
    • Taka modna,ostatnio sentencja: Nieważne, kto głosuje, ważne, kto liczy głosy. J.Stalin Pzdr       
    • Z goździkiem jest tak, że długo pozostaje w zastanowieniu. W tym stanie wyciąga się łodygą: smukłą, bezlistną, mało wymagającą. Czasami ma wrażenie, że takim badylem pozostanie już do jakiegoś tam końca, lawirując całym swoim, poniekąd sztywnym ciałem przez życie, jakie mu dano, niezauważany przez pszczoły, trzmiele czy choćby motyle. Robi to, ponieważ jest bardzo spragniony słońca i wiatru. Czyżby był niedokarmiony? – zapytasz. O tak, ziemia opiekuje się nim, a jednak on dokładnie wie o tym, że aby wydać plon, potrzebuje czegoś więcej. To coś jest nieuchwytną jakością, która lubi się dozować w nieoczekiwanych momentach z siłą, jaka całkowicie zaspokaja oczekiwania. Dopóki jej nie znajdzie, nie wypuszcza pąków, ale wytrwale ciągnie te pragnienia w górę. Czasami robi to w deszczu, ozdabiając się kroplami. Żeby wyglądać zjawiskowo łapie je i kolekcjonuje w swoich wspomnieniach, jak nitki muliny, którymi haftuje się piękny obrus do swojego domu. Taki, który zachwyci gości leżąc na stole, jeszcze na długo zanim gospodarz postawi na nim kawę i ciastka i inne cudowności w jakich się wyspecjalizuje.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bywają też dni suche. Wtedy zagląda korzeniami do ziemi i pyta – dlaczego? Jak długo jeszcze będę tak chcieć, a nie dostawać? Głowę opuszcza cierpiąc katusze i nie jest już taki wygięty i nie ma już tyle nadziei, lecz czuje się zapomniany - bardziej, niż wtedy, kiedy padał deszcz. Ale nadchodzi dzień zbilansowania, wyrównane szale już tylko nim kołyszą. Wsłuchany w ciszę własnego spokoju czuje, że sensem istnienia jest przyjmowanie. Nauczył się robić użytek z tego, czego może dosięgnąć. Liście wydłuża dla zagarnięcia większego terenu roboczego, wypuszcza małe odgałęzienia, żeby się nie złamać, kiedy wicher okrutny i grad i inne szaleństwa targają światem, a korzeniami penetruje boczne rejony, korzystając z dorobku dziada, pradziada i innych krewnych. Nareszcie czuje, że żyje, że jest niezależny od strachu o własne istnienie, bo w swoim bycie zrobił już wszystko, co trzeba zrobić. I mówię wam, nawet by nie zauważył, że jego kielich właśnie się otwiera, gdyby nie ten gwałtowny ruch wokół jego osoby. Owady wszelkiej maści poruszające się swoim robaczkowym ruchem, często wirowym - całymi dniami go odwiedzają, bo oto wybuchają w nim kolory. Nie wiadomo dlaczego teraz, nie wiadomo.... bo to goździk, a nie każdy może być goździkiem...
    • @Roma znalazłam teraz na Fb właśnie subtelny wiersz H. Poświatowskiej, pozwolę sobie wkleić dla Ciebie , pozdrawiam.     (zamknięta...) Halina Poświatowska       zamknięta w biegłości moich palców czym jestem i czym jest moja miłość ku tobie zanurzone we włosach twoich moje palce czy wiedzą o własnej umiejętności i czy to świadomość pieszczoty powoduje wzrost wątłych łodyg trawy
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...