Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do Klasyka


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

0

sylwetka Apollina
rzeźbiona
z instrumentem w dłoni

1

zmyślałeś opuszki
i były tam!
wpite w drżący kamień
struny

kruchym brzegiem oka
śledziła kurz
twoja postać
tak krótko

i kradła

2

na zdjęciach
w czarno-białym cieniu niewoli
plam i pustek niewidzialnych
miliony wykuły
klasyka

to On
to Ten
w samotni
twórca

-ogniki wrzącego Kosmosu
stopione w jeden twór

nie ludzie
nie rzeczy
po prostu

umysł łamany
literą-

zimny płomień pasji
zaklętej
w ciszę Apollina
rozszarpał ktoś
na słowa

3

powiedz-
czy być poetą
to być odbiciem?

w skradzionych echach
miażdżonej piórem
kartki?

za mało słów
zbyt cichy chór
pieśń uszła cało
płomieniem czy nie
brakuje

spojrzeń


dwu luster

już nie ma
poety


w zwierciadle...

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

Problem robaczków i kwadracików zażegnany - Natalia, dziękuję smile.gif

Opublikowano

dziwnie sie zamyśliłem czytając ten wiersz, a to chyba dobrze, nieprawdaż? smile.gif
nie przepadam za takimi wierszami, ale ten coś w pamięci pozostawia.


P.S.
Nie wiem czy wiesz, ale Natalia to moja wirtualna narzeczona smile.gif, a za każde takie dziękuję jestem zazdrosny... wink.gif A wojownicy nie lubia być zazdrośni... ph34r.gif
(- to tylko żart, żadnych złych skojarzeń proszę nie wymyslać) biggrin.gifbiggrin.gifbiggrin.gif

Opublikowano

Apollo - bóg o nerwach z tworzyw sztucznych - jego instrument, klasycy i poezja - mam bardzo jednoznaczne skojarzenia.
Ten podział dość interesujący, jest element, który cześci łączy i w zasadzie obok twojego tekstu nie da się przejść obojętnie.
Jedno tylko sformułowanie mi zgrzyta: wpite w drżący kamieńsmile.gif
pozdrawiam aga

Opublikowano

Bardzo podoba mi się ten wiersz. Dobry przekaz, ciekawe sformułowania i interesująca konstrukcja. Szczerze mówiąc, nie lubię cyferek w wierszach, ale tu nie denerwują wink.gif Dobre, mocne zakończenie... Aczkolwiek najbardziej podoba mi się cały fragment "2" smile.gif
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

Dziękuję wszytskim za komentarze!



CYTAT
Witaj Dawid... fajnie, że w końcu przypomniałeś sobie o nas :-)


Nie zapomniałem smile.gif Cały czas czytałem, jednakże siedziałem cicho. A wiesz, że jak tak nic się nie pisze, nie wtrąca w komentarze i wogóle, to całkiem inaczej się czyta wiersze po jakimś czasie? Poza tym trochę się zmieniłem przez ten miesiąc, co powinno być widać w wierszach, a także koemntarzach. Ale nie bardzo:) Tak tylko ciupinkę. Może dorastam:)

Pelmanie - Ty też mało piszesz ostatnimi czasy!:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski sam sobie zmieniłem i dla siebie teraz mnie bynajmniej bardziej się podoba Polska to taka trudna języka tym bardziej że jak się złapie myśl napisze kilka zwrotek i je wystawi to radość trwa jedną sekundę bo w drugiej już wszystko by się zmieniło i tak na okrągło @Annna2 a jednak zmieniłem bo od początku nie czułem tej drugiej zwrotki ale potrzebowałem motywacji.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dziękuję.     W marcu bodajże była taka sytuacja. Duże osiedle. Pierwsze naprawdę ciepłe promienie. Duże stado gołębi nerwowo przebierające nóżkami. Tyle ludzi. Tyle zwierząt. Które nadają życia zamkniętym betonowym ścianom.  I jedna pani umarła. Pusty pojemnik pod drzewem.   Wtedy dopiero można było ją zobaczyć w tym momencie.   Lublę jak każdy mieć ostatnie zdanie. Uprzejmie proszę o ignorancję pod komentarzem  Dziękuję. Miłego dnia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • @MIROSŁAW C. Ten tekst dotyka prawdy, którą zna się z bliska albo wcale. Nie znam lepszej metafory dla uzależnienia niż „szklana skała” - i nie znam lepszego opisu tego przebudzenia, które nie zawsze przychodzi z wybawieniem. Poruszył mnie ten wiersz bardzo - może dlatego, że i ja mam swoje ciche wspomnienia, ludzi, którzy zostali po jednej stronie butelki... i takich, którzy z niej wyszli, choć wydawało się, że nie dadzą rady. Piękne, bolesne. Prawdziwe.
    • W twoich oczach dostrzegam  twój świat Zawiera on uczucia i szczęście Pragnę być częścią  tego świata Ja i dama spoglądamy  na świat naszymi zmysłami Czarujący wieczór pełen namiętności Świat oczami jest piękny , gdy widzimy w nim miłość Cztery oczy i dwa serca , miłość przychodzi do życia Niech dla nas zabrzmi tango Potańczymy w rytmie miłości oraz naszego istnienia W spojrzeniach odkryliśmy naszą miłość Czas miłości pozostaje nieodkryty Spacerowanie także jest jeszcze niepoznane                                                                                                                         Lovej. 2025-07-19                Inspiracje . Pierwsze spojrzenie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...