wędrowanie

[teresa943]

dopuść blisko w milczeniu
niewidzialną ręką
podtrzymuj na drodze
potykam się
widzisz

tyle złudnych kamyków
w kałużach przemoczone stopy
ogrzej otuchą z pełnej garści
sypnij ziarenka prawdy
nakarmią

i dalej pójdziemy razem
zielonym szlakiem
pod błękitu parasolem
do domu na wzgórzu
gdzie czekasz

według Księgi

[a._mrozinski]

Sentymentalnie. Ciekaw jestem o jaką księgę chodzi. W zależności od tego, można odczytywać na wiele sposobów. Czyżby Święta Księga? A wędrowanie = życie? ale jeśli tak, to dlaczego dom jest na wzgórzu? nie, nie... hm...


Arek

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"można odczytywać na wiele sposobów" i to jest to...natomiast "wzgórze" użyte symbolicznie w przeciwiństwie do np. "niziny", interpretację pozostawiam Czytelnikom

dziękuję Arku :)

serdecznie pozdrawiam-
Krystyna

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciekawy - taki Twój - z przesłaniem, pozdrawiam :))
kasia

[Pan_Biały]

sorry ale przeszedłem obok utwory. tak jakby wklejony na siłę, przesłanie - nie widzę

[Joanna_Janina]

Pięknie. Moim zdaniem wzgórzem jest cel ludzkiego życia, spełnienie marzeń. Tym który podtrzymuje jest bliska osoba albo sam Bóg. Ten wiersz może być odczytany na wiele sposobów i zawsze będzie aktualny.

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciekawy - taki Twój - z przesłaniem, pozdrawiam :))
kasia
sugestia niczego sobie, ale nie będę już zmieniać :)
dziękuję Kasiu

serdecznie pozdrawiam :)))
Krysia

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czasami zdarza się "przechodzić obok", nie szkodzi; dlaczego na siłę? wkleiłam go jak najbardziej z przekonania po długim "leżakowaniu" i komentarzach w warsztacie; natomiast co do przesłania, to już kwestia odbioru Czytelnika

dziękuję Panie Biały za obecność i czytanie

serdecznie pozdrawiam :)

[Judyt]

ten wiersz to jakby swoista modlitwa osobista,
J. (:serdecznie

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

och, Judytko, masz oczy i serce szeroko otwarte :)
dziękuję

serdecznie pozdrawiam :)))

[Wiesław J.K.]

wędrowanie, pielgrzymowanie...do ojczyzny wiekuistej

Krysiu, podoba się :)

pozdr.
Wiechu

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przed Tobą Wiechu, nic się nie ukryje :) i jeszcze podoba się :)
dziękuję

serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

[Waldemar Talar]

Wszyscy wędrujemy - tylko nie wszyscy wiemy czemu .
Podoba się bardzo Krystyno - bardzo realistyczny .
spokojnej nocy życzy Waldemar

[M._Krzywak]

To ja tak kilka uwag sypnę
1 - "milczenie" jest tutaj bardzo charakterystyczne dla pewnego kręgu wyznawców - "niewidzialna ręka" spłaszcza to bardzo.
2.- sentyment 2 strofy. Zresztą zauważ - koncepcja podmiotu, który idąc sam (bo dopiero w 3 strofie następuje spotkanie) sprowadza ten podmiot do szukającego wędrowca poganina, który ni stąd, ni zowąd zostaje nawrócony (a nawet nawiedzony)
3. intryguje mnie wstawka z "parasolem" (kojarzy się z "baldachimem", a to niesie ze sobą ogromne pole interpretacji), jednak mam wrażenie, że to raczej metafora.

Reasumując - o ile dobrze pojąłem tekst, dla mnie to mało!

Pozdrawiam.

[Franek Kikuta]

Ziarenka prawdy nie nakarmią wszystkich, bo ona "prawda" jest wielką indywidualistką. Ciekawy wiersz, zmusza do zastanowienia się i przemysleń. Pozdrawiam.

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak jak nie znamy przyszłości, jednak szczęśliwi, którzy wiedzą, dokąd idą i wierzę w realność Celu.
Dziękuję Waldemarze.

Miłego dnia :-)
Krystyna

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Panie Michale, intrygują Pana uwagi, bo niezupełnie tu o to chodzi.

1. "milczenie" może się również kojarzyć z "cichą adoracją", gdzie sam na sam "z serca do serca" jak rozmowa (modlitwa milczenia); "niewidzialna ręka" Boga prowadzi, osłania i karmi łaskami, te określenia spotyka się np. w Psalmach;
2. samotność pielgrzymowania przez życie może być poczuciem bezradności wobec życiowych problemów, świadomość, że "bez Niewidzialnego Boga nic nie możemy, że potrzebujemy Jego pomocy, stąd prośba o wsparcie;
3. "parasol' dobrze się Panu kojarzy, choć może nie dosłownie i tu rzeczywiście ogromne pole do interpretacji (zresztą zamierzone), które pozostawiam Czytelnikom.

Reasumując- na tyle, na ile Pan odczyłał tekst, to rzeczywiście mało, ale można spróbować go rozszerzyć o interpretację indywidualną (zadanie dla chętnych:)). Jeszcze tylko dorzucę, że tu nie chodzi o poganina. A nawrócenie? Mamy się stale nawracać kroczek po kroczku każdego dnia aż dojdziemy TAM, gdzie nasz dom.

Bardzo dziękuję, że znalazł Pan czas w wakacyjnym zabieganiu.
Zawsze cenię Pana zdanie.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krystyna

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Owe "ziarenka" nakarmią tych, którzy ich pragną, którzy są ich głodni (jak cudowne rozmnożenia chleba i nakarmienie 5 tys. ludzi), to jest rzeczywiście swoista "prawda" w ziarenkach Słowa.
Cieszę się, że wiersz zaciekawił i zmusza do przemyśleń, bo taki jest jego cel.
Dziękuję.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krystyna