-
Ostatnio w Warsztacie
-
Moondog 1 357
Nie będziesz mi mówić
Nie będziesz mówić co robić mam
Jak tworzyć i pisać wiersze
Gdzie jego siła ale mój żal
Przelewa się teraz przez ręcęNie będziesz mówić co robić mam
Gdy spadam leciutko jak deszcz
Bo zbłądze pośród sztormów i fal
I krzyk swój znów poślę na żerNie będziesz mówić co robić mam
Edytowane przez Moondog (wyświetl historię edycji)
Choć bunt byłby to bez powodu
To słoną ciszę oraz chłód skał
Ze sobą zabiorę do grobu
2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 39 odpowiedzi
- 578 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 536 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 489 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 443 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 298 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez tie-break · Opublikowano
Już tu kiedyś byłam, na przecięciu dotknięć i ulic, gdzie słowa mogą tylko zbliżać się wciąż do krawędzi ostrożnie, uparcie. Po własnych śladach przechodzę wszelkie pojęcie. To prawda, że wieczność tak się traci, jak blask wycieka z nieba - - wąską szczeliną zmierzchu w niedokończone ciepło. A jesień wyprowadza na spacer kolejne miasta. Powiedzieć - nie powiedzieć? - - zastanawia się królewna Fiona na podartym plakacie, który wiatr zapomniał zerwać ze ściany domu-widmo. Jesienny dom-widmo -Tie-break, sierpień 2025Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez tie-break · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Dokładnie, jak mówisz. Wiele razy również i ja próbowałam jakoś to opisać. -
Przez Leszczym · Opublikowano
@Konrad Koper Swoją drogą takie pytanko, masz może swój tomik poezji? :) Wiesz, zbieram. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Nata_Kruk To przepiękny wiersz-ogród, który pachnie jesienią i brzmi jak szmer liści. Urzeka mnie w nim ta szczegółowość - paź królowej jako motyl przechodzący metamorfozę, a wśród roślin: rokitnik, trzmielina, irga, pięknotka - każda ma swoje imię i swoją historię. Tworzysz niemal impresjonistyczny obraz jesieni, gdzie kolory nakładają się na siebie: rudobrązy, pomarańcze, czerwienie, fiolety, czernie. Czuć w nim głęboką więź z naturą - nie jako obserwatora, ale jako kogoś, kto jest częścią tego cyklu. "Na przekór datom" sadzisz życie, jakbyś chciał zatrzymać czas, a potem obserwujesz, jak ono dojrzewa, zmienia kolory, przyciąga motyle, ptaki i owady. "Rozskrzydlam się przy fioletach pięknotki" - to piękne określenie tej jedności. Podoba mi się, że nie idealizujesz jesieni - są tu i ćma szukająca światła, i kosy żerujące na owocach ligustru. To autentyczny, żywy obraz, pełen detali. A ten finał jest magiczny: wiatr gra Szopena na strunach pajęczyn, a aparat milknie, by nie spłoszyć ulotności chwili. To obraz, który zostaje w pamięci - czasem trzeba po prostu być, nie dokumentować. Pięknie napisane. Pozdrawiam!" -
Przez Leszczym · Opublikowano
@vrextons Oj znam kilka tego rodzaju wiekopomnych pomników. Ekstra !
-
-
Najczęściej komentowane
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się