Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

usiąść w poczekalni słów
w ramkach samotności

to jakby zdobyć siebie
przeszywającego ciemności
bzdurnej golizny zdań

jakby utopić się w jeziorze żalu
i odbijać od dna rozpaczy

każde o którym nie wiem
wyczekuje na peronie odlotu
pas startowy oświetlony milionem kolorów

startuj ty i ty
reszta czeka

nieprędko płynie życie
z ramek się wysławia

Opublikowano

ehhh czytałam tak ukradkiem bo sie bałąm ze cos się sknoci... początek bardzo dobry, wręcz cudowny, łądne metafory łądnypomysł... do momentu "jakby utopić się w jeziorze żalu i odbijać od dna rozpaczy" coś się łąmie i potem już nie jest tak samo... A szkoda wielka... liczyłam na Twój dobry wiersz... będe musiała doczekać następnego. Coraz lepiej i tak...

pozdrawiam
Tera


Opublikowano

mnie najbardziej podoba się finisz... ostatnia strofa puentuje doskonale zamysły autora... w środku słabiej, najbardziej drażni:

'jakby utopić się w jeziorze żalu
i odbijać od dna rozpaczy

każde o którym nie wiem
wyczekuje na peronie odlotu
pas startowy oświetlony milionem kolorów'

zasadniczo duży + za dobry wiersz
pozdrawiam
kowalski
[sub]Tekst był edytowany przez Michał Kowalski dnia 29-07-2004 12:47.[/sub]

Opublikowano

czemu cholera każdy jak usłyszy ze cos jest kiepskiego to sie tłumaczy ze komentujacy wiersa nie rozumie... przecie to istna paranoja... co to ma byc wogóle????????? jest kiepski i tyle... chcesz zebym zrozumiał (bo podobno nie rozumiem) napisz lepszy...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie pożeraj - a "w ogóle" się pisze - poza tym jakoś mi dziwniej boś kobietą czy mężczyzną - raz tak raz siak - no nic o wierszu trzeba pisać - jeśli w oczach Twych wydaje się "kiepski" - specjalnie dla Ciebie nie pisałem

.... cóż
przymróż
swe oczy
wśród nocy

MN

Opublikowano

pisałeś specjalnie do mnie bo cytowałeś wypowiedź więc nie kręc...

jestem hermafrodytą... zależną od humoru

[Pan/Pani Tera - proszę nie reklamować się tutaj - obowiązuje skupienie na poezji - bezet]
[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 04-08-2004 12:46.[/sub]

Opublikowano

ech bez żartów, gotów, startuj
teraz moja kolej losu
dobrze było widzieć Was tu
dobrze było Was tu poczuć

od koloru niebo w fali
pedzi nicią wokół globu
ja już w trasie - w pełnej gali
tylem brał się do odlotu

żeby wszystkim podziękować
tym co wiersz ten przeczytali
pożegnalna moja mowa
może kiedyś los nas scali

MN
ps. dziękuję wszystkim było przyjemnie - wrócę może za parę miesięcy - jak tylko odpocznę

Opublikowano

w poczekalni słów
w ramkach samotności

podobają mi się słowa jakich Pan używa...wiersz bardzo dobry jak dla mnie dużo lepszy od pozostałych pozdrawiam Marcin

Opublikowano

Pożegnanie - większość nie wie kogo. Ani po co.
Czas jak guma wyciera ślady na kartce.
To inny wiersz, jak i Ty byłeś kimś innym (chciałeś być albo i nie :)
Wracaj - jak będziesz gotów.
Wracaj w sobie prawdziwym lub każdej postaci, która Ci przyjdzie do głowy.
Bywaj Witku :)
pzdr. bogdan

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Karolina zobaczyła łzy cieknące po twarzy. Nie mogła pojąć „zwykłego” okrucieństwa tłumu wobec tych niewinnych i zabiedzonych istot. Wkrótce wrócił pastor z żoną. Pani Irena przyniosła kilka pudełek mleka w proszku i torbę wypełnioną innymi dobrami ze Szwajcarii. - Wyjdzie pani normalnie, drzwiami frontowymi - stanowczo powiedział duchowny. - Zapowiedziałem, że jeżeli będą panią traktować bez szacunku, to zrezygnuję z przyjmowania jakiejkolwiek pomocy zza granicy - dodał. - Odprowadzę panią i dziewczynki - pocieszała pastorowa - proszę się nie bać. Kobiety wyszły a Edward Kocki ciężko usiadł na krześle i zamyślił się. Karolina cicho i delikatnie spakowała wszystko, co dziś otrzymała na plebanii: materiały źródłowe, luźne kartki maszynopisu pracy doktorskiej i swój prezent. - Zobaczyła pani, jak chrześcijanie traktują chrześcijaństwo - zwrócił się do niej pastor - serce mnie boli, jak to widzę. Ludzie, którzy tam stoją i żądają teraz dóbr materialnych, jeszcze niedawno wyzywali nas od Niemców lub heretyków. A ja walczyłem o wolną Polskę w dywizji pancernej pod dowództwem gen. Stanisława Maczka. Ech, życie ciągle nas zaskakuje. - To prawda, dziś się o tym przekonałam - potwierdziła dziewczyna. Pożegnała pastorostwo, podziękowała za niezwykłą pomoc i udała się na dworzec. Tam już w pociągu zastanawiała się nad lekcją, jaką dziś otrzymała. Rozważała, czy wyniesione tego dnia doświadczenie nie było przypadkiem najważniejszym w jej dotychczasowym życiu?  
    • nie uświadamiasz sobie ze  cieszysz się skupiasz się na działaniu poznaniu  chcesz zmieniać ulepszać poprawiać  estetyczny dom porcelana meble najlepiej drogie   czasem tracisz lub zyskujesz nowe horyzonty znajomych  masz nową prace potem bierzesz kredyt zmieniasz oszczędzasz na dom wydajesz na urlopie na wino ale nie doczuwasz radość wakacyjny stres    musisz zobaczyć te atrakcje jeszcze te  potem skaczesz na linie lub poznajesz pannę w barze  przezywasz masz adrenalinę czasem to uzależnia mówisz kochasz góry wspinasz się      a mnie brakuje kota z lewej strony  a z prawej psa gdy zima  na wsi  tak się układali gdy spałem  i za ta Polską tęsknię a egoistycznie za samym tym faktem bo to była radość    egoistyczne ale moje życie  największy sukces życia  gdy kot i pies zapiały ze mną  i nie wiem czy jest tyle dolarów  za które bym kupił cos lepszego  od wspomnienia tamtego faktu   
    • Aroma to i ma nuda sadu namiot amora.   A Wenera - aren Ewa    
    • @andrew tyle chciałabym usłyszeć ale cisza układa się w twoje milczenie
    • @Maciek.JPieknie!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...