Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

posiadałem
spokój białych ścian
imię
i twarz
ubierałem za dnia
woal pychy

na dnie
kieliszka
odnalazłem słońce
migające światła stopu
budziły do świata

...

wyrzuciłem dłonie
zbudowałem dom
kartonem kryty

[sub]Tekst był edytowany przez Emilia Zone dnia 29-07-2004 13:06.[/sub]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hmm.. "wyrzuciłem dłonie" to przenośnia
a ostatnie dwa słowa mogą zostać tak jak są..
przestawienie ich nic nie zmieni
jak myślę..

:))

dziękuję bardzo za komentarz i uwagi :)

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

"wyrzuciłam dłonie - genialne...
cos mi w środku buczy, ale na tle całokształtu mało istotne... chyba wiem Emilko co chciałaś przekazać... interpretacja moze byc jednak dosć trdna bo coś mi się wydaje ze w tym uwtworze jest dużo Ciebie...

pozdrawiam
Tera

Opublikowano

"wyrzuciłam dłonie - genialne...
cos mi w środku buczy, ale na tle całokształtu mało istotne... chyba wiem Emilko co chciałaś przekazać... interpretacja moze byc jednak dosć trdna bo coś mi się wydaje ze w tym uwtworze jest dużo Ciebie...

pozdrawiam
Tera

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Terciu :)
nie do końca rozumiem pierwszą część twojego komentarza :)

faktycznie.. bardzo dużo tutaj mnie
dlatego ucieczka do płci przeciwnej.. :)

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

o którą część komentarza Ci dokładnie chodzi??

"wyrzuciłem dłonie" - genialny wers

w srodku wiersza cos zgrzyta :P - środek czyli koniec pierwszej zwrotki aahhaha....przecież pisałam ze mało istotne :P

Tera

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no właśnie tego nie zrozumiałam :)) heh
blondynka jestem przecież wiesz.. :)

hmm.. końcówka pierwszej zwrotki - dobrze że nie przeszkadza
bo jest wyjściem do reszty wiersza
:)

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

Dziwne... O dość współczesnym dramacie mowa, a odbieram ten wiersz jak słodko-podniosłą pieśń trubadura. O taki może, lekko ironiczny efekt Pani chodziło? Oczywiście formę mam tu na myśli; bo to prawie jakbym czytał: "na dnie kielicha odnalazłem słońce" albo "dom blaskiem miedzi kryty"...

Podoba mi się, choć czuję się tutaj trochę jak... daltonista? Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mniej więcej tak miało to zostać odebrane
podejście do problemu całkiem poważnego trochę ironicznie uchwycone
czasem tylko ironia pozostaje nam do obrony..
:)

pozdrawiam i dziękuję
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika Który wiersz ?
    • Kropla rtęci wypadła z zegara na ścianie i potoczyła się po podłodze, zostawiając za sobą ślad tęczowego pyłu. Nie spieszyła się, jakby znała sekret czasu, którego wskazówki już dawno przestały drgać. Za oknem, zamiast drzew, rosły gigantyczne grzebienie, a każdy ich uj, uj śpiewał cichą melodię w zapomnianym języku. Pani Zofia, siedząc na krześle uplecionym z wczorajszych gazet, popijała herbatę z filiżanki, która nie miała dna. Ciepły płyn znikał w nicości, a ona uśmiechała się z melancholią, wspominając smak deszczu na Marsie. Nagle z sufitu wyrosła marchewka, która zaczęła recytować wiersz o samotności chmury. Pani Zofia skinęła głową z powagą, rozumiejąc każde słowo. Kiedy rtęć dotarła do drzwi, te otworzyły się same, ukazując korytarz bez końca, wyłożony miękkim futrem. Kropla wślizgnęła się w tę ciemność, a za nią popłynęła cicha melodia grzebieni i melancholijny uśmiech Pani Zofii, unosząc się jak bańka mydlana w bezczasowej przestrzeni.
    • @patogenAI Mówisz inne spoko... Jak powiem żebyś "rozłożył" swoja wizualizacje co do tej treść skusisz się ?
    • W czaszce krzyk zamrożony w ciszy ust. Świat drży jak oślizgle spróchniałe konary na wietrze. Cienie lepkie wiją się po ścianach wilgotnych szeptem. Prawda jak dym z iluzją – ostre krawędzie zatarte. Chłód muślinowy na skórze, choć słońce pali. W zwierciadle tępy wzrok – echo, nie ja. Myśli – spłoszone konie tłuką czaszkę. Logika pęka cicho, w chaosie tonie. Szumy w uszach – rdza chrupie kości. Głosy jak igły pod powiekami. Sen ołowiany, dreszcz natrętnych słów. Ściany pulsują, stęchlizną bliżej. Pokój – klatka z kości i skóry,  ucieczka mirażem. Twarze bliskich – akwarele na deszczu, obce, bez ciepła. Uczucia stępiałe, serce – lód, Samotność gęsta jak smoła, bez blasku, bez oddechu. Krzyk dusi w gardle, szeptem wołam w głuchy wszechświat. Chwytam strzępy dnia – mokra, śliska trawa. Rzeczywistość pryska – bańka mydlana, ciche szyderstwo. Kim jestem w labiryncie bez wyjścia? Gdzie kres bólu? Czy ta sekunda pęknie jak przegniły owoc? Strach – oślizgły, zimny wąż oplata płuca, krtań ściśnięta, brak tchu. Czekam na bezdźwięczną pustkę, ukojenie jazgotliwych ech. Lecz wracają – wygłodniałe ptaki, pamięć dziobią, ostrzej, coraz ostrzej. Aż pęka lustro. Srebrne szczątki – spokój, nie cisza, lecz puls. Głosy milkną – ich język zrozumiały. Ściany dalekie, pokój – nieskończoność, nie więzienie, lecz przestrzeń. Obcy wzrok w lustrze – uśmiech łagodny, współczujący. Nie- ja,   nie-ja – jedność z tym, co było i będzie. Strach jak mgła, akceptacja – ciche przyzwolenie na taniec cieni i światła. W tej przestrzeni nie ma pytań, jest rozumienie. I w tym spokoju, budzę się. Nie do rzeczywistości, lecz do nowego snu, gdzie krzyk jest melodią.
    • każdy tu pisze tak jak umie pragnąc zostawić cząstkę siebie pewnie że zawsze można lepiej ale zatrzymał mnie i ciebie   gdybym miał pewność - piszę dobrze nie wstawiałbym tu żadnych wierszy drukuję książki kasę rąbię a dziś opinia każda cieszy   każdy ma prawo mieć własne zdanie i kulturalnie je wyrażać i coś pochwalić oraz zganić trzeba się uczyć nie obrażać :))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...