Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje serce woła, krzyczy
barabani, mocno piecze

Myślę tylko, jak to było
wszystkie chwile przywracając
te co w sercu zagościły...

Nie wiem, czemu
słyszę skrzypce
tych, co nigdy nie słyszałem

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Gdy pomyślę,
powracając
jestem w chmurach
wokół tylko szaro-zieleń

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

Gdy popatrzę w blask oddali
widzę uśmiech
ten, co kiedyś we mnie strzelił

Nie wiem, czemu
tęsknię krzycząc
wszystkie noce zarywając
czekam tylko wiersze pisząc
kiedy znowu uśmiech Twój mnie porazi.

Opublikowano

Czytajac ten wiersz czegos mi brakuje..

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

oraz

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Wg mnie nie pasuje...tak jakby na sile napisane..zeby bylo wiecej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mi również... tego czegoś w środku... ;-(

Szukam, patrzę
to nie prawda...
gdzie jest ona
tak to prawda.

oraz


Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej



chciałbym zwrócić uwagę jak ładnie łaczy się część ("Gdy pomyśle...") z cześcią nie pasującą):

...

Piszę
moje serce głośniej woła
wyśle
jeszcze głośniej

Gdy pomyślę,
powracając
jestem w chmurach
wokół tylko szaro-zieleń

...

muszę się zgodzić, że ta cześć nie pasuje do całości... jeśli czytam i dochodzę do tego momentu odrywam się... od całości...
spróbuje poprawić tą część :) posłucham tego, co mi podyktuje serce...

[sub]Tekst był edytowany przez eXecutor dnia 28-07-2004 16:20.[/sub]
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



odniosłem wrażenie, że u Pani liczyło się pierwsze wrażenie... pierwszy wers... jesli było to tandetne takie to już pozostało do końca

przyznam, że nie jestem doświadczonym pisarzem, wręcz przeciwnie dopiero, co zaczynam... sam nawet moge stwierdzić, że wiersz ten jest beznadziejny, nigdy gorszego chyba nie czytałem i nie pisałem...

pomyślałem również aby nic nie zmieniać w tym wierszu... to były tamte chwile w których pisałem ten wiersz... to były chwile przeznaczone dla tego wiersza... nie chce powracać do nich... nie chce w nim zmian...

dzięki z góry za wszelkie komentarze, pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...