Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie byłem w(e) Wiedniu i jakoś po przeczytaniu nie widzę go - bo u nas lato a tam "zima"? no cóż żarty żartami a ja bym to tak:

...
Namaszczam myślą oleistą
Myśl wyszeptaną - czystą

Oczyszczam z czegoś pięknego
Z ostróg rozebrana - dotykam
się martwo do żywego
przez myśl - myśl zasycha
...

wybacz - za zmiany - ale może tak lepiej by zabrzmiało?

MN

Opublikowano

napisalabym wulgarnie żeby to ując dosadnie...
ale dopiero zostałam odblokowana wiec napisze iż świetne...
urzekł mnie ten wierszyk...
pierwsza reakcja (wzrokowa) - dżizus... znowu powtórzenia...
ale to jednak co innego... urzekłaś mnei Cat

pozdrawiam
Tera

Opublikowano

Cat
podoba misie
napiszę tu tylko wersję awaryjną ;) żeby nie było zbyt różowo:

namaszczam siebie
myślą oleistą
wyszeptana

oczyszczasz mnie
po wiedeńsku

z ostróg rozebrana
dotykam martwo
czasu do żywego
***
serdecznie pozdrawiam

Opublikowano

Niestety nie porównam z poprzednią wersją,bo nie zdążyłem jej zobaczyć ;)
Ale ta do mnie przemawia, może oprócz doczepionego niezrozumiale (dla czytelników) tytułu i 3xmyśl w jednej strofie trochę drażni, lecz poza tym same pozytywne wrażenia. Uroczy maluczek :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

Opublikowano

Albo wiersz napisany za jednym dotknięciem, albo efekt starannego oczyszczenia jakiejś wcześniej bardziej złożonej formy (czasami nie wyczuwam do końca). W każdym razie wychodzę stąd z podziwem i zazdrością - choć niekoniecznie poczułbym się tu podmiotem lirycznym. Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
    • ślicznie   gdy wersom sensy gdzieś odlatują myśli pochłania senna niemoc milknie sumienie nic nie sumując Morfeusz dzierży granat cieni   ... :))) narozrabiałaś - zainspirowałaś
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...