Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



heh..
taka byłam :)) odważna :))

eeee tam.. cóż..
nawet jeżeli cię to rozbawiło to i tak spox :))
w końcu wiersz ma wywołac "jakąś" reakcję :))

tak.. jak sobie siebie wyobraże z młotkiem ganiającą karaluchy to też wydaje mi się to zabawne :)) ale też tragiczne
jeśli karaluchy biegają po moim domu :))

ale młotek już wywaliłam z wiersza
a karaluchy są "przenośnią" :))

hmm..
odbiór wiersza zależy też od nastawienia/humoru
może dzisiaj wydaje Ci się infantylny a kiedy indziej inaczej byś na niego zareagowała
może..
dla mnie nie jest na pewno dziecinny i naiwny :)

:))
pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



heh i poproszę o komentarz wtedy :))
a jak nadal będzie bawił - to brwi powyrywam :)) sesesese
no i na pewno będę bronić jego nie-infantylności jak będzie trzeba :))

pozdrawiam
Emilka
Opublikowano

-----------------------
próbowałam wytłuc
wspomnienia wtłoczone
"dziecięcą" kolejką
pod łóżkiem

siłą jaźni
szarpiąc ciało
zdrętwiałe

za mało
by zwyciężyć
pod ścianą
-----------------------

nie wiem co z "dziecięcą" - brzmi trochę infantylnie ale ...
proszę o wybaczenie - bo "karaluchy" i "rozbudzane członki"
psują czytanie - taką mam propozycję
MN

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chciałabym to wyjaśnić..
Panie Melissan
uwagi do wiersza chętnie przeczytam, przemyślę
ale proszę nie "pisać" za mnie mojego wiersza
każdy poeta jest na tym punkcie przewrażliwony :))
bez urazy

pozdrawiam
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...