Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

teraz jesteś bardziej szary niż kiedykolwiek
lekko zmoczony malutki
myślisz że możesz podskoczyć jeszcze wyżej
kilka pięter kilka stropów więcej
uschły już wszystkie pajęczyny w szafach a
koty zapominają miauczeć na powitanie

zobaczyłaś dziś siebie przywiązaną
wciąż do miłości do ludzi do życia
ściany malują blade cienie i chyba wiesz
już że znikną za chwilę
na chwilę


-


spłodziliśmy się ukradkiem
zasłuchaliśmy w innych historiach
romansach balladach
odrysowujemy wciąż ręce na kartkach
dla zamazania przyszłości

Opublikowano

bardzo mi się pierwsza strofa,
sam nie wiem dlaczego, wpadła mi w nastrój chyba (pomijając że dobra oczywiście ;))
Druga z kolei trochę przygaszona, tak przepływam przez nią bez wrażeń,
za to dobry dwugłos w ostatniej.

taka jedna uwaga: w ostatniej chyba lepiej byłoby dłonie zamiast ręce.
Pozdrawiam
Adam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bo po primo
takie wiszące a - ni przypiął, ni przyłatał,
po secundo - bez chyba lepiej. tak mi się.
:)
ale z drugiej strony taka "wyspa" na końcu nadaje dynamiki i nie pozwala usnąć na wersie.
zmusza do szybkiego przejścia do kolejnego.

co do treści się nie wypowiadam, nie znam się za bardzo, tyle że poszerzyłem swoje słownictwo sprawdzając w słowniku co oznacza tytuł:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...