Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

maleńka strofa ot cztery wersy
litery owszem i głębia słów
gdy okiem rzucisz prościutki wierszyk
czarno na białym i równy druk

lecz zaciekawił starasz się skupić
bo podejrzewasz ukrytą myśl
i już nie możesz od wiersza uciec
wstrzelił się w nastrój jaki masz dziś

mocno pochwycił oplótł omamił
związał zniewolił rzucił na bruk
a przecież wierszyk ten miałaś za nic
będziesz pamiętać te kilka słów

Opublikowano

wierszyk dla Jacka

nie jestem w normie ludzie gadają
że można jedną zajawkę mieć
a ja mam kota jak wszystkie Ale
i lubię wiersze znaczy są dwie

kot nieprawdziwy bo taki we łbie
dałam mu imię i zwie się Fiś
i zakochuję się wciąż w poetach
to chyba będą razem już trzy

kolejną raczej minę milczeniem
bo pogubiłam przed chwilą rym
czasami kłamię nie zwariowałam
głośno myślałam wiem co to wstyd

nie chcę być nudna zresztą skąd miejsca
na dłuższą listę miałabym wziąć
i się nie sprzedam nikt mnie nie kupi
koniec wynurzeń tu trzeba ciąć

dziękuję :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ala ma kota czy kot ma Alę
na pozór niby drobny niuans
nikt przecież o tym nie myśli wcale
lecz Ala na to jest bardzo czuła

kot miły czarny zielone oczy
futro mięciutkie i długi ogon
lubi się łasić czasem gdzieś skoczy
lecz zawsze prosto a nigdy obok

Fiś on się zowie wrażliwy bardzo
i dobry wiersz go zawsze wzruszy
gdy wiersz przeczyta staje się hardy
Ala swym wierszem pieścić go musi

wiersz ma być świeży jak ta bułeczka
ze smakiem chrupać rymem dobranym
z treścią słodziutką jak szklanka mleczka
ma być pisany zawsze w poranek

a zaraz kocur mruczy radośnie
smyrając czule jest taki fajny
już pora tutaj sekrecik odkryć
ten kocur Ali jest wirtualny

tak sobie żyją całkiem układnie
choć związek dziwny ma parę zalet
już nie wnikajmy szczegóły w żadne
Ala ma kota czy kot ma Alę
:))

dzięki Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie zgadzam się, bo znam pieśni, które zawierają w sobie kilka słów i są fajne :)
Zresztą i tak bardziej mam na myśli rzadkość wśród obecnych liryków - czyli doskonale opanowany warsztat.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...