Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zaklinanie


Rekomendowane odpowiedzi

znów ubieramy świt w jaskółcze gniazda
jak gdyby wiosna
zaczynała się od czarów

strzepujemy z okien firanki
próbujemy nie liczyć się ze słowami
przechytrzyć czas i powietrze pamiętać

fiolet nieostygły w kąciku oka
bliznę po wycinaniu snu

rozebrani z obawy przed wiosną
jak z ostatniej warstwy lodu

pozwalamy czynić jaskółkom

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"powietrze pamiętać"? - ten zwrot nie bardzo...i coś bym poprzestawiał:


"znów ubieramy świt w jaskółcze gniazda
jak gdyby wiosna
zaczynała się od czarów

strzepujemy z okien firanki
próbujemy nie liczyć się ze słowami
przechytrzyć czas

pamiętać fiolet nieostygły w kąciku oka
bliznę po snach

rozebrani z obawy przed wiosną
jak z ostatniej warstwy lodu

pozwalamy jaskółkom"

---------------------------------------------------------------------------------------

- urokliwy, jak same jaskółki;
:))
J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

początek okej, potem trochę wybiło mnie z czytania...jakoś ten fiolet po raz kolejny, a kojarzy mi się tylko z kościołem i z Wielkim Postem:| i pointa tak średnio dociera, bo te jaskółki trochę mało oryginalne, ale niech będzie. Miejscami jest przyjemnie.
do następnego więc!:)
pozdr serdecznie aga

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hm... czytam i stwierdzam, że chyba takie obrazowanie do mnie nie trafia. Wiersz bardzo wykwintny, pełen niedopowiedzeń. Konsekwentnie trzymasz się poetyki różu i fioletu. No, wychodzi Ci to. Opowiadanie bajek, wypowiadanie zaklęć. Trzeba to docenić, i chyba znakomitej większości forumowiczów taki styl bardzo się podoba. Ja jednak pozostanę z boku:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • podarunek intymnego spojrzenia  źrenicami które zsunęły tęczówki w obrzeża    podobasz mi się z  niczego    stałeś się  twój urok pochłania  to inny wymiar  miękkną  kształty przypływają wszystkie gwiazdy    jesteś najpiękniejszy    wdycham cię całą sobą  naturalna siła ściągania  mimowolnych muśnięć dotyków ubrań    rozkwitam  w tym przekrwieniu czuję inaczej  złotoróżowo    nektaru pełnia          
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Piękne słowa i czekałem właśnie na nie. Nie wojny, nie rewolucje, nie przywódcy zmieniają świat naprawdę.
    • nie wyróżniamy się zbytnio ołówek namalowany czarną kredką rozmazany jak dzień w pomidorowym słońcu   dręczy mnie niedokończona ulica przestrzeń bez słowa publiczna zamknięta toaleta   ukryjemy się w morzu
    • @Dagmara Gądek Dziekuję
    • @Dagmara Gądek ...w takim razie lepiej zabrzmiałoby ..samotne "ż", ale nie ma co podawać wszystkiego na tacy :) Masz rację,że z jednej strony natchnienie wymaga samotności, ale sam poeta już nie zawsze.Chciałoby się tę samotność z kimś podzielić i nie mogą to być przypadkowe osoby. Tutaj można pobyć wśród ludzi różnych,ale mających w sobie wrażliwość, wyrażających siebie , próbujących zrozumieć drugiego człowieka i świat.To jest jak spotkanie z przyjacielem, czasem bez słów, a na pewno bez osądów. Bardzo dziękuję za Twoje słowa. @Jacek_Suchowicz o tak, deptanie zasad w sztuce, poezji, muzyce przez twórców jest niewątpliwie twórcze,ale czasem pozostaje z tego tylko samo....deptanie. Dziękuję ,że wpadłeś ...no,że do mnie :) @Leszczym Cieszę się.Czasem coś chodzi po duszy i nie wiesz co. Piszesz więc krótko, a ktoś ci wyjaśni co miałeś na myśli. I to jest wspaniałe. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...