Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Warszawski dziki zachód, tak mówili nasi rodzice
kupujący amulety dobrobytu na Kercelaku
gdzieniegdzie stary tapczan - w którym chowano
karbidówki w powstaniu

i jeszcze fragment muru getta na Złotej
gdzie nie zawitał żaden pielgrzym z Izraela
a pijane koty składają hołd czerwonym cegłom
wtykając między krawędzie resztki jedzenia
zamiast pobożnych życzeń na papierowych zwitkach

w okolicy nie ma zieleni
są oceany alpagowe i brunatne myśli tubylców
ktoś pod nocnym dostał w mordę, ktoś inny
osunął się w bramie w fakturę bezdomnego chodnika

na Waliców "psiarnia" sąsiaduję z metą
„przejście nie ma" - mówi piktogram
lofty na Grzybowskiej wytrzeszczają okna
na wygasłe silosy browarów warszawskich
fabryka Warsowin wyzionęła zachodniego ducha

Opublikowano

Fajny.

"Warszawski dziki zachód", mówili rodzice
kupujący amulety na Kercelaku,
gdzieniegdzie stary tapczan - w którym powstańcy
chowali karbidówki

tak widzę pierwszą.
ponadto fajny kontrast, historyczne tło i czas teraźniejszy.

Opublikowano

Ludzie wolą „legoland” krakowskiego przedmieścia niż choć trochę prawdziwej historii, takie czasy i nie można się na nie obrażać choć czasem warto przypominać to i owo.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ano jak się duma to i wydumać się coś zdarzy w tej zadumie.

Przewodnik? no może... Raczej mały historyczny wycinek ujęty w ramy poezji

można przechadzać się i w czasie - można?
J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Podejmuję temat zmiany pierwszej zwroty - fakt brzmi lepiej.
Pozwolę sobie zatem na dokonanie korekty.

Dzięki za cenną poradę literacką :)

Pozdrowieństwa


Nie ma za co. Od tego tutaj jesteśmy, aby wzajemnie sobie pomagać. Również pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Marku będę zaszczycony proszę oprócz tomiku wierszy prześlij mi swój wybrany przez siebie wiersz napisany Twoją ręką na kartce z podpisem jest to o tyle ważne dla mnie że wszystko mam w albumach i całej książki nie włożę. Kiedyś jak jeszcze korespondencja odbywała się drogą pocztową z przyjemnością gromadziłem listy od kolegów w albumach dzisiaj niestety nowoczesność bardzo zubaża moje zbiory. Adres do mnie jest prosty Tarnawa Robert Gorzkowski i z kontaktów można go wynotować.
    • W wieczornej ciszy i porannym śpiewie, świat się zmienia, tylko ja niezmiennie, kocham ciebie tęsknego serca tchnieniem.   Ta cząstka, bije jak szalona gdy cię widzi między czuwaniem a snem. w innych ramionach.   Na pewno to wiem jak i to, że kolejna noc, jak i ten poranek zginie w niespełnienia chłodnej godzinie.
    • Ja Robercie czytam z zainteresowaniem, a że część mojej rodziny jest ze wschodu, tym większym. Pozdrawiam P.S. z przyjemnością wyśle Ci mój tomik z dedykacją, albo, jak masz mało miejsca na półkach,  jeden z moich wierszy, także ci dedykowany.   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - miło że dobre - dzięki -                                                               Pzdr.serdecznie. Witam - dziękuje za fajny wierszyk -                                                                         Pzdr.usmiechem.
    • Kiedyś położysz się do łóżka,  Gdy dzień już zmyje z twarzy znaki,  A czas – jak złodziej – w mroku słówka  Szepnie: „To już, przetasuj karty”.   Nie lęk przed jutrem Cię ogarnie,  Lecz to, co było – zapomniane,  Zrozumiesz nagle, w ciszy żarnej,  Że życie – tylko ślad na ścianie.   Myślałaś dotąd, że masz czas,  Że wszystko wróci, jak po burzy.  Lecz przyjdzie dzień, gdy w lustrze – twarz,  Która cię z głębi siebie zburzy.     Zobaczysz dziecko w sobie – lęk,  Zbyt kruche słowo, śmiech zbyt krótki.  A świat – jak liść – uniesie pręd,  Zanim odczujesz ciężar skutków.    Bo wszyscy myślą, że są trwalsi  Niż cień, niż proch, niż czas co pęka,  A przecież w głowie tej dorosłej  Wciąż dziecko przed snem bajki czeka.    Zrozumiesz wtedy – w ciszy nocy –  Że każda miłość też przemija,  I nie ma raju w ludzkiej mocy,  Choć serce wciąż go sobie wmawia.   A jednak warto – mimo strat –  Zachować ciepło w pustej dłoni,  Bo każda miłość zostawia ślad,  Choć nie powtarza się – w nikłej toni.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...