Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dopóki są

kasiaballou
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mateusz-_Ulvhedin

Mateusz-_Ulvhedin

Opublikowano
Opublikowano

baaardzo mi się podoba :))
zastanawia mnie:
"a głos z ostatniego rzędu
to zaufanie
aż po wiarę"
i interpretuje to sobie jako to, że najbardziej niespodziewany głos/osoba ("głos z ostatniego rzędu") przynosi pocieszenie i wiare w osobe z wiersza(ciebie?) :))
nie wiem czy dobrze, ale tak to rozumiem ;p
"jest pamiętanie

pierwszej myśli
po ostatnią"
piękne ;)

Serdecznie pozdrawiam... :)

Bernadetta1

Bernadetta1

Opublikowano
Opublikowano

zastanawiam sie nad ta pierwsza zwrotka, bo ona jest wazna.Jest to gra słow bardzo wyrazista i przekorna.Ja bym zostawiła , bo ten wiersz ma byc własnie taki, oparty na brzmieniu słow.Potem troszke gorzej , ale ogolnie widzi sie:)Drobne poprawki tak- ale pierwsza zwrotka dla mnie ok:) cmok:):)

kasiaballou

kasiaballou

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Pierwsza to takie wyjście do pointy - a środek przysiada, wiem.
Ale moJowe bardzo tym razem te myśli bezpeelowe, że tak powiem - więc sobie Ostawię ;)

dzięki, miłego dnia :)
kasia
egzegeta

egzegeta

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasiu
nie tylko w komentarzach podobasz mi się,
ale i w tym wierszu,
pierwsza strofa z tymi "miejscami" nieźle miesza,
ale całość dobra.
Lubię takie enigmatyczne,
z kontekstem, wycięte z kontekstu;)
Pozdrawiam

PS. Przepraszam, że komentarz taki lapidar-nościowy
ale chyba za dużo rumu 80 % /Captain Morgan/
dolałem do herbaty;))
kasiaballou

kasiaballou

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasiu
nie tylko w komentarzach podobasz mi się,
ale i w tym wierszu,
pierwsza strofa z tymi "miejscami" nieźle miesza,
ale całość dobra.
Lubię takie enigmatyczne,
z kontekstem, wycięte z kontekstu;)
Pozdrawiam

PS. Przepraszam, że komentarz taki lapidar-nościowy
ale chyba za dużo rumu 80 % /Captain Morgan/
dolałem do herbaty;))



Dziękuję.
Ups - chyba się troszkę zawstydziłam, dlatego zasłonię się uśmiechem i już mnie nie ma.

:)

P.S.
Na zdrówko - ciiii ... ;)
kasia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      "Enola Gay"

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2 Jaka droga do Boga, z Bogiem do siebie. Czy czlowiek potrafi ocenić, wybrać. Jak wyglądałby świat gdyby nie było tego lotu. Jedno jest pewne, byłby inny...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Arachrine
      dnia o godzinie

      Przez Arachrine · Opublikowano

      @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • Florian Konrad
      Opętacz

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • Leszczym
      Teoria względności

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Natuskaa
      dnia o godzinie

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...