Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pomijam wątki dotyczące krytyki, bo to już nudne, ale pojawiło się coś gorszego - przezywanie uczestników forum. Takie rzeczy są niedopuszczalne, wystarczy już wulgaryzmów w wierszach. Jako pierwsza składam stanowczy [protest, mam nadzieje, że inni mnie poprą!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



proponuję - niech Pani zbiera dowody ... a może zmienić opcję : "Zgłoś złamanie regulaminu serwisu" na "Zgłoś Hani złamanie regulaminu serwisu"

ps. ja Panią popieram:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



już przyuczona - inaczej
:)

zgadzam się, że przyuczenie to jakby "inaczej", bo inaczej się tu nie da wytrzymać!!
niezależnie od poziomu wierszy należy zachować minimalną choć kulturę komentarzy !!

i skąd ten sarkazm Sz.P. Ewo?
chciałoby się trzymać obydwie strony?

popieram wątek
chamstwo nie jest właściwą reakcją nawet na kiepski wiersz
umiecie władać słowem, więc nie stosujcie slangu rodem spod budki z piwem.
z resztą w Zetce komentatorzy mają prawo punktacji bez uzasadniania, więc jak macie rzucić czymś obraźliwym lepiej oddać głos i przemilczeć.

hejka :)
pa
Opublikowano

z regulaminu:

ZASADY

2. Uzasadnij swój komentarz.

4. Nie komentuj wierszy niedbale, pobieżnie. Jeżeli nie masz czasu, chęci, nie komentuj wiersza.

5. Bądź kulturalny. Pisz klarowne komentarze (zrozumiałe). Unikaj kolokwializmów, wulgaryzmów, sloganów. Nie awanturuj się. Nie mścij się na krytyku. Nie bądź złośliwy(a). Pisz bez błędów ortograficznych.

6. Dodawaj konstruktywne komentarze.

Opublikowano

z regulaminu:

5. Użytkownik nie ma prawa do :

f) Publikować treści zabronione przez prawo, wulgarne (art. 3 Ustawy o języku polskim z dnia 7 października 1999r.), obraźliwe, naruszające prawa serwisu (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994r.) lub innych osób (art. 23 i 43 Kodeksu cywilnego), albo narusząjace zasady współżycia społecznego.

polecam jako codzienną lekturę przed przystąpieniem do komentarzy

Opublikowano

Bea, zajmij się pisaniem wierszy, a nie pouczaniem i umoralnianiem ludzi na forum
zaczynasz mnie irytować

takich pseudo-moralistów jest w necie mnóstwo, a rzecz powinna polegać przecież na tym, żeby pilnować własnego tyłka a nie patrolować cudze

:-/

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a stąd proszę Pani, że irytuje mnie co zrobiliście z www.poezja.org
Pani się też do tego przyczynia

strony nie trzymam żadnej, bo tu nie ma stron - tu jest chaos


zacietrzewienie jakim się Pani wykazuje ( i nie tylko Pani ) jest toksyczne

więc póki mi się jeszcze chce, będę o tym głośno mówić - tak w ramach protestu, mojego własnego ...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a stąd proszę Pani, że irytuje mnie co zrobiliście z www.poezja.org
Pani się też do tego przyczynia

strony nie trzymam żadnej, bo tu nie ma stron - tu jest chaos


zacietrzewienie jakim się Pani wykazuje ( i nie tylko Pani ) jest toksyczne

więc póki mi się jeszcze chce, będę o tym głośno mówić - tak w ramach protestu, mojego własnego ...

A ja bym Beę zostawił samej sobie ;)

Kiedy zjedziesz jakiś mój wiersz, Ewo? Tak mi tego brakuje ;(
Opublikowano

Nie pamiętam nigdy, aby forum działało bez jakiegoś dziwnego użytkownika (chyba, że ktoś starszy pamięta), który jest po to, żeby mieszać i niszczyć. Na szczęście są Osoby, które działają w przeciwną stronę i jeżeli los pozwoli, takie wątki jak ten (czyli beznadziejne nudne i o niczym) zostaną zastąpione wątkami lepszymi. I oby się udało ;)

Opublikowano

Ja z panem Krzywakiem rozmawiać nie będę, pkazał już swoją klase w czasie ostatniej dyskusji, a takie wątki są potrzebne; ciekawe, czym kolega zastapi te "niepotrzebne wątki: "dz...rskimi knajpami?"

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ładne zdjęcie    Łukasz Jasiński 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       :)
    • wgryzam się w twoje DNA. dotyk i pieszczota – już na poziomie komórkowym. czym będzie ten ciemny portrecik, jakie skutki poniesie za sobą ów ślad wręcz wypalony palcami po wewnętrznej stronie powiek? bez obaw, niczym, czego mogłabyś żałować. to tylko rzeźba z drucików, pomniczek przedstawiający uśmiechniętego błazna z czarcimi szramami, z lisią mordą. i zachodzik słońca obserwowany przez okulary o przejrzystych szkłach, krystaliczność obrazu, drzewa i obłoki bez rozmazanych konturów.
    • @Migrena Ten wiersz to nastrojowy, liryczny poemat o miłości i transcendencji codzienności, napisany językiem miękkim, melodyjnym, pełnym światła i symboli natury. To wielka poezja kontemplacji, która  niesie spokój, dojrzałość i światło. Są  to w poezji współczesnej rzadkie wartości, a bardzo potrzebne w epoce rozdarcia i samych niewiadomych wyłaniających się zewsząd. To tekst z rodzaju tych, które łączą romantyczną wrażliwość z nowoczesną duchowością, czerpiąc z mistyki przyrody i z idei przenikania się bytu, pamięci i emocji. Jeszcze raz podkreślę- wielka poezja. 
    • Idę - a liście grają we mnie, jakby świat oddychał moim krokiem. Nie w powietrzu, nie na ziemi, lecz w tej cichej przestrzeni między myślą a wspomnieniem, gdzie rodzi się dotyk, zanim stanie się dłonią. Dziś świat patrzy półprzymkniętym okiem Boga, patrzy przez korony drzew jak przez mleczną błonę snu, a wiatr, ten stary włóczęga, maluje mi w duszy pejzaże, których nie znam, a które zawsze znałem. Widziałem Cię, nim Cię spotkałem - w odbiciu wody, w oddechu chwili, która jeszcze nie nadeszła. Twoje oczy - dwa pryzmaty, przez które świat po raz pierwszy poznaje szczęście. Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. W tym parku, który jest dziś oceanem myśli, trawy – żywym atramentem wspomnień, piszącym na falach cienia, ja staję się łódką niesioną przez prąd Twojego spojrzenia. Miłość nie trwa – ona oddycha, jak ziemia po deszczu, jak niebo po burzy, jak my po każdym spojrzeniu, które rozcina rzeczywistość i zszywa ją cichym, jesteś.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...